แปลว่าเราสามารถลงไปกินอาหารเช้าก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางไปฝากไว้ที่สถานีได้

เราอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมารับอาหารเช้า  แจ้งเลขห้องแล้วไปนั่งรอ  เขาก็จะยกจานอาหารเช้าที่มีไข่  ครัวซองต์  และสลัดผักในจานเดียวกันมาเสิร์ฟ  ส่วนชากับกาแฟก็บริการตัวเอง  เช้านั้นไม่ได้ถ่ายรูปอะไรยกเว้นซองน้ำตาลทรายที่ดูน่ารักกว่าปกติเพราะสีสันของมัน

พอท้องอิ่มก็พร้อมเดินทางแล้ว  เราตรวจสอบข้าวของอีกรอบแล้วเอาคีย์การ์ดไปคืนก่อนจะลากกระเป๋าเอาไปฝากไว้ที่สถานีใกล้ ๆ กับ MRT ที่จะมุ่งหน้าไปยังสนามบิน  แต่เนื่องจากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาก  และเราแตกเป้ออกมา 1 ใบเพื่อใส่ของที่เสี่ยงจะแตกง่าย  เลยทำให้ใส่ล็อกเดียวไม่พอ  เลยต้องเปิดล็อกเกอร์เล็กอีกช่อง  แต่ก็ไม่เป็นไร  ให้ได้ฝากกระเป๋าได้เป็นพอ

วันนี้ตั้งใจว่าจะไป Treasure Hill ซึ่งเคยเห็นจากหนังสือ Taipei in love ของคุณสู่ขวัญ  อันที่จริงว่าตอนมาเมื่อปี 2016 ก็อยากจะไป  แต่เหมือนสถานที่นี้มันก็หลุดออกจากทริปไปเพราะอะไรก็ไม่รู้  อาจจะตื่นเต้นในครั้งแรกที่มาเลยไม่รู้จะไปไหน  เพราะสถานที่น่าสนใจเยอะแยะเต็มไปหมด  จนครั้งนี้เลยคิดว่าไม่อยากจะพลาด

เรานั่ง MRT สายสีเขียวไปลงสถานี Gongguan  สถานที่สำคัญของสถานีนี่ดูเหมือนจะเป็น National Taiwan University   และตลาดนัดกลางคืน  ซึ่งคิดว่าแถวนี้น่าจะคึกคักแน่นอน  เพราะเป็นย่านมหาวิทยาลัย  และยังเป็นแหล่งช้อปปิ้ง  แต่ช่วงเช้าแบบนี้ค่อนข้างจะเงียบเหมือนทุก ๆ วัน  

                                      Olympus mji ii + Kodak Ultra Max 400

เราออกทางประตู 1  เดินตามป้ายที่จะไป Treasure Hill  ระหว่างทางก็เดินดูนู่นนี่  เห็นขนมลายงานวาดคานาเฮซังอีกแล้ว  แต่ขี้เกียจหิ้ว  เลยคิดว่าค่อยแวะขากลับ  ซึ่งเราก็ไม่ได้เดินกลับทางเดิม (อีกแล้ว)

แล้วก็เจอคุณป้าขายผักผลไม้แบบนี้เลย  ง่ายสุด

ย่านมหาลัยช่วงเช้าไม่ถึงกับคึกคัก  แต่ก็ไม่ได้เงียบเป็นเมืองร้าง

ร้านเกมกับมหาลัยเป็นของคู่กัน

เดินไปได้สักพักก็เริ่มเห็นกลุ่มคนที่น่าจะมีเป้าหมายไปทางเดียวกับเรา  ตอนนั้นไม่คิดอะไรแล้ว  เดินตามเขาดีกว่า 

เหลียวหลังกลับไปยังเห็นคนเดินมาทางนี้  แสดงว่ามาถูกทางแล้ว

ระหว่างทางก็เจอสตรีทอาร์ทมั้งนะ...

ดูเหมือนคนกลุ่มที่เราเดินตามมานั้นจะตั้งใจมาวัดกันล่ะ  เพราะมากันเป็นครอบครัว  ตั้งแต่รุ่นหลานยันรุ่นปู่ย่า  

เจอพี่คนนี้เขาตีเทนนิสอัดกำแพงอยู่คนเดียวแล้วหันไปคุยกับหมา  อาจจะเป็นจอห์น วิค สาขาไทเปก็เป็นได้

มองลงไปเห็นสนามบาส  จำได้ว่าคนไต้หวันนิยมเล่นบาสมากกว่าฟุตบอลนะ

เดินมาเจอลำธาร  หรือจะเรียกว่าอะไรดี  เห็นคนนั่งตกปลากัน  เหมือนซีนในหนังญี่ปุ่นก็ว่าได้  เลยขอสักรูปแล้วกันเนอะ

และแล้วก็มาถึง  เจอคนกลุ่มอื่นด้วย  เริ่มเห็นคนเยอะขึ้นเรื่อย ๆ  มั่นใจได้สักทีว่ามาถูก  คาดหวังในใจว่าจะเจอร้านกาแฟแถว ๆ นี้  แต่ก็ต้องพบว่าไม่มีอะไร  เพราะเป็นแค่ชุมชนแห่งหนึ่งเท่านั้น  รวมถึงเป็นสตูดิโอที่ไม่ได้ให้คนนอกเข้า

มีจักรยานคันน้อย ๆ จอดอยู่  น่ารัก

แปลงผักดูเขียวและสดมาก  รู้สึกท้องร้องขึ้นมายังไงไม่รู้  ทั้ง ๆ ที่ฟาดมื้อเช้ามาเต็มกระเพาะเลย

เราเดินตามทางมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็เห็นในสิ่งที่ต้องการ  เราอยากเห็นมุมนี้มาก ๆ  จากในหนังสือเล่มนั้นเราแปะโพสอิทเอาไว้  คิดว่าสักวันจะต้องมา  พอได้ทำตามที่ต้องการแล้วก็เก็บภาพไว้สักหน่อย  แค่นี้ก็พอใจแล้ว

จากนั้นก็พยายามเอากล้องดิจิตอลมาวางบนขาตั้งอันเล็ก ๆ ที่พามาด้วย  พยายามอย่างทุลักทุเลจนได้ภาพตัวเองมา  เพราะวานให้นักท่องเที่ยวคนนึงถ่ายแล้วแต่ยังไม่ค่อยพอใจ 5555  หลังจากนั้นก็นั่งชมวิวอยู่แถว ๆ นั้นอยู่พักใหญ่ ๆ เลย

เจอคนตกปลาอีกแล้ว  

พอสังเกตดูดี ๆ  เอ๊ะ...  ทำไมคนปั่นจักรยานกันเยอะ  หรือจะเป็นสวนสำหรับปั่นจักรยาน  แล้วเขาไปเอาจักรยานกันมาจากตรงไหน  เพราะเห็นทั้ง U-Bike และจักรยานแบบอื่น  จากทางที่เราเดินมา  เราไม่เห็นร้านเช่าจักรยานหรือ U-Bike  เลยลองมองไปตามทางที่จักรยานปั่นมา  มีทั้งคนที่เดินสวนกับเรา  และเดินไปยังทางเดียวกับเรา

เห็นพ่อแม่ลูกมาปั่นจักรยานด้วยกันแล้วก็ชื่นใจ

ปลายทางนั้นมันจะต้องมีอะไรอยู่แน่ ๆ เลย