เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
UntitledJintaCheewaa
แล้วตัวอักษรก็บอกฉันว่า ฉันอย่าหลอกตัวเองเลย
  • ฉันจำได้แม่นทีเดียว ว่าสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือการพูดอะไรซ้ำๆ ทั้งการที่ฉันต้องพูดซ้ำๆ และต้องมาฟังคนอื่นพูดซ้ำๆ มันพาลให้ฉันหัวเสียเป็นบ้า

    เมื่อก่อนเข้าใจว่า คงเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวของฉันที่ไม่ชอบความจู้จี้จุกจิก ร่ำรี้ร่ำไร จนกระทั่งวันนี้ฉันได้อ่านสนธิสัญญาฟลามิงโก้ แล้วตัวอักษรก็บอกฉันว่า

    การพูดอะไรซ้ำๆ มันคือการแสดงออกถึงจุดอ่อนของตัวเอง เช่น

    แม่มักพูดเรื่องเดิมๆที่พ่อเคยทำให้เจ็บช้ำ

    พ่อชอบพูดถึงความสุขเก่าเก็บสมัยวัยรุ่นที่มันแหลกละเอียด และจับต้องไม่ได้อีกต่อไป

    เพื่อนสนิทที่เอาแต่พูดว่าเธอไม่ดีพอกับอะไรซักอย่าง

    รัฐบาลที่เอาแต่บอกว่ากำลังทำเพื่อประเทศชาติอย่างแท้จริง

    ทุกประโยคยังคง-อมตะ-ตลอดกาล และมันทำให้ฉันเกลียดความซ้ำซาก เพราะมันอ่อนแอ

    แม้แต่การพร่ำบอกถึงความเข็มแข็งของตัวเองซ้ำๆ มันก็มีค่าเท่ากับการย้อนย้ำถึงความอ่อนแอที่ตะเกียกตะกายยึดเหนียวความเข็มแข็งเอาไว้อยู่ดี

    ก็ตลกดีเหมือนกัน ขณะที่ฉันรังเกียจการพูดซ้ำๆ แต่ฉันก็ไม่สามารถเอาชนะการหมกมุ่นคิดเเต่เรื่องซ้ำๆได้เลย

    คงเป็นเพราะฉันมันอ่อนแอเกินไป และยังคงอ่อนแอตลอดเวลา

    ฉันไม่อาจโกหกได้อีกต่อไปว่า ฉันรังเกียจการพูดซ้ำๆ เพียงเพราะต้องการปิดบังความอ่อนแอของตัวเอง

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in