อย่างที่ฝันบอกไว้แต่แรกแล้วว่าเป้าหมายของเราคือการเดินทางไปสตาร์บัคส์แห่งแรกกัน เราจึงถามๆคนแถวนั้นดูแล้วได้คำตอบว่า มันอยู่ที่ตลาดไพค์เพลส (Pike Place Market) แค่เดินตรงไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ถึง แหม่ มันช่างเป็นคำอธิบายที่ง่ายดายเสียจริง งั้นเราจะรออะไรอยู่ล่ะคะ ก็แค่เดินตรงไปเรื่อยๆเอง เอ้า เคลื่อนขบวน!

อากาศที่นี่เย็นสบายมากๆแม้จะมีแดด บ้านเมืองของเขาสะอาดสะอ้าน มีตึกใหญ่ๆเต็มไปหมดแต่เราไม่ได้รู้สึกว่ามันรกหูรกตาแต่อย่างใด เพราะมันดูเรียบๆ และเข้ากับบรรยากาศของที่นี่ สิ่งหนึ่งที่ฝันสังเกตเห็นคือ ไม่ว่าที่นี่จะมีตึกราบ้านช่องเยอะแค่ไหน เขาก็ยังมีที่ว่างให้กับพื้นที่สีเขียวอยู่ดี ต้นไม้ที่ปลูกอยู่บนทางเท้าได้รับการดูแลอย่างดี ไม่มีขยะหรือเศษอาหารทิ้งอยู่ตามโคนต้นเลย เอาจริงๆคือฝันไม่เห็นขยะเลยซักชิ้นเลยด้วยซ้ำ รถราไม่เยอะยุ่งวุ่นวายอย่างบ้านเรา แถมในบางพื้นที่ถนนของเขายังนำอิฐสีสันต่างกันไปมาเรียงเป็นลวดลายให้เราที่เดินข้ามไปข้ามมายิ้มกับความสร้างสรรค์อีกด้วย ช่างเป็นเมืองที่ขี้เล่นเสียจริง หากบ้านเรามีมุมแบบนี้บ้างคงจะดีไม่น้อย และที่เก๋ไปมากกว่านั้นก็คือ เราสามารถที่จะพบเห็นนักดนตรีได้ทุกมุมเมืองจริงๆ เขาก็เล่นอย่างมีความสุข เราก็ฟังอย่างมีความสุข เสียงดนตรีทำให้ทุกอย่างมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น จากการเดินปกติ ก็เดินเข้าจังหวะ จากเดินตัวตรงๆ ก็เดินไปโยกไป หรืออาจจะร้องเพลงตามไปเลยก็มี ดนตรีทำให้ทุกอย่างดูเป็นมิตร และกลมกล่อมมากขึ้นไปอีก มันทำให้เราลืมความเหนื่อยล้าไปเสียสนิท และหลังจากเดินไปเต้นไปตามทางมาสักพักหนึ่งแล้ว เราก็ค้นพบว่าถนนทางตรงเริ่มกลายเป็นทางลาดลงทะเลไปเลยค่ะ 

จากบนนี้ เราสามารถมองเห็นจุดบรรจบระหว่างผืนฟ้าและผืนทะเลได้อย่างชัดเจน และที่ตรงนั้นเอง คุณจะเห็นป้ายที่เขียนด้วยตัวอักษรสีแดงโผล่ออกมาว่า Public Market พร้อมสายลมที่หอบเอาความสดชื่นจากด้านล่างมากระซิบข้างๆหูว่า “ เหนื่อยหน่อยนะ แต่ถึงแล้วล่ะ ฉันรอเธออยู่ตรงนี้ ”