เราเองก็ตอบไปประมาณว่าถ้าได้ทำก็ดีนะ เพราะยังไงเราก็เรียนจบภายในสามปีครึ่งอยู่แล้ว เดี๋ยวสิ้นปีนี้ก็เรียนจบแล้ว ก็อาจจะทำงานเก็บเงินไปเรียนต่อโทด้านการตลาด อะไรก็ว่าไป

แต่คำถามเด็ดมันอยู่ตรงนี้...

และด้วยความที่เราเป็นคนตรงไปตรงมา เราเลยตอบไปว่า

เท่านั้นแหละค่ะทั่นผู้ชม พี่หัวหน้าการตลาดก็เลยบอกเราว่ามันไม่ควรเป็นแบบนี้นะเพราะพี่เขาอยากให้เด็กที่มาฝึกงานที่นี่ได้ความรู้กลับไปให้มากที่สุด อยากให้ได้ลงมือทำงานจริงๆเหมือนพนักงานจริงๆ ไม่ให้มานั่งชงกาแฟ ถ่ายเอกสารหรืออะไรเทือกๆนั้น

ซึ่งเราก็เห็นด้วยกับพี่เขาทุกประการ แต่เจตนาของเราไม่ได้จะบอกว่าตัวเองว่างนะ เราตั้งใจจะบอกว่างานมันไม่ได้เยอะขนาดนั้น เราอธิบายให้พี่เขาฟังว่าบางวันก็งานยุ่ง (วันที่มีคอลเลคชั่นใหม่ให้เขียน product description) บางวันที่ไม่ค่อยมีงานก็มีบ้าง

แต่เหมือนพี่เขาจะเข้าใจว่าเราว่าง (ฮือ หนูไม่ได้พูดแบบน้าน) พี่เขาเลยไปบอกหัวหน้าแผนกคอนเท้นให้หางานให้เราทำเพิ่ม เป็นที่มาของคำว่า "เปรี้ยวตีนจนได้งาน"

เพราะหลังจากวันนั้นน้องก็ไม่เคยว่างอีกเลยค่ะพี่ตา me/หัวเราะทั้งน้ำตา

แต่งานใหม่ที่ได้รับมอบหมายมาค่อนข้างสนุกเลยทีเดียว เราถูกสั่งให้ทำ competitor analysis report ซึ่งก็คือการเอาแบรนด์อื่นที่คิดว่าเป็นคู่แข่งของ Pomelo มาวิเคราะห์ในเชิง e-commerce เราต้องมานั่งดูเว็บไซต์ เฟสบุ๊ค ไอจี และ newsletter email ของกว่า33แบรนด์ (ทั้งในไทย สิงคโปร์ อินโด และ international) เพื่อนำไปพรีเซ้นว่าจุดดีจุดด้อยของคู่แข่งอยู่ตรงไหนและนำมาปรับใช้ 

แม้จะไม่ใช่งานเขียนที่เราถนัดแต่เราก็รู้สึกเอนจอยและรู้สึกว่าบางทีการทำอะไรที่ตัวเองไม่ถนัด การออกมาจากcomfort zoneที่คุ้นเคยก็ดีเหมือนกัน :-)

เราได้ทำงานหลากหลายมากขึ้น เราได้ทำงานด้านการตลาดมากขึ้น (ซึ่งเราไม่ถนัดแต่เราสนใจ) แทนที่เราจะรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับงานที่เพิ่มพูนแต่เรากลับรู้สึกโอเคกับมัน...เพราะมันหมายความว่าหัวหน้าไว้ใจเรามากพอที่จะมอบหมายงานใหญ่ๆให้

บางทีการทำตัวเปรี้ยวตีนก็ไม่ได้แย่เสมอไปแฮะ.