เราเกลียดน้ำตา
ที่มันชอบไหลออกมาแบบไม่มีความหมาย
และหลายครั้งมันก็ไหลออกมาง่ายเกินไปแบบไม่ควรจะเป็น
บางครั้งก็ดูเหมือนว่าน้ำตามันสามารถไหลออกมาได้กับทุกอย่าง
ตั้งแต่ความงี่เง่าของคนอื่น ไปจนถึงความงี่เง่าของตัวเอง
บางครั้งมันก็ไหลออกมา
เพราะว่ารู้สึกผิด
ทั้งกับคนอื่น หรือกับตัวเอง...
บางครั้งมันก็ไหลออกมา
เพราะว่ารู้สึกโมโหจนเจ็บปวด
ที่ตัวเราทำอะไรอย่างที่อยากจะทำไม่ได้...
และสิ่งต่างๆ ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราอยากจะให้มันเป็น...
บางครั้งมันก็ไหลออกมา
เพราะว่ากลัว...
กลัวในสิ่งที่เรียกว่าอนาคต อนาคตที่เรายังไม่รู้จักมัน
และบางครั้งในระหว่างที่ตัวเรากำลังเติบโตเป็นผู้ใหญ่ อดีตก็สอนเราว่า
อนาคตแม่งไม่เห็นจะเป็นอย่างที่วาดหรือเคยคิดเอาไว้
ตัวนายไม่ได้เติบโตมาด้วยความสุขหรือว่ารอยยิ้มสดใส
แต่ว่าเติบโตขึ้นจากบาดแผล...
ที่สุดท้ายแล้ว
เราก็กลัวอีกว่า จะเข้าใจสิ่งที่เรียกว่าความเจ็บปวดได้ดีกว่าสิ่งที่เรียกว่าความสุข
ซึ่งเราก็ไม่รู้อีกอยู่ดีว่า มันดีหรือไม่ดีที่จะเป็นแบบนั้น...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in