24/08/62
23:12
วันนี้เป็นวันแรกที่เราตัดสินใจจะเขียนถ้อยคำต่างๆที่กลั่นออกมาจากหัวใจ จากส่วนที่ลึกที่สุด หลังจากวันเวลายาวนานเป็นปี (จริงๆก็ 19 ปีแล้ว) ของการเก็บบรรดาตัวอักษรต่างๆที่พรั่งพรูจากวิญญาณไว้กับตัวเองเพียงลำพัง
สิ่งที่ผู้อ่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้
มีทั้งเรื่องจริง และเรื่องฝัน
แต่ต่างก็เป็นเรื่องราว
ที่เราหวังเพียงว่าวันหนึ่ง จะมีคนเพิ่มมาอีกสักคน ที่จะหันมอง ซึมซับ และคิดคำนึงถึง
จดหมายจากวาฬ
ถึงทะเล
ผมตัดสินใจ
เขียนจดหมายฉบับนี้
เพราะผมรู้ว่ามันไม่ใช่ฝันร้ายอีกต่อไป
มันกลายเป็นเรื่องจริง
ทะเล
ผมไม่อยากให้คุณเศร้า
ในตอนที่จดหมายฉบับนี้ไปถึงคุณแล้ว
โปรดอย่าร้องไห้
นั่นจะทำให้ผมยิ่งจากไปเร็วกว่าเดิม
ผมแค่อยากให้คุณรู้
ตั้งแต่ผมมาที่นี่
ผมหาทางกลับไปหาคุณทุกวัน
ผมส่งเสียงร้องเผื่อว่าใครสักคนจะได้ยิน
ผมได้แต่เอาครีบของผมลูบตัววาฬตัวอื่นๆเพื่อปลอบใจว่าวันหนึ่งเราจะได้เจอคุณอีกครั้ง
มันกี่ปีแล้วก็ไม่รู้
แม่ผมเป็นยังไงบ้าง
น้องสาวผมล่ะ
ฝากบอกน้องทีว่าหยุดตามหาผมซะ
น้องผมดื้อที่หนึ่งเลย
พอผมนึกถึงพวกเขา ผมโคตรปวดใจจนแทบจะไม่มีแรง
ที่นี่มีแต่เสียงดังไปหมดเลยครับทะเล
ทุกๆคืน ที่ครูฝึกเหล่านั้นหายไป และไฟทุกดวงปิดลง ไม่มีวาฬตัวไหนหลับสบายเลย
ก่อนหน้านี้ผมคิดมาตลอด
ว่าแค่ฝันร้ายสินะ
ตลกดี
ทะเลจำตอนที่ผมอายุสักสองขวบได้ไหม
ที่ผมหนีมาจากแม่ในคืนหนึ่ง
แล้วตะโกนสัญญากับคุณว่าผมจะหนีไปจากคุณ
ผมขอโทษ
ยังไงขอโทษคุณสักพันครั้ง
คุณก็คงไม่หายเสียใจ
อย่างน้อย รับคำขอโทษผมไว้
ยังจำได้ดีหมู่ดาวนับพันบนฟ้าตอนที่สีดำมืดถูกระบายลงไปบนหมู่เมฆ เราชอบมองกลุ่มดาวด้วยกัน
ปล่อยให้ความฝันเราล่องลอยไปกับดวงดาวเหล่านั้น
รู้ไหม ผมเคยคิดด้วยว่าดาวนับล้านช่างแสนไกลจากพวกเราเหลือเกิน
ตอนนี้ กลับกลายเป็นคุณ ที่แสนไกล
ทะเลจะคิดถึงผม
มากเท่าที่ผมคิดถึงทะเลหรือเปล่า
7 สิงหาคม 2562
........................................................................
☆?
♡ จดหมายฉบับนี้ อุทิศแด่วาฬทุกตัวทั้งที่จากแม่มาตั้งแต่ยังเล็ก จากครอบครัว และเหนื่ออื่นใด จากทะเลที่พวกเขารักสุดหัวใจมา เพื่อมาอยู่ในอควาเรี่ยมหรือที่จัดแสดงวาฬและสัตว์น้ำต่างๆ เพลงแห่งความเศร้าและความคิดถึงของพวกเขายังคงดังกังวาลมาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ และมันอาจเลือนหายไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ หากเราไม่พบจดหมายนี้เข้า จากถ้อยคำของพวกเขา ผ่านตัวเรา ♡
------------------------------------------------------------
มีภาพยนตร์ สารคดี และหนังสือมากมายที่ขมวดรวมเป็นแรงบันดาลใจต่อความรู้สึกทุกๆความรู้สึกที่เรามีต่อวาฬ ทะเล สัตว์ ธรรมชาติ และโลกใบนี้
เราจะฝากภาพยนตร์สารคดี 2 เรื่องที่สั่นสะเทือนหัวใจของเราและคนมากมายมาแล้วนับไม่ถ้วนเกี่ยวกับความจริงบางอย่างของสิ่งที่มนุษย์ทำกับวาฬและโลมานะคะ
เรื่องแรกเกี่ยวกับวาฬเพชฌฆาตที่ถูกจับมาฝึกโดยครูฝึกวาฬให้จัดแสดงในสวนน้ำชื่อดัง สิ่งที่ตามมานั้นแลกด้วยความจริงแสนเจ็บปวดที่แม้แต่เทวดาน้อยๆบนฟ้าก็คงไม่อาจเยียวยาอะไรได้
เรื่องที่สองเกี่ยวกับการ "กระทำ" บางอย่างต่อฝูงโลมาในเมืองเล็กๆของประเทศญี่ปุ่น เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เรากด pause เพื่อหยุดดูบ่อยมากเนื่องจากว่าเราหายใจไม่สะดวกกับสิ่งที่เกิดขึ้น
แด่พวกนาย
ในยามที่โลกคล้ายว่าสิ้นหวัง ยังมีเราที่มีหวัง
ในยามที่ความคิดถึงอาจจะไปไม่ถึง ยังมีเราที่ห่วงใย
และในยามที่ความรักดูจะไม่เหลืออีกต่อไป ยังมีเราอยู่ตรงนี้เสมอนะ
ไว้เจอกันในงานเขียนครั้งต่อไปของเรานะคะ
ขอบคุณที่ตั้งใจอ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ
ทัศศร แย้มคง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in