Makers
Store
Log in
You don't have any notification yet.
See All
My Wallet
null
Library
Settings
Logout
เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ
นโยบายความเป็นส่วนตัว
เพื่อใช้บริการเว็บไซต์
ยอมรับ
ไม่ยอมรับ
มกราคม 61*
–
Sarane Champa
ขาเข้า* (25/01/61)
คืนนี้
ฉันมารับน้องผู้เดินทางไกลข้ามอีกซีกโลก เพื่อกลับมาดูแลดวงใจของเธอ ลูกชาย, เด็กชายผู้เติบโตเป็นหนุ่มน้อย แต่ต้องพบกับโรคเกี่ยวกับไตในระยะโคม่า คนเป็นแม่ทำงานหาเงินกลับมารักษา และดิ้นรนกลับมาดูแลได้ปีละไม่เท่าไหร่ เพราะโลกความจริงหมุนได้ด้วยเงิน การที่ดวงใจของเธอยังยื้อชีวิตมาได้ยาวนานขนาดนี้ เพราะผู้หญิงซึ่งเป็นแม่แบบเธอ ใช้แรงทำงานโดยไม่เคยเลือกว่ามันจะเหนื่อย หนัก จนเผลอหลับไปขณะทำงานกี่รอบ/ต่อกี่รอบ
เครื่องบินของเธอแจ้งกำหนดการดีเลย์ ฉันที่เดินทางมาถึงก่อน นั่งทอดอารมณ์กับน้ำหวานในมือ ประตูขาเข้าเปิดออก ผู้คนค่อยทยอยโผกอดบุคคลที่ก้าวเท้าออกจากประตู เด็กชายวัยไม่เกินสี่ขวบ วิ่งพร้อมกระโดดโอบกอดพ่ออย่างตื่นเต้น ชายตัวโตยกมือขึ้นไหว้ชายชราผมดอกเลาที่เดินตามเด็กชายตัวเล็ก
"พ่อสบายดีนะครับ เดี๋ยวเราไปกินข้าวกัน"
ฉันยิ้มกํบภาพตรงหน้า :_)
หญิงสูงวัยสวมผ้านุ่งสีสด เสื้อขาวฉลุลวดลายอย่างปราณี พร้อมกระเป๋าคล้องแขน เธอเดินยิ้มร่ามาหอมเด็กหญิงในอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ
"คิดถึงย่าไหมลูก?"
:_)
บางคน โอบกอดทักทายกันราวไม่ได้เจอมาเนิ่นนาน และ มีอีกหลายคนที่กำลังสาระวนกับการโทรหาบุคคลที่ควรมาถึง ...แต่ยังมาไม่ถึงสนามบิน มีใครอีกมากมายที่มีเพียงกระเป๋าสะพายหลังใบเดียว เดินผ่านประตูทางออกเพื่อขึ้นรถโดยสารเข้าไปในตัวเมือง การเดินทางและกลับเพียงลำพัง คงไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับพวกเขา คืนนี้บางคนอาจแวะสร้างความประหลาดใจให้คนในครอบครัวที่หน้าบ้่าน และบางคนอาจจบลงที่โรงแรม /บ้านพัก/ เกสต์เฮ้าท์ เพื่อเตรียมทำงาน สะส่างภาระหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมาย อย่างไรก็เถอะ การได้เป็นฝ่ายรอรับ สร้างความรู้สึกกับภาพที่เห็น แปลกและแตกต่างออกไปจากทุกครั้ง
ฉันคงคุ้นเคยกับการเป็นฝ่ายเดินทาง ฉันจึงไม่เคยสัมผัสว่า การที่ฉันเดินทางมาถึงแล้วมีคนรอรับ เป็นเรื่องน่ายินดีหรือภาพชวนอบอุ่น ที่เรามีใครสักคนยืนรออยู่หลังบานประตูขาเข้านั้น ฉันมัวแต่วุ่นวายเรื่องกระเป๋า อาบน้ำเข้างานทันไหม เหลืออะไรที่ฉันทำพลาดแล้วยังไม่ได้แก้ที่ออฟฟิต ฉันไม่เคยใส่ใจคนรอรับข้างหลังบานประตูด้วยซ้ำ เหมือนมันเป็นหน้าที่ ฉันมา ก็ควรมีคนมารับกลับบ้าน มันไม่ได้พิเศษ น่าซาบซึ้งใจอะไรนัก
ผู้โดยสารออกจากประตูขาเข้าจวนจะหมดแล้ว แต่ฉันยังไม่เห็นน้องสาวผู้เดินทางข้ามซีกโลกตามที่นัดกันไว้ เธอตกเครื่อง? ฉันจำไฟท์รอบบินผิด? เธอเกิดปัญหาจนออกมาอย่างปกติไม่ได้? น้องสะใภ้เดินไปชะโงกหน้าถามเจ้าหน้าที่ ก่อนที่ครู่ เธอผู้ที่ฉันมารับจะเดินทางมาถึง
" สวัสดีค่ะพี่ออฟ เหนื่อยมากๆเลย เดินทางไกลมากกกกกกกก เพลียอะ"
:_)
การเป็นฝ่ายรอแล้วลุ้นให้เห็นใครที่เดินทางไกล มาถึงจุดหมายเสียทีความรู้สึกคงประมาณนี้ จ๊ะ ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ พักหน่อย เดี๋ยวคงได้หายเหนื่อย
ราตรีสวัสดิ์
#diary
#Perfectionism
#บันทึก
#life
#ไดอารี่
Sarane Champa
Report
Views
มกราคม 61*
–
Sarane Champa
View Story
subscribe
Previous
Next
Comments
()
Facebook
(
0
)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in
ยืนยันการซื้อ ?
เหรียญที่มีตอนนี้: null
มีเหรียญไม่พอซื้อแล้ว เติมเหรียญกันหน่อย
เหรียญที่มีตอนนี้ : null
Please Wait ...
ซื้อเหรียญเรียบร้อย
เลือกแพ็คเกจเติมเหรียญ
เลือกวิธีการชำระเงิน
Credit Card
Cash @Counter
Line Pay
ระบบจะนำคุณไปสู่หน้าจ่ายเงินของผู้ให้บริการ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in