เมื่อคืนแกล้งให้ป๊าดมหัว หลังจากที่ดมเองแล้วรู้สึกกลิ่นหัวตัวเองเหมือนไก่ทอด ตอนเที่ยงไปยืนเลือกไก่ชิ้นทอดราคาสบายกระเป๋ากับน้องที่แผนกส่งออก ตอนแรกดมๆก็ไม่แน่ในว่าใช่หรือไม่เลยอยากได้เพื่อนมายืนยันอีกเสียง
ป๊าขับรถอยู่แล้วหันมาถามว่าเป็นอะไร เอาผมหนีบกับจมูกไว้แบบนั้น เราเลยบอกว่าผมกลิ่นเหมือนไก่ทอดเลยอะ ทำหน้าไม่เชื่อเฉย
นี่ไม่รู้หรอ บางวันมันก็เป็นกลิ่นป็อปคอร์นนะ บางวันเป็นกลิ่นสตอเบอรี่ด้วย ส่วนวันนี้กลิ่นไก่
พราวมาก ชอบ ส่วนตัวมีความสุขกับสิ่งนี้
....
พอถึงคอนโด ป๊าก็ดมจริง แล้วทำหน้าอี๋ๆสักพักก็บ่นออกมาว่าเหมือนไก่ทอดจริง
แต่เป็นไก่ทอดขึ้นรานะ
ไปสระเดี๋ยวนี้เลย
ขี้เกียจ..
เหม็นอะ อี๋ สกปก
ขี้เกียจไดร์
ไปเถอะ จะรอให้เหาขึ้นก่อนหรอ
ขี้เกียจจจจ มันไม่ขึ้นหรอกน่า
เดี๋ยวไดร์ให้ก็ได้ เร็ว ลุก
ห้ะ
เออเดี๋ยวไดร์ให้ แต่ห้ามหลับคาเครื่องเป่าเหมือนวันนั้นนะ
พรุ่งนี้สระไม่ได้หรอออ
แต่พรุ่งนี้เธอไดร์เองไม่มีคนไดร์นะ
ใช่ แพ้ราบคาบ เป็นการจีบแบบไม่รู้ตัวเลยหรอ ตอนนี่สระผมไปยิ้มไปแก้มจะแตกแล้ว
ท่าทางทุลักทุเลของมือซ้ายที่ถือหวีมือขวาถือไดร์เป่าผมเดินตรงเข้ามาหน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่เรานั่ง
ยิ้มแบบนี้ไม่น่าไว้ใจเลยแฮะ
อย่าช็อตหัวเรานะปะป๊า
ดูพูดเข้า เราเหมือนพ่อเธอหรอมาเรียกเราปะป๊า
แล้วจะให้เรียกไร
...
อะอะ ไม่ตอบ หาเรื่องเก่งนักนะ
ไหนเรียกที่รักซิ..
ฝันเถอะคนแก่
ห่างกันสี่ปีเอง แก่ตรงไหน หล่อจะตายแฟนเธอเป็นคนหล่อนะ รู้ไว้ด้วย
อ๋อหรอออ
แน่นอน
หน้าตาดูตั้งใจสุด มันรู้มั้ยเนี่ยไอ้ปะป๊า ตอนเวลาตั้งใจทำอะไรให้เราแม่งโคตรน่ารักเลยว่ะ
ชอบหัวเราะเยาะเวลาดึงหัวแรงๆด้วย แต่ยิ้มของเธอแม่ง ชาร์จเรามาก
เธออาจจะไม่รู้นะ วันๆนึงเราต้องการแค่นี้จริงๆ จริงๆเลย ต้องการแค่ยิ้มแบบนี้หนึ่งวิ
รู้รึยังว่าเราโชคดีแค่ไหนที่ได้เจอรอยยิ้มแบบนี้ครั้งนึงในชีวิต
ป๊า
อื้อ
มองหน้าหน่อย
ไดร์ผมอยู่
ตั้งใจจัง
มันจะแห้งมั้ย อย่าหลับนะ ขี้เกียจอุ้ม
ไม่หลับๆแต่ปะป๊ามองหน้าหนูก่อน
อะว่ามา
คนข้างหลังมองผ่านกระจกแบบตั้งใจโคตร หน้าจริงจังกว่าตอนนี่สอบโทอิคล้านเท่า
ป๊ะรู้ป่าวว่าไมเราเรียกป๊าว่าป๊า
เธอหาว่าเราแก่
เปล่า
