ตอนเด็ก นายมีความสุขดี
เพราะตอนนั้นนายแม่งไม่รู้อะไรเลย
โตมาหน่อย การได้รู้อะไรใหม่ ๆ ได้สงสัยและหาคำตอบ มันก็เป็นเรื่องน่าสนุก
แล้วนายก็มีความสุขดีกับอะไรแบบนั้น
โตมาอีกหน่อย นายไม่ค่อยจะมีความสุข
เพราะนายเริ่มเหนื่อย กับสิ่งต่าง ๆ ที่นายสงสัย
นายเริ่มจะมีคำถาม กับสิ่งที่นายยังหาคำตอบไม่ได้ หรือบางทีแม่งก็อาจไม่มีคำตอบ
และวันนึงเมื่อนายโตขึ้นมาอีกหน่อย จนเริ่มเข้าใจทุกอย่างที่เคยไม่เข้าใจ
นายก็อาจจะรู้สึกดีที่นายได้เข้าใจมัน
แต่แล้ววันนึง
นายก็รู้ว่าความจริงแล้ว นายแม่งไม่ได้เข้าใจอะไรเลย
จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรซักอย่างเลยที่นายเข้าใจ
แล้วมันก็เป็นอะไรที่โคตรจะเฮงซวยเลยในการที่เป็นแบบนั้น
ถึงบางทีจะคิดว่ามันอาจเป็นสเน่ห์อย่างหนึ่งของการมีชีวิต
แต่เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้ชอบมันนักหรอกนะ...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in