ในอาณาจักรสีฟ้าแห่งหนึ่งมีประชากรอยู่ด้วยกันอย่างหลากหลายไม่ว่าจะเป็นหุ่นยนต์ ทหาร ไดโนเสาร์หรืออื่นๆ พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างสันติสุขแต่ละวันก็เล่นออกสำรวจ เล่นกีฬาหรือนานๆทีก็จะเล่นต่อสู้กันบ้าง.....เอาจริงๆก็เล่นต่อสู้กันเกือบตลอดเวลานั่นแหละเพราะมันสนุกมากไงล่ะ  แต่ว่ามันก็เป็นแค่การเล่นกันเฉยๆพวกเขารักกันมากไม่มีวันสู้กันจริงๆหรอก

                อย่างไรก็ตามในอาณาจักรสีฟ้านี้เองก็ยังมีตุ๊กตาหมีอยู่ตัวหนึ่งที่แม้เขาจะร่วมเล่นไปกับเพื่อนๆและเจ้าชายตัวน้อยที่เป็นเจ้าของอานาจักรนี้แล้วแต่เจ้าตุ๊กตาหมีนี้ก็ไม่ได้รู้สึกสนุกมากนักเพราะเขาไม่ได้ชอบเล่นต่อสู้เล่นกีฬาหรือเล่นออกสำรวจที่เขาเล่นก็เพียงแค่อยากอยู่กับเพื่อนๆและอยากทำให้เจ้าชายน้อยมีความสุขก็เท่านั้นเอง

                ในบางวันตุ๊กตาหมีของเราก็จะปีนยอดเขาขึ้นไปเพื่อจะได้มองข้ามไปยังอานาจักรสีชมพูที่อยู่ข้างเคียงที่ซึ่งเหล่านางฟ้า ตุ๊กตาและเหล่าสัตว์มากมาย เล่นทำอาหารเล่นเป็นอาชีพต่างๆและจัดงานปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนานทุกๆวันแม้ว่าตุ๊กตาหมีจะอยากไปร่วมเล่นด้วยมากเท่าไหร่แต่ก็ไม่อาจไปได้เพราะถ้าหากไปพวกเพื่อนๆเขาคงจะโกรธและพวกที่อยู่ในอาณาจักรสีชมพูก็คงไม่มีวันเชื่อว่าคนจากอาณาจักรสีฟ้าอย่างเขาจะชอบเล่นอะไรแบบนี้

                แต่ในวันนี้มันแตกต่างออกไปเพราะบนเทือกเขาของอาณาจักรสีชมพูมี่ตุ๊กตากระต่ายตัวหนึ่งนั่งอยู่และมองกลับมาที่เขา คุณหมีและคุณกระต่ายจึงเริ่มพูดคุยกันคุณหมีจึงได้รู้ว่าคุณกระต่ายนั้นเบื่อกับการที่ต้องเล่นทำอาหารหรืองานปาร์ตี้ต่างๆในอาณาจักรสีชมพูจึงขึ้นมาบนเขาเพื่อแอบมองอาณาจักรสีฟ้าอยู่บ่อยๆ

                คุณกระต่ายจึงเสนอว่าทั้งคู่จะแอบสลับอาณาจักรกันโดยคุณกระต่ายจะไปเอาที่คาดผมหูกระต่ายจากอาณาจักรสีชมพูมาให้คุณหมีปลอมเป็นกระต่ายแล้วคุณหมีก็จะไปเอาหมวกทหารจากอาณาจักรสีฟ้ามาให้คุณกระต่ายปิดหูตัวเองแล้วปลอมเป็นหมีทั้งคู่จึงแยกย้ายกันในวันนั้นพร้อมกับสัญญาว่าในวันถัดไปจะกลับมาพร้อมกับของที่ตนสัญญา

                ในวันต่อมาคุณหมีก็ไปเอาหมวกทหารมาโดยอ้างว่าจะเอามาสวมเพื่อจะได้เล่นต่อสู้ได้เก่งขึ้นเพื่อนๆในอาณาจักรสีฟ้าก็เห็นชอบด้วยเลยพากันไปเอาหมวกทหารมาใส่กันใหญ่พร้อมกับเสียงหยอกล้อหุ่นยนต์กับไดโนเสาร์บางตัวที่มีเขายาวจนไม่สามารถใส่หมวกได้ก่อนที่คนที่หยอกล้อเหล่านั้นจะโดนเอาเขาไล่ขวิดจนต้องวิ่งหนีกันวุ่นวายภาพเหล่านี้ทำให้คุณหมีก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตัวเองไปอยู่อาณาจักรสีชมพูแล้วก็คงคิดถึงบรรยากาศของอาณาจักรสีฟ้าน่าดูแต่ถึงอย่างไรก็ตามคุณหมีก็อยากลองไปอาณาจักรสีชมพูเพื่อจะได้รู้ว่าตนชอบเล่นแบบนั้นจริงๆหรือแค่เบื่อจนคิดมากไปเอง