มีอะไรที่ดีกว่านี้หรอ
เรารู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่เรียกพี่ว่าปะป๊า เพราะพี่คือบ้าน และเราก็อยากเป็นบ้านที่อบอุ่นแบบพี่นะ
เราไม่ได้ว่าอะไรที่เธอเรียก เราไม่ได้ชอบสิ่งที่เธอเรียก จะเรียกอะไรก็เรียกเลย เราชอบเธอ จะเรียกอะไรก็คือเธอที่เราชอบ แล้วตอนนี้เธอเป็นบ้านของเรานะ
จริงหรอ
แล้วเธอรู้ไหมทำไมเราถึงตั้งใจมากๆเวลาทำอะไรให้เธอ
ไม่อะ ฮ่าๆ
เพราะเราคิดว่ามันเป็นทางเดียวที่จะเข้าใจเธอ เข้าใจมุมมองของเธอมากขึ้น มันเป็นเวลาเดียวเลยนะที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราทั้งสองคนเป็นคนเดียวกัน ถ้ารองจากการกอดเธอแล้ว
อึ้งอยู่สามสิบวินาทีก่อนที่จะบอกให้เขาหยุดยิ้มแล้วไดร์ผมต่อ
บทสนทนาของเขากับเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่คบกัน ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
กอดที่อบอุ่นจากคนคนนี้ก็ยังอบอุ่นเหมือนเดิมทุกครั้ง
เขาชอบแชร์เพลงลงสตอรี่ไอจีเวลารู้ว่าเรายุ่งๆ เหมือนบอกเป็นนัยว่า ฟังด้วยนะ
เราชอบเอารูปแย่ๆมาลงไอจีที่เล่นด้วยกันในแอคเค้าท์เดียวกัน แล้วพอเขามาเจอก็จะบ่นเรา
แต่ก็ไม่เคยบอกให้ลบเลย
พวกเราชอบนั่งฟังเสียงฝน ชอบดูหนังในห้องไม่ชอบดูหนังโรง
ชอบปลูกต้นไม้ เลี้ยงสัตว์ แล้วก็ชอบที่สุดคือการได้สูดอากาศตอนเย็นๆมองท้องฟ้าสีฟ้า
เวลาเราเดินเร็วเข้าจะลดจังหวะให้ช้าลงด้วยการจับมือกันเดิน
เวลาเราเดินช้าเขาจะดันหลังเราขึ้นมาให้เสมอกัน
เวลาเราเครียดตอนเขาไม่อยู่เขามักจะมีรูปภาพโง่ๆส่งมาให้ขำ
เพลงของเราคือเพลงทุกเพลงที่เราฟังด้วยกัน
เขาเป็นคนฉลาดแต่มันจะชอบทำเรื่องโง่ๆบ้าๆกับเรา
เขาชอบทำของหายแต่ไม่เคยมีของชิ้นไหนที่เราให้หายเลย
เขาเป็นคนนอนเร็วแต่พอเห็นเราทำงานก็มานั่งเฝ้าเป็นเพื่อน
เวลาเราท้อเรามักจะมีเจ้าพ่อคำคมเป็นเขาเสมอ
เวลาเราร้องไห้เพราะหนังดราม่าเรามักจะหันไปเจอผู้ชายที่ทำหน้างงกับสิ่งที่เราทำ แต่สุดท้ายก็โอ๋เรา
เวลาเราพูดมากเขาจะกลายเป็นผู้รับฟังที่ดีทันที
วันนี้เราไม่รู้เลยว่ารักเธอมากขึ้นไหม
แต่ถ้าวันถัดๆไปมีเธออยู่ด้วยกันต่อมันต้องดีมากแน่ๆ
บันทึกจากเราถึงเธอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in