ที่น่าแปลกก็คือ ไม่ใช่ทุกคนที่ได้กลับบ้าน ทุกๆ วันจะมีคนวิ่งหายไป 1 คน ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาหายไปไหน เริ่มมีการนับจำนวนหลังจากที่ทุกคนวิ่งเสร็จ ข้อพิสูจน์เป็นจริงแล้วแต่ก็ไม่มีใครหยุดวิ่ง หมู่บ้านเริ่มคนน้อยลงเรื่อยๆ คนที่ไม่เคยออกไปวิ่งก็เริ่มสนใจ เหมือนมันเป็นเรื่องเล่าที่งดงามที่สุดแล้ว หัวข้อลึกลับและต้องการการอัพเดทเงื่อนงำตลอดเวลา ลูกบ้านนู้น หลานบ้านนั้น ดีจริงๆ เลยที่ยังไม่ใช่บ้านเรา แต่ถ้าเป็นบ้านเราล่ะ ก็ไม่เลวนะ จากหมู่บ้านที่สุขสงบก็เริ่มครึกครื้น คนยิ่งน้อยยิ่งทำให้พวกเขาเหนียวแน่น

ไม่มีใครเป็นคนแปลกหน้าต่อกันอีก ใครออกวิ่งย่อมเป็นที่รู้จัก รวมถึงคนที่หายไปด้วย พวกเขาไม่ถือว่าตาย แต่หายไปอย่างวีรบุรุษ

คนที่ออกวิ่งมีแววตาที่ร่าเริงแต่เบิ่งค้าง พวกเขาจะเร่งรีบทำงานด้วยรอยยิ้มยิงฟันตลอดวันเพื่อรอเวลาค่ำมืด หากวันไหนแสงแดดจ้าแจ้งและพวกเขารู้สึกว่ากลางคืนมาช้าผิดปกติ ก็จะเริ่มอาละวาดทำลายข้าวของ สงบลงเมื่อตอนกลางคืนมาถึง

เสียงเอี๊ยดอ๊าดสบถกับพื้นถนน คนหายไปอีกคนหนึ่ง

มีแต่เขาคนเดียวที่คิดว่าเรื่องราวแบบนี้น่าขยะแขยง คนในหมู่บ้านดูจะอิ่มเอมกับการหายไปของเพื่อนบ้าน เริ่มมีการร่ำลือว่าตรงโค้งปีศาจนั่นแหละที่กลืนนักวิ่งเข้าไป เขามองออกไปที่สวนหน้าบ้าน เสียงผู้หญิงคิดคักลอดเข้ามาอย่างหน้าไม่อาย น้องชายเขาคือคนที่หายไปเมื่อวาน แต่แม่กลับพูดจากับป้าข้างบ้านสนุกปาก

ในที่สุดบ้านเธอก็ได้ฮีโร่เสียทีนะ 


ใช่ เขาน่ะสุดยอดเลยรู้ไหม บ้านเราน่ะอยู่ท้ายซอยเลย แต่ก็มีคนรู้เสียทีนะ โชคดีจริงๆ 
อย่างที่เธอว่าจริงๆ นั่นแหละ บ้านฉันเลยพลอยได้ประโยชน์ไปด้วย ลูกฉันน่ะไปวิ่งตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว เด็กนั่นไม่ไหวเลยจริงๆ

คืนวันนั้นเขาจึงเริ่มออกวิ่งด้วยความแค้น พ่อแม่ต่างชื่นชมเขาทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหัวเขาเลยตั้งแต่เกิดมา แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาสนใจ เขาต้องตามหาน้องชาย ยังมีความหวังอยู่นิดๆ ว่าเขายังไม่ตายหรือหายไปไหนทั้งนั้น ต้องมีใครเล่นตลกอะไรอยู่สักอย่างแน่ๆ

วันนั้นฝนตกกระหน่ำ เขาย่ำฝีเท้าลงพื้นถนนด้วยความโกรธแค้น วิ่งอย่างบ้าคลั่งไม่สนใจคนอื่น เขาวิ่งรอบแล้วรอบเล่า ภาวนาให้ตัวเองเจอน้องชายและสาเหตุของเรื่องราวที่ทำให้ทุกคนเป็นบ้า น้ำตาเริ่มผล็อย เขาคิดถึงแววตาอบอุ่นของแม่ ปรารถนาว่าเขาจะต้องหายไปแน่ๆ เขาสอดส่องสายตาไปทั่ว และที่มุมตู้โทรศัพท์สาธารณะ เขาเจอน้องชายยืนอยู่ ตาค้างร่าเริง

เขาวิ่งไปหา แต่น้องชายเขาวิ่งหนี หายไปเรื่อยๆ นักวิ่งรอบตัวหายไปแล้ว เขามองไม่เห็นอะไรเลย ทุกอย่างดับจิต ฝนลอยฟ้า วินาทีนั้นเขาเจอตัวเองวิ่งเข้ามาจากโค้งมืดสนิท หัวเราะร่าเริง ตาเบิกโพลง มีคนอีกโขยงวิ่งอยู่รอบตัวเขา บอกว่าเขาน่าสนใจเหลือเกิน มาวิ่งด้วยกันสิ น้องชายหายไปแล้ว เขาหันหลังกลับ วิ่งหนีสุดชีวิต ตัวเขายังตามมาเรื่อยๆ เขากำลังวิ่งหนีตัวเอง แรงเริ่มหมดลง ขาเขาชาและล้า พลันนั้นเขาล้มลง ดวงตาดับสลาย

ลูกชายบ้านเธอนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ เลยนะ ยังไม่เคยมีบ้านไหนทำได้เลย หายไปสองคนติดๆ กันแบบนี้

แหม ลูกคนนี้น่ะดูเหมือนเป็นคนไม่ได้เรื่อง แต่ความจริงก็ได้ทีกับเขาเหมือนกันแหละน่า 
เห็นว่าทางอำเภอจะมาดูด้วยใช่ไหม เธอต้องพูดถึงบ้านเราด้วยนะ นี่สามีฉันก็กำลังพยายามอยู่เหมือนกัน พวกเราพยายามกันอย่างมากเลย
รู้แล้วล่ะน่า

 นี่ถ้าลูกชายฉันมาได้ยินเข้า พวกเขาต้องยิ้มแก้มปริจนน้ำตาไหลแน่ๆ เลย