สวัสดียามเช้าค่ะ ฉันกำลังใช้แขนซ้ายที่ปวดหนึบถือซาลาเปาลูกใหญ่อยู่ ส่วนมือขวาก็พิมพ์แต้กๆ ก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงเท่าไหร่ เพราะฉันปวดไปทั้งตัวแล้วต่างหาก

เมื่อวานนี้(19/11/64) ฉันไปฉีดวัคซีนมาค่ะ ตอนประมาณ2โมง ก็รวดเร็วดีเพราะคนน้อยแล้ววัคซีนที่รับเป็นวัคซีนสูตรไขว้ของคุณหมอยงง แอสตร้าบวกกับไฟเซอร์ที่รัฐไทยทำให้มันกลายเป็นแรร์วัคซีน ต้องแย่งกัน ต้องใช้เส้นสายกว่าจะได้มาทั้งๆที่ทั่วโลกเขาฉีดฟรี และมีแหล่งฉีดทั่วไปที่หาเจอง่ายๆ อย่างเช่นร้านค้าหน้าปากซอยของคุณในอเมริกา

เอาจริงๆฉันไม่ได้อยากจะฉีดหรอกค่ะสูตรไขว้ แต่เพราะเป็นชนชั้นรากหญ้าที่เลือกอะไรไม่ได้ก็เลยต้องไปฉีด อย่างน้อยก็มีไฟเซอร์สักเข็มนึงแหละว้า แต่ฉันจะรอดจากแอสตร้าเข็มแรกไปได้หรือเปล่าเนี่ยสิ

เพราะมหาลัยยืนกรานจะเปิดเรียนแบบออนไซต์ในเดือนมกราน่ะค่ะ นี่แหละที่ทำให้ฉันจำเป็นต้องฉีด

ฉันคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนกลัวเข็มมาตลอด แต่พอได้มาฉีดจริงๆก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี ฉันหลับตาปี๋ตอนพี่พยาบาลแทงเข็มเข้าไป มันเจ็บจี๊ดๆจนฉันอยากจะหัวเราะโดยที่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนที่พี่พยาบาลขยับเข็มออกฉันก้ยังรู้สึกได้ถึงเข็มที่มันถอยผ่านเนื้อนุ่มๆของฉันอยู่

พุทโธธัมโมสังโฆ ฉันโล่งใจที่ตัวเองไม่ช็อคหรือเป็นลมไปก่อน

โอ้ เช้านี้พ่อซื้อขนมจีบแบบไม่โรยกระเทียมมาให้กินด้วยค่ะ เขาน่ารักมากจริงๆ ฉันจะกินให้หมดแล้วก็กินยา แปะคูลฟีเวอร์แล้วก็นอน

มาต่อกันที่อาการหลังจากฉีดวัคซีนกันค่ะ ฉันกลับมานอนเปื่อยๆหลังจากที่สังเกตอาการแล้วไม่เป็นไร แขนซ้ายฉันปวดหนุบหนับแบบค่อยๆลามจากตรงที่ฉีดขึ้นไปบนไหล่และแขนล่าง ฉันรู้สึกอ่นเพลียและง่วงนอน แขนซ้ายมันก็ยังพอยกได้อยู่ กังนั้นก็เลยอาบน้ำได้สะดวกถึงแม้จะรู้สึกตึงๆ

ฉันหลับไปตั้งแต่4ทุ่ม แล้วตื่นขึ้นมาอีกทีตอนตี1เพราะอาการหนาวสั่น ฉันหนาวมากๆแล้วก็สั่นไปหมดจนต้องลุกขึ้นมาเปิดไฟ กินหนมปังสักก้อนแล้วกินพาราเพิ่มไปอีกเม็ด  ฉันหาเสื้อกันหนาวสองตัวมาใส่ นั่นถึงทำให้หายสั่นและอุ่นขึ้น

จริงๆตอนที่น้องชายของฉันไปฉีดไฟเซอร์มาเขาก็ไข้ขึ้นเหมือนกัน แต่เขาลุกไปเคาะประตูห้องของพ่อกับแม่แล้วพ่อกับแม่ก็เทคแคร์เขา

อะไร ฉันไม่ได้จะว่าอะไร ฉันแค่จะบอกว่าเพราะฉันโตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ดังนั้นฉันก็เลยจัดหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัว มันหนาวมากผิดกับตัวฉันที่ร้อนไปหมด ฉันสัมผัสได้ถึงไอร้อนๆที่ระเหยมาระต้นคอขณะที่ผ้าขนหนูเย็นๆลากผ่านหั่วไหล่และซอกคอ

ฉันคงจะรู้สึกเหงาถ้าแมวน้อยน่ารักของฉันไม่มานั่งเป็นเพื่อน ปกติเวลาลุกออกมาเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนมันจะวิ่งมาหาและร้องขอให้เทอาหารหรือเอาขนมอะไรสักอย่างให้มัน

แต่วันนี้มันนั่งมองฉันเงียบๆ ฉันก็หวังแค่ว่ามันคงไม่ได้นั่งลุ้นว่าฉันจะตายหรือเปล่าหรอกนะ *หัวเราะ*

พอเช็ดตัวเสร็จฉันก็นอนต่อพร้อมกับดื่มน้ำเข้าไปเยอะมาก ดังนั้นช่วงตี2ฉันก็ตื่นขึ้นมาด้วยอาการร้อนระอุเพราะเสื้อกันหนาวที่ใส่มันมากเกินไป ก็ไม่รู้นี่ ช่วงตี1มันหนาวอ่ะ

ฉันก็เลยถอดเสื้อกันหนาวออกให้หมดแล้วเช็ดตัวต่อ รู้สึกไข้เริ่มลดแล้วเพราะไม่หนาวเท่าไหร่ จากนั้นฉันก็โปะผ้าขนหนูชุบน้ำไว้ที่หัว ดื่มน้ำอีกเยอะๆแล้วนอนต่อ

ตอน6โมงฉันก็ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ เจอแม่ที่ตื่นมาพอดี แม่ถามฉันแค่ว่าเป็นยังไงบ้าง ซึ่งฉันก็บอกไปว่าตลอดทั้งคืนฉันทำอะไรบ้าง แม่ก็บอกดีแล้ว แต่ไข้ของฉันยังไม่ลดเท่าไหร่

ตอนนี้ก็ยังไม่ลดค่ะ ฉันมาเขียนบอกก็แค่จะบอกว่าร่างกายฉันยังดีอยู่ที่ไม่มีอะไรร้ายแรง และฉันก็รู้สึกเก่งมากที่ดูแลตัวเองจนถึงเช้าได้เพียงลำพัง ฮือ ฉันภูมิใจในตัวเองจริงๆนะ เพราะฉะนั้น ถ้าได้ย้ายไปเรียนมหาลัยเมื่อไหร่ก็หวังว่าจะหายห่วงในเรื่องที่ฉันป่วยได้ไปเปราะนึง 

การที่จะต้องเริ่มดูแลตัวเองยามอยู่ลำพังคงเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ฉันคิดอย่างนั้น เพราะยังไงมันก็ต้องมีช่วงเวลาที่เราต้องอยู่คนเดียวอยู่แล้วล่ะ