การที่เมิงรู้ว่าชีวิตต้องการอะไรชีวิตชอบอะไร ความฝันของเมิงคือสิ่งไหน
บางทีมันก็ไม่ได้ดีนักป่ะวะ
เพราะมันอาจไม่ได้ดีไปกว่าคนที่ไม่รู้ว่าชีวิตต้องการอะไร อยากทำอะไรหรือว่าชอบอะไรก็ได้
เพราะพวกเค้าอาจไม่ได้รู้สึกทรมานกับสิ่งที่กำลังทำหรืออาจไม่ได้ตั้งคำถามกับสิ่งที่ทำมากมายเท่าคนที่รู้ว่าชีวิตต้องการอะไร
เพราะเมิงรู้ไง ว่าสิ่งที่เมิงกำลังทำอยู่มันอาจไม่ใช่
แล้วความฝันของเมิง สิ่งที่เมิงอยากจะทำ งานหรืออาชีพที่เมิงอยากจะเป็น...
มันก็อาจไม่ได้มีอยู่ ณ สถานที่ที่เมิงอาศัยและมีชีวิตอยู่ก็ได้...
มันอาจไม่ได้มีอยู่ ณ ช่วงเวลาที่เมิงยังหายใจอยู่
มันอาจไม่ได้มีอยู่ขณะที่ความฝันของเมิงมันกำลังโชติช่วง
มันอาจไม่ได้มีงานที่เมิงชอบ ที่เมิงจะได้อยู่กับมัน หายใจเข้าออกเป็นความฝัน....
หัวใจของเมิงถูกรดด้วยความฝันและแรงบันดาลใจ หรือว่าท้าทายตัวเมิงอย่างที่เมิงต้องการ
หรือบางทีมันก็อาจจะมีอยู่แต่ดันไม่ได้พอดีกับโอกาสและเงินทองอันน้อยนิดของเมิง
เลยกลายเป็นว่าเมิงไม่สามารถที่จะดำเนินชีวิตไปอย่างที่ต้องการได้..
เมิงก็เลยอาจต้องใช้เวลาในชีวิตที่มีอยู่ ไม่รู้ว่ามากน้อยเท่าไหร่ไปกับสิ่งที่เมิงรู้ว่าเมิงไม่ได้ชอบ
ใช้ไปกับสิ่งที่เมิงทำไปวันๆ พร้อมกับคำถามที่ผุดขึ้นอยู่ในหัวตลอดเวลาว่า...
กรูจะทำอะไรที่กรูไม่ได้ชอบไปทำไมกันวะ?
...กรูจะทำไปเพื่ออะไรวะ....?
กรูจะทำเพื่อแลกกับประสบการณ์ที่โลกใบนี้และสังคมที่อาศัยอยู่นี้ต้องการสิ่งนี้ซะชิบหาย แล้วก็ให้ความสำคัญกับมันมากกว่าอย่างอื่น
หรือเพื่อแลกกับประสบการณ์ที่เมิงจะสะสมเก็บไว้เพื่อเอาไปแลกกับงานกับตำแหน่งหน้าที่และเงินเดือนที่เมิงเรียกได้มากกว่าเก่า...
เมิงก็แค่ทำไปเพื่อเชี่ยอะไรซักอย่าง ที่แม่งอาจเรียกว่าความอยู่รอด
แค่คำว่าเมิงมีงานทำ ..ชีวิตเมิงมั่นคง พ่อแม่เมิงสบายใจ ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงและบางทีก็เพื่อนบ้านไม่เป็นห่วง แค่นั้น...
ไม่รู้ดิ แค่เป็นคนที่ชอบตั้งคำถามกับทุกสิ่งที่ต้องทำและกำลังทำอยู่..
ชอบสงสัยเป็นสันดาน...กับไม่ว่าอะไรก็ตามแต่ที่มันสร้าง question mark ในหัวและในใจ
แล้วก็กับเรื่องเงินเดือนที่พูดไปเมื่อกี้...เงินเดือน...หรือเอาง่ายๆ ก็เงิน ที่เมิงว่า
....เงินที่เมิงใช้เวลาในชีวิตทำงานแลกมันมา... กับเวลาในชีวิตที่หมดไปกับงาน
ไม่ใช่ความฝัน... ไม่ใช่แรงบันดาลใจ...และหลายครั้งแม่งก็ไม่ใช่ความสุข
เมิงแลกเวลาในชีวิตของเมิงกับเงิน...
แล้วเงินที่ได้มาก็เอาไปใช้แลกความสุขกับความฝันอีกที....
แลกกับช่วงเวลาอันน้อยนิดที่จะได้ใช้ในแบบที่ชอบ วันพักร้อนทั่วๆ ไปไม่เกิน 15 วันต่อไป หรือบางทีก็เอาเวลาที่เหลือจากการทำงาน อย่างมากก็ 15 วันจาก 365 วันไปใช้เงินเที่ยว....
แล้วตกลงเมิงทำงานเพื่ออะไรวะ? ชีวิตนี้แม่งเพื่ออะไรวะ?
จริงๆ แล้วก็แค่อยากเป็นศิลปิน ที่หมดเวลาไปกับความฝัน...
เหนื่อยแต่ก็หายใจเข้าออกเป็นแรงบันดาลใจ เป็นความสุข ไม่ใช่อย่างอื่น...
แต่ปัญหาคือเราไม่ได้มีเงินที่มากมายขนาดนั้น หรือว่าโอกาสในชีวิตที่ดีแบบนั้น
แต่อย่างน้อยเราก็อยากจะตายแบบที่ชีวิตได้ใช้เพื่อความฝันและมีความสุขกับมันได้มากพอ.
บ่นหลังเลิกงาน april 6th 2017
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in