                เมื่อพลบค่ำคุณหมีก็ปีนเขาขึ้นมาจนพบกับกระต่ายที่มาพร้อมกับที่คาดผมหูกระต่ายทั้งคู่แลกเปลี่ยนกันแล้วจึงแยกย้ายไปในอาณาจักรของอีฝ่ายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและหัวใจที่พองโตเมื่อแสงอาทิตย์ขึ้นก็เป็นสัญญาณบอกว่าถึงเวลาสนุกแล้วคุณหมีที่ปลอมเป็นกระต่ายนั้นก็ไปเข้าร่วมเล่นเกมต่างๆกับเหล่านางฟ้าและบรรดาสิ่งมีชีวิตน่ารักต่างๆคุณหมีได้ขายของ เป็นพยาบาลและได้ร่วมปาร์ตี้กับเจ้าหญิงอาณาจักรสีชมพูอีกด้วยทุกๆคนแม้จะเพิ่งเคยเจอกับคุณหมีแต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความรักของการเล่นเกมแบบอาณาจักรสีชมพูของคุณหมีและกลายเป็นเพื่อนไปอย่างรวดเร็ว

                วันแล้ววันเล่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วทุกๆวันล้วนมีการละเล่นและการปาร์ตี้ที่แสนสนุกเกิดอยู่เสมอแต่ในหัวใจของคุณหมีก็ยังรู้สึกถึงความว้าเหว่บางอย่างทั้งๆที่ตนก็ได้เล่นสนุกอยู่ทุกวันแล้วก็ตามความสับสนเข้าเกาะกุมจิตใจจนกลายเป็นความเศร้าและความอึดอัดที่หนักอึ้งเหมือนกับมีบางอย่างที่ติดอยู่ในคอทำให้คุณหมีไม่อาจพูดอะไรออกไปได้

                คืนหนึ่งคุณหมีจึงขึ้นไปบนเขาเหมือนเมื่อก่อนที่เขายังอยู่ในอาณาจักรสีฟ้าโดยหวังว่าจะทำให้ความรู้สึกประหลาดๆในใจเขาหายไปเองเหมือนเมื่อก่อนเมื่อขึ้นไปถึงบนเขานั้นคุณหมีก็ได้พบกับคุณกระต่าย ทั้งคู่ทักทายและพูดคุยกันทำให้คุณหมีรู้ว่าตอนแรกคุณกระต่ายก็มีความสุขที่ได้เล่นกีฬาและได้เล่นต่อสู้เหมือนกับที่คุณหมีมีความสุขที่ได้เล่นขายของและปาร์ตี้ทุกคนเองก็รักและต้อนรับพวกเขาดีแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็เริ่มสับสนและอึดอัดเหมือนๆกัน

                เมื่อทั้งคู่ได้เปิดใจพูดคุยกันจึงได้พบว่าทำไมพวกเขาถึงสับสนและอึดอัดเพราะพวกเขาต้องคอยหลบซ่อนปิดบังว่าตนเป็นอะไรกันแน่ทั้งจากเพื่อนเก่าในอาณาจักรเดิมของตนและเพื่อนใหม่ๆในอาณาจักรใหม่ของตนอยู่ตลอดเวลาจึงทำให้ความเหงาและอึดอัดยังคงอยู่จะมีก็แต่เวลาที่พวกเขาทั้งคู่ได้พูดคุยกันเท่านั้นที่ทั้งคู่ไม่ต้องปิดบังเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่เพราะทั้งสองต่างเข้าใจว่าความแตกต่างเป็นเช่นไร แล้วในตอนนั้นความอึดอัดเหล่านั้นก็หายไป

                เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วในเช้าวันต่อมาคุณหมีและคุณกระต่ายจึงพาคนทุกคนจากทั้งสองอาณาจักรมาเจอกันบนเขาพร้อมทั้งเฉลยตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาทั้งแล้วอธิบายเรื่องราวทั้งหมดพร้อมกับแสดงความรู้สึกของตนให้ทุกคนได้รับรู้มีหลายคนที่ไม่เข้าใจเพราะไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นมาก่อนมีหลายคนที่ตกใจกับการเปลี่ยนแปลงที่ฉับพลันนี้ แต่เมื่อทุกคนเปิดใจรับฟังและพูดคุยต่อกันจึงพบว่าแท้จริงแล้วทุกๆคนเองก็ชอบอะไรที่แตกต่างกันเช่นทหาร1กับทหาร2ชอบเล่นต่อสู้ทั้งคู่แต่ทหาร1ชอบการยิงปืนแต่ทหาร2ชอบการช่วยเพื่อนที่ล้มในการต่อสู้แต่แม้พวกเขาจะแตกต่างกันพวกเขาก็ยังมีความสุขเหมือนกัน มีความสนุกร่วมกันมีหัวใจเหมือนกัน ในวันนั้นทุกคนจากสองอาณาจักรจึงร่วมโอบกอดกัน

และในวันนั้นทั้งคุณหมีและคุณกระต่ายก็ได้รู้ว่าตนเองไม่ได้ประหลาดเพียงแต่ไม่เคยมีโอกาสได้เจอความแตกต่างที่ทุกคนมีร่วมกันเท่านั้นเอง