หลายคนน่าจะรู้จักBusan 1ในจังหวัดทางตอนใต้ที่มีชื่อเสียงของเกาหลีใต้ แต่ที่จะรีวิวต่อไปนี้เป็นเมืองเล็กๆไม่ไกลจากปูซานแต่ให้อารมณ์ต่างกันสุดขั้ว

TONGYEONG, KOREA

                   แล้วทำไมถึงมารู้จักเจ้าจังหวัดนี้ได้ต้องขอพาดพิงถึงรีวิวของ a day ที่โพสอยู่ในfacebook คือรูปสวยมากกแลดูฮิปสเตอร์สุดๆ โดยหารู้ไม่ว่าในความสวยนั้นมีอะไรซ่อนอยู่

ฉันและพ้องเพื่อนตีตั๋วนั่งมาจากโซลโดยใช้เวลาเกือบ5ชม.เหตุผลที่เลือกนั่งรถบัสเพราะราคาถูกกว่านั่งรถไฟ(เงินมีน้อยใช้สอยอย่างประหยัดนะคะ) ก้าวเท้าลงจากรถก็พบกับความเหวออ คนแถวสถานนีพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย เพื่อนที่จองโฮสเทลบอกว่าต้องนั่งรถเมล์ไปที่พักแต่ไม่รู้ว่าลงตรงไหนขึ้นสายไหนได้บ้าง ใช้ภาษามืออยู่นานก็มีคุณป้า(เดาว่าคุณป้าน่าจะได้ยินชื่อบริเวณที่โฮสเทลตั้งอยู่ที่พวกเราพยายามโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าป้ายรถเมล์ประจวบกับคุณป้าต้องนั่งผ่านพอดี) คุณป้าเลยพูดภาษาเกาหลีผสมภาษากายว่าให้ตามขึ้นรถเมล์มา พวกเราก็วิ่งโล้ดเลยจร้าา 

ถ้าเปรียบปูซานเหมือนพัทยา ทงยอนก็คงเหมือนประจวบคีรีขันธ์ มีความเงียบสงบ มีความเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแบบพื้นเมือง ไม่หวือหวา มีของดีประจำจังหวัดด้วยนะชวนให้นึกถึงOTOPบ้านเราประมาณว่ามาทงยอนต้องกินเจ้านี้ไม่งั้นถือว่ามาไม่ถึง 

แต่เป้าหมายเราไม่ได้มาเที่ยวทงยอนแต่เรามา  SOMAEMULDO ISLAND

เดินเทียบตัวอักษรอยู่นานกว่าจะหาที่ซื้อเที่ยวเรือไปเจ้าเกาะนี้ได้ค่าตั๋วก็ไม่ได้น่ารักเลยแต่ไหนๆก็ตามรีวิวจนมาถึงที่นี้หละจะมาเสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่ายก็ใช่เรื่องไปลงเรือกันเลยยย

เรือลำไซส์กลางๆไม่เล็กเกินไปมีส่วนนั่งในตัวเรือกับนั่งตากลมชมวิวข้างนอก คนส่วนใหญ่เอาเป็นว่าเกือบทั้งหมดเป็นคนเกาหลี( อ่อเห็นมีฝรั่งอยู่คู่นึง) 

นั่งมาชั่วโมงนึงในที่สุดเราก็มาถึงเจ้าเกาะSOMAELDO จนได้ใจนี่เต้นตุบตุบ หลังจากนั่งดูรีวิวที่บ้านตอนนี้พวกเรามาถึงแล้ววว><

ในจินตนาการ  ไหนๆก็มาถึงเป้าหมายหละขออยู่ที่นี้ทั้งวันเหอะเดินรอบเกาะไปเรื่อยดูทะเลชมนกชมไม้สโลว์ไลฟ์ตามสไตล์ฮิปฮิป(โป)

ตัดภาพมาที่ความเป็นจริง(อันโหดร้ายย) 

เดินค่ะไม่ใช่เดินธรรมดา เดินขึ้นเขาซึ่งชันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คือในรีวิว(แม่-งง)บอกว่าเดินพอเหนื่อยสไตล์เกาหลี แต่แบบมันหนักกว่านั้นเว้ยยิ่งสายอากาศก็ยิ่งร้อนทางเดินก็เป็นแบบถางทางเอาไม่ได้ปูคอนกรีตตลอดทางอะไร น้ำก็ไม่ได้พกมากันซักคนข้าวเช้าก็กินไปนิดเดียวคือทั้งเหนื่อยทั้งร้อนทั้งหิว

ตามแผนที่ข้างบนจะเห็นว่ามันมีเกาะใหญ่กับเกาะเล็กๆติดกันอยู่ซึ่งมันเชื่อมด้วยทางธรรมชาติคือต้องรอให้น้ำลงถึงจะเดินไปอีกเกาะได้แล้ววววววนั่งเรือรอบแรกไปไงเช้าสุดน้ำยังลงไม่หมดยังไงหละคะ ถอดรองเท้าซิรออะไร

ระหว่างเดินไปบนก้อนหินทีหละก้อนเพื่อนไปเจอคุณลุงเกาหลีที่พอพูดภาษาอังกฤษได้คุณลุงบอกว่าที่นี้กำลังเป็นที่นิยมของคนเกาหลีเลยนะ 

ระหว่างรอเรือกลับฝั่งมีเหล่าแม่ค้าขายของทะเลอยู่3-4เจ้าลูกค้าจะเป็นใครไปหละนอกจากคนเกาหลีเรียกว่านั่งกันเต็มทุกโต๊ะ แต่ที่ดึงดูดความสนใจคือเหล่าอาหารทะเลที่ช่างทะเล่ทะเลแบบไม่เคยเห็นขายที่ไทยแต่เคยเห็นเวลาดำน้ำดูปะการัง

แต่ที่เราคุ้นหน้าสุดและพอจะบอกphylumได้ก็เห็นจะมีแต่เจ้านี้ เม่นทะเล ก็จัดเลยจร้า20000won เฉาะกันสดๆแงะกันสดๆล้างด้วยน้ำทะเล พร้อมเสิร์ฟฟฟ รสชาติมันๆเค็มๆ(น่าจะเพราะน้ำทะเล) ก็อร่อยดี

ปิดทิปด้วยการนอนแผ่ตากแอร์ใต้ท้องเรือ ไม่ใช่แค่พวกเราแต่คนเกาหลีทุกคนต่างใจตรงกันมานอน แม้จะอบอวนไปด้วยกลิ่นเท้าแต่ก็หาใส่ใจไม่นอนตายเลยจร้าา