กรรมกรคนหนึ่งแยกออกมาจากกลุ่ม เขาเปิดหนังสือเล่มบางอ่าน ในมือมีลูกแพรและมีดคัตเตอร์ สายตาละเมียดละไม ท่าทางเหมือนเด็กอนุบาลในร่างกายใหญ่โต เธอมองลอดผ่านป้าย "อยู่ในระหว่างการก่อสร้างความสุข" แล้วเห็นว่ามันคือคู่มือแกะสลักผลไม้ให้กลายเป็นรูปปราสาท

แล้วเขาก็เริ่มลงมือเฉือนเนื้อแพรออกด้วยมีดที่ผิดประเภท มือหยาบกร้านชำแรกเนื้อนวลของผลไม้ทรงมนอย่างเงียบเชียบจนเธอละสายตาออกไปไม่ได้ ไฟแดงยังนิ่ง ตาเธอแดงเกือบเท่าสีไฟ และยังจ้องเขาฉลุลูกแพรอยู่อย่างนั้นท่ามกลางฝุ่นควันของปูนซีเมนต์

ดอกทานตะวันผุดต้นอ่อนในลำคอของเธอ แต่ยังไม่บาน

งานฝีมือชั้นสูงขนาดนั้น แม้แต่เธอผู้เป็นแม่บ้านมาสามสิบปีก็ยังทำได้ไม่คล่องเอาเสียเลย ไม่มีเพื่อนบ้านคนไหนเผยความลับออกมา ผู้ปกครองที่โรงเรียนประถมของลูกก็ยังแกะสลักแอปเปิ้ลอย่างลวกๆ มาในกล่องข้าว ไม่มีใครใส่ใจในความน่าอายของมื้อกลางวัน เธอไม่เคยเห็นใครใช้มีดได้อย่างปราณีตเท่านี้มาก่อน ไม่เคยเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หาต่อของที่คนทั่วไปกัดกินอย่างไม่สนใจในคุณประโยชน์

รถเมล์ค่อยๆ เคลื่อนออกจากสถานอาบอบนวดที่ยังครื้นเครงไปด้วยเสียงของกรรมกร กรรมกรร่างใหญ่คนนั้นยังคงแกะสลักลูกแพรต่อไปอย่างไม่ใยดีผู้ใดราวกับว่าเขาอาศัยอยู่ในปราสาทลูกแพรที่ตัวเองกำลังแกะสลักขึ้นมา

ฝนสาดเข้าดวงตา รถเมล์จากมา