​เรื่องย่อหลังปก

" ‘หลีซูซู’ เกิดในยุคแห่งความวุ่นวาย ยามนั้นโลกมนุษย์พื้นดินเต็มไปด้วยซากศพ

เพื่อช่วยผู้คน หญิงสาวผู้ถูกเลือกโดยสวรรค์ได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อห้าร้อยปีก่อน

พยายามหาที่มาที่ไปของจอมมาร ‘ถานไถจิ้น’ และหยุดยั้งไม่ให้ความชั่วร้ายในร่างเขาตื่นขึ้น

เพราะเขาก็คือจอมมารในอนาคตที่ฆ่าคนเป็นเบือ ขยี้จิตวิญญาณมนุษย์จนแหลกสลายเป็นว่าเล่น

เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ หลีซูซูสวมรอยเป็น ‘เยี่ยซีอู้’ คุณหนูสามแห่งตระกูลเยี่ย

ภรรยาที่แต่งงานกับถานไถจิ้น และพยายามต่อต้านขัดขวางถานไถจิ้นทุกอย่าง

หลีซูซูผู้มีจิตใจดีมีเมตตา กล้าหาญและเข้มแข็ง ขจัดความเลวร้ายที่หยั่งรากลึกลงในกระดูกของเขา

ทว่ามันกลับไม่ได้ผลใดๆ เลย ความเลวทรามกัดกินหัวใจของเขาจนหมดสิ้นแล้ว

สิ่งเดียวที่ได้ผลดีในตอนนี้ คือเขามองเห็นนาง และนางดึงดูดความสนใจของเขาได้นานมากขึ้น

แต่นั่นไม่เพียงพอให้นางสยบจอมมารผู้นี้ได้ ไม่เพียงพอที่จะช่วยชีวิตผู้บริสุทธิ์มากมาย

หรือว่าเหตุการณ์ในอีกห้าร้อยปีข้างหน้าไม่มีทางแก้ไขได้

โลกถึงกาลอวสานสูญสิ้นแล้วจริงๆ"

เรื่องนี้เราอ่านหลังคนอื่นมากเลยค่ะ ความจริงตั้งใจจะอ่านตั้งแต่ช่วงปลายปีที่แล้วแล้วล่ะ รู้สึกว่าจะออกมาช่วงสักไตรมาส 4 ปีก่อนใช่ไหมคะ แต่เราก็คืองานช่วง Q4 ช่วงปิดท้ายปีชีวิตวุ่นวายมากก ก็เลยไม่ได้อ่านสักที ได้ยินมาว่าเป็นเรื่องดราม่า เราเลยคิดเอาเองว่าต้องใช้พลังเยอะ ก็เลยไม่ได้หยิบมาอ่านในทันที พอทิ้งระยะไปก็ดองไปนานพอสมควร ซีรีส์ออนจบไปแล้วเราถึงได้อ่านค่ะ แต่เราก็ไม่ได้ถูกซีรีส์สปอยล์เท่าไหร่นะ

คือตอนแรกเราเข้าใจว่าเป็นแนวเทพเซียนเลย (แบบเทพเซียนบนสวรรค์) แต่จริงๆมันเป็นแนวฝึกเซียนมากกว่า แล้วก็ช่วงแรกมีความแบบโลกมนุษย์ คือมีวังหลวง มีสงคราม มีนู่นนี่พอสมควร ตัวพระเอกถานไถจิ้นเป็นคนที่เกิดมาพร้อมกระดูกมาร เกิดมาก็คือชั่วร้ายเลย เหมือนมีความชั่วร้ายสลักในตัวมาแต่เกิด ซึ่งเราชอบนะ แบบปกติ trope แนวนี้มันจะให้ตัวเอกย้อนกลับไปแก้ไขพระเอกที่แต่เดิมเคยเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสาแต่โตมาอย่างไม่ได้รับความรักเลยกลายเป็นมาร แต่ในเรื่องนี้ตัวถานไถจิ้นเองคือเป็นคนที่ปราศจากความเห็นใจคนอื่นอยู่แล้ว หรือจะพูดว่าเป็นคนที่แบบไม่เข้าใจความรู้สึกของมนุษย์คนอื่น ขนาดจะชอบเยี่ยปิงฉาง ยังทำตัวเลียนแบบเซียวหลิ่น เพราะว่ารักชอบเองจริงๆ ไม่เป็น ตัวถานไถจิ้นเองก็ไม่มีใยรักด้วย

ส่วนนางเอกเป็นลูกศิษย์สำนักเซียนฝ่ายธรรมมะ ถูกส่งกลับมาห้าร้อยปีก่อนเพื่องัดกระดูกมารออกจากตัวถานไถจิ้น เยี่ยซีอู้เดิมก็เข้าหาถานไถจิ้นด้วยแผนการอยู่แล้ว ตัวถานไถจิ้นก็บทจะใจร้ายก็ใจร้ายจริงจัง ช่วงเล่ม1/2 ตอนที่พระเอกยังไม่รักนางเอก คือไม่รักจริงๆ ปล่อยให้ตายได้แบบง่ายๆ เห็นอยู่จะๆ ตาแบบที่ยื่นมือก็ช่วยชีวิตได้ยังไม่ทำเลย แต่นางเอกเป็นคนเข้มแข็งมาก เป็นคนเด็ดเดี่ยวที่ไม่คิดอะไรมาก ไม่เคยคิดจะให้ถานไถจิ้นมาขอบคุณด้วย ถึงจะทำไปด้วยความเห็นใจส่วนนึงภารกิจส่วนหนึ่งก็เถอะ บุคลิกเยี่ยซีอู้มันทำให้ช่วงเล่ม1/2 เป็นไปอย่างไม่ค่อยดราม่ามากในความคิดเรา แต่จริงๆเนื้อหามันดราม่านะ ช่วงสองเล่มแรกเราเพลินมาก ตอนแรกเรากะว่าเราจะอ่านทีละเล่มแล้วมาพูดทีละเล่ม แต่ก็อ่านเพลินจนไม่ได้มาแวะมารีวิวรายเล่มเลย คือช่วงชาติแรกตอนเป็นถานไถจิ้นกับเยี่ยซีอู้ เราชอบมาก รู้สึกว่ามันสนุกมาก ช่วงเล่มสามก็ดราม่าได้ใจ เข้าใจผิดกันไปกันมาอย่างน่ารำคาญแต่ก็อ่านต่อไม่หยุด 5555555 /เรานับช่วงในห้วงฝันของมังกรใต้แม่น้ำว่าเป็นส่วนหนึ่งของชาติแรกด้วยนะ เพราะยังไงเรื่องนั้นมันก็คล้ายๆ การสวมบทบาทมากกว่า แต่ตัวละครอินทุกตัว

ส่วนช่วงชาติที่สอง ช่วงราชันมารถานไถจิ้นกับหลีซูซู เรารู้สึกอึนๆ นิดหน่อย ไม่รู้เพราะว่ามันเพิ่งผ่านชาติแรกที่ดราม่าช่วงท้ายมารึเปล่า บวกกับเราเริ่มรำคาญความแบบอัลลัยของพระนางที่ชั้นหลอกเธอ เธอหลอกชั้น ชั้นผิดหวัง เธอไม่มา จริงๆ เธอมา แต่บลาๆๆๆ แล้วก็ตอนจบของชาติที่สองเรารู้สึกว่ามันเดาได้ไปนิดนึง คือรู้ว่าถานไถจิ้นต่อให้ตัวเองตายก็ไม่มีทางฆ่าหลีซูซูแน่ ถึงจะรู้สึกแบบนั้นแต่คือตอนฉากที่เยี่ยซีอู้เปิดสุสานหลวงเราก็น้ำตาพรากเหมือนกัน แบบ TT^TT ถานไถจิ้นนนนนนน คือถานไถจิ้นรักเยี่ยซีอู้มากจริงๆ มากจนแบบมากๆๆๆ แล้วก็เป็นความรักที่ไม่ได้มองตัวเองสำคัญเลย คิดว่าตัวเองต่ำต้อยมาก ซึ่งก็เป็นหนึ่งในต้นเหตุความเข้าใจผิดหลายๆ ครั้ง คือไม่กล้าคิดไปทางว่าเค้าจะมาหาตัวเองจริงๆ แต่ก็แอบดีใจแล้วก็แอบผิดหวังอยู่คนเดียว

ฉากในชาติที่สามที่ถานไถจิ้นถามหลีซูซูว่าผิดหวังไหม ผิดหวังไหมที่คนที่หลีซูซูชอบเป็นถานไถจิ้น ผิดหวังไหมที่ถานไถจิ้นยังมีชีวิตอยู่ คือตัวพระเอกแบบเจ็บมากเยอะมากจนกลัวว่านางเอกจะผิดหวังกับแม้กระทั่งการมีอยู่ของตัวเองด้วยซ้ำ แอบอยากให้ชาติที่สามเค้าเขียนเยอะกว่านี้หน่อย คือถานไถจิ้น deserve ชีวิตที่มีความสุขมากๆเลย

ส่วนในเรื่องตอนพิเศษ เราว่าถานไถจิ้นโชคดีมากๆ ที่เจออาจารย์ คนที่ดีขนาดนั้น ใจดีขนาดนั้น สร้างสิ่งแวดล้อมที่อ่อนโยนขนาดนั้นให้ถานไถจิ้น มีความอดทนไม่รู้จบให้กับลูกศิษย์ที่ตัวเองรู้อยู่เต็มอกว่าเป็นคนไม่ดี แต่จริงๆ ถานไถจิ้นรักศิษย์ในสำนักเซียวเหยาทุกคนนะ รักในแบบของตัวเองอะ แล้วจริงๆ ถานไถจิ้นก็รักอาจารย์มากด้วย แต่เจ้าตัวไม่ยอมรับเอง ก็รู้สึกดีที่อย่างน้อยๆ ตัวละครนี้ก็ได้มีช่วงชีวิตที่มีความสุขสงบสุขในช่วงเวลาหนึ่งในชาติที่สองอะ

รวมๆ เราคิดว่าเราค่อนข้างชอบ สนุกดี คิดว่าพูดได้ว่าเป็นเรื่องที่สนุกที่สุดที่เราอ่านในช่วงนี้ ก่อนหน้านี้เรารู้สึกอืดๆกับเรื่องอื่น คิดว่าเป็น reader block รึเปล่านะ แต่ปรากฏว่ามันแค่ไม่ค่อยสนุกเฉยๆ 5555555 ส่วนเรื่องนี้เราอ่านแบบไม่ได้แวะไปเรื่องอื่นเลย มีอืดๆ เล็กน้อยช่วงปลายเล่มสามต้นเล่มสี่ ร้องไห้ไปประมาณสองรอบได้ ไม่ได้ดราม่าเท่าที่คิด คิดว่าอยู่ในระดับปานกลางๆ เทียบกับการเตรียมจิตเตรียมใจมา จริงๆตัวเรื่องมันดราม่านะ แต่วิธีการเล่ามันไม่ได้ขยี้มาก ไม่ได้ฟูมฟายขนาดนั้น ก็เลยทำให้โทนเรื่องไม่ได้รู้สึกว่าขมขนาดนั้นค่ะ

เราดูคัทๆ ของซีรีส์ไปนิดหน่อย รู้สึกว่าแคสติ้งมาได้ดีมาก ถานไถจิ้นคนงามที่สวยยิ่งกว่าสตรี เป็นร่างเทวะที่งดงามที่สุดในโลก เลือกมาได้ดี ส่วนไป๋ลู่ก็ดีมาก เราคิดว่ามีส่วนแตกต่างจากในหนังสือพอสมควร อย่างเพียนหรานที่ดูมีบทบาทเยอะขึ้นมาก หรือตัวเยี่ยปิงฉางที่มีการกลับมาอีกแบบสั้นๆ 

ตอนอ่านจบกลับมาคิดทบทวนดูใหม่ เราก็สงสัยนิดหน่อยว่าหลีซูซูชอบศิษย์พี่ใหญ่บ้างหรือเปล่า ชอบในแง่นั้นไหม ตัวเยี่ยซีอู้ที่จริงๆอนแรกก็เป็นส่วนหนึ่งของหลีซูซูชอบเซียวหลิ่นขนาดนั้น แล้วตัวเซียวหลิ่นชอบเยี่ยซีอู้ไหม ในหนังสือมีบอกเอาไว้ว่าถ้าเพียนหรานยังอยู่แล้วมองเข้าไปในใจเซียวหลิ่นจะรู้ว่าเซียวหลิ่นยังมั่นคงกับเยี่ยปิงฉาง ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์ใหญ่กับหลีซูซูมันดูค่อนข้างไม่ไปทