วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะมาสังเกตการสอนที่โรงเรียนค่ะ จะว่ายาวก็ยาว จะว่าสั้นก็สั้น ฉันได้อะไรเยอะมากจากการมาสังเกตการสอนในครั้งนี้ 

ฉันรู้สึกว่าตัวเองเข้ากับผู้อื่นได้มากขึ้น ยิ้มแย้มมากขึ้น และกล้าทำอะไรมากขึ้น 

เรียกได้ว่า อัพสกิลการเข้าหาผู้ใหญ่เป็นของแถมด้วย ดีเยี่ยมเลย

ต้องยอมรับและทำใจให้ได้แหละว่าระบบข้าราชการแม่งมีแต่ผู้อาวุโส ผู้น้อยเคารพผู้ใหญ่ ถึงแม้ผู้ใหญ่บางคนจะทำตัยวไม่น่าเคารพก็ตามที แหวะ

แต่อีกไม่นานครูข้าราชรากเจนเก่าๆคงเกษียณออกไป ครูใหม่ก็เข้ามาเยอะขึ้น คงอีกสัก 10-20ปีล่ะมั้งที่เราจะสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้างเกี่ยวกับระบบข้าราชการอันแสนห่วยแตกนี้

ถ้าฉันไม่ตายเสียก่อน ก็จะมาพิมพ์เล่าไว้นะคะว่าสุดท้ายแล้วอนาคตการศึกษาไทยมันได้พุ่งทะยานหรือดิ่งลงเหว 

ถ้าอุดมการณ์ของฉันไม่ถูกกดทับจนแตกหักและสูญแสียตัวตนไปเสียก่อน ฉันก็จะมาพิมพ์เล่าไว้เหมือนกัน ว่าฉันในตอนนั้นแตกต่างจากตอนนี้ไปมากมายเท่าไหร่

ฉันมีความสุขมากกับการได้พูดคุยกับเด็กนักเรียน ได้พูดเชียรือัพเขาเวลาวาดรูปออกมาสวยๆ ได้ชื่นชมเขาเวลาทำหน้าที่หัวหน้าห้องได้ดี 

ฉันหวังว่าตัวเองจะเป็นครูที่น่ารักของนักเรียนตลอดไปจนกว่าจะเกษียณ ฉันหวังจริงๆว่าตัวเองจะไม่สูญเสียตัวตน

แม้การเป็นครูจะไม่ใช่ตัวเลือกแรกที่ฉันเลือกที่จะเรียนก็ตาม แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกอยากจะเป็นครูเพื่อร่วมเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่างให้เด็กทุกคนเป็นผ้าขาวที่เต็มไปด้วยสีสันที่เขาต้องการจะละเลงเองโดยที่เราคอยเฝ้ามองและให้คำแนะนำเมื่อเขาต้องการ

เอาเถอะ ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะตายเร็วขนาดนั้นแต่เรื่องความตายเป็นเรื่องที่ประมาทไม่ได้จริงๆ ถ้าฉันอยู่ในอาชีพครูสัก20-30ปีได้ อย่างน้อยฉันก็จะสามารถทำให้เด็กนักเรียนที่น่ารักของฉันเป็นเด็กนักเรียนในแบบที่เขาอยากเป็น

12/11/64 

ถือว่าเป็นไดอารี่รวมวันไปก็แล้วกันเพราะฉันจะเขียนต่ออีกนิดเดียว

ไม่ได้เขียนอะไรหรอกค่ะ จริงๆฉันกะว่าจะเอามาเขียนเล่าพรรณาความประทับใจหลายแหล่ที่ได้พบเจอมา แต่ว่ามันหมดมู้ดไปแล้ว ณ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าจากการเรียนออนไลน์สุดๆเลยแค่อยากจะบอกว่า ฉันรู้สึกขอบคุณครูทุกๆท่านที่ให้ความกรุณา และความเอ็นดูต่อฉัน ที่เข้ามาพูดคุยและทักทายกัน โดยเฉพาะครูพี่เลี้ยงที่กรุณาเลี้ยงอาหารอร่อยและชาเย็นๆให้กับฉันตั้งสองวัน ฉันนับถือคุณครูและมองว่าเขาเป็นครูที่มีจุดยืน มีwork life balance เข้าใจเด็กนักเรียน และมีการสอนที่ยอดเยี่ยม 

ฉันหวังว่าในอนาคตฉันจะเป็นครูที่เข้มแข็ง มีจุดยืน และwork life balance ควบคู่ไปด้วยกัน

ที่บอกว่าครูเป็นผู้อุทิศตน ฉันคิดว่าน่าจะอุทิศตนให้กับการสอนมากกว่าอุทิศตนให้กับการทำงานเอกสารอยู่ที่โรงเรียนจนมืดค่ำ

เมื่อไหร่หนอที่ระบบข้าราชการมันจะเลิกบ้ากระดาษกันสักที รู้ไหมว่าเป็นส่วนหนึ่งในการทำลายต้นไม้และทำให้โลกร้อนขึ้นน่ะ โถ่ ห่วยว่ะ

ฉันเริ่มจะเขียนยาวแล้วหรือเปล่านะ เอาล่ะ เรื่องที่ฉันจะพูดคงมีแค่นี้ หากเห็นคำผิดด้านบนโปรดรู้ไว้ว่าฉันไม่ได้ย้อนไปอ่านเลย 

ฉันเป็นพวกไม่ย้อนอ่านไดอารี่ตัวเองง่ายๆจนกว่าเวลาจะผ่านไปนานๆค่ะ อยากให้เก็บไว้ก่อน ถ้ารีบมาอ่านแล้วรู้สึกอายในสิ่งที่ตัวเองเขียนก็คงจะลบทิ้งไป 

แต่ถ้าทิ้งไว้สัก5-6ปีแล้วมาอ่านคงจะเป็นอีกฟีลลิ่งนึง แน่นอนว่าคงรู้สึกตลกและอายไปบ้าง แต่มันก็เหมือนทำให้เราได้นึกย้อนกลับไปว่าในอดีตเรามีความคิดเห็นต่อสิ่งนั้นยังไง

ฉันจะย้อนกลับมาอ่านแน่ๆ ถ้าฉันไม่ลืมรหัสและแอคเคาท์ ถ้าฉันไม่ตาย หรือถ้าโลกไม่ล่มสลายไปเสียก่อน

วันนี้ก็เป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่งของฉัน ได้ทำงานและพูดคุยกับเพื่อนด้วย สนุกมากๆเลยค่ะ ฉันหวังว่าใครหลายๆคนในวันนี้จะเจอวันที่ดีเหมือนกันนะคะ ถ้าวันนี้ไม่ดีก็ไม่เป็นไรค่ะ นี่แหละชีวิต มีสุขมีเศร้าบ้าง พรุ่งนี้วันเสาร์นี่นา ถ้าไม่มีงานอะไรก็ลองตื่นสายๆแล้วดื่มน้ำเยอะๆให้สดชื่นสักหน่อย แต่ถ้าตอนนี้รู้สึก break down มากๆ ก็มารับกำลังใจจากฉันไปก็แล้วกันนะคะ...กอดแน่นๆนะคะ คุณทำวันนี้ได้ดีแล้วค่ะ อย่าลืมชมตัวเองเยอะๆ คุณเป็นคนเก่งนะ เรามาตั้งใจทำพรุ่งนี้ให้สนุกกันเถอะ ไป! ไปพักผ่อนค่ะ