ชีวิตคือการมีเงิน?
 คือการมีเวลาคือการได้ทำในสิ่งที่ชอบ?
 คือการถูกเหลาสติปัญญาความคิดให้แหลมเปี๊ยวเพื่อเติบโตอย่างแข็งแกร่งในอนาคต?

จริงๆ แล้วมันคือการอยู่แบบไหน?

คือการฝึกฝนคือการถูกทดสอบเพื่อให้แข็งแกร่ง แต่ว่าไม่สบายใจ?
หรือคือการอยู่อย่างสบายใจ แต่ไม่ก้าวหน้า?

ชีวิตนึง มันจะมีเวลาให้ลองให้ฝึกฝนมากมายขนาดนั้นเชียวหรอวะ เอาจริง?

ชีวิตแต่ละคนมีเวลาเท่ากันซะที่ไหน.

ชีวิตคืออะไร?
คืออะไรหรอ?
คืออะไรวะ?

มันไม่เคยมีบทเฉลยให้เลย ไม่เคยมี hint บอกเลย

เพราะว่าเราโตแล้ว?

เราอยู่บนโลกนี้มานานจนเรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่ ทั้งๆ ที่ก็ยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่

แค่เป็นการอยู่ในร่างผู้ใหญ่ ใช้ชีวิตมานานเหมือนเป็นผู้ใหญ่แต่ความจริงก็ยังไม่ใช่

พอโตขึ้น อายุมากขึ้น มันก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงซะมากเป็นความอยู่รอดบ้าง

อุดมการณ์ไรงี้ถ้าไม่แข็งแกร่งพอ หรือไม่ได้มีตังเหลือเก็บพอก็แดกไม่ได้หรอก จริงๆนะ.

ถามเพื่อนบางคนในชีวิต ว่าจริงๆแล้วอยากจะมีชีวิตแบบไหน

มันก็มีชีวิตที่อยากจะเป็น เคยอยากจะเป็น แล้วก็ชีวิตที่ควรจะเป็น
ทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้ว่าใครมันบอก แล้วก็ไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิด
หรือความจริงแม่งก็ไม่ได้มีอะไรเฉลยเลย.

สุดท้ายบางทีแล้ว ชีวิตที่คิดที่เข้าใจว่ากำลังเดินไปข้างหน้า
มันก็อาจจะเป็นแค่การเดินวนบนโลกที่มีเส้นรอบวงกว้างๆ
จนคิดไปว่าเดินห่างจากจุดเริ่มต้นไปซะไกลแต่สุดท้ายมันก็แค่การเดินวนกลับเส้นรอบวงจนครบแค่นั้นเอง.

ไม่มีหรอกมั้งโลกแคบโลกกว้างก็แค่เส้นรอบวงของโลกของแต่ละคนที่มันยาวไม่เท่ากัน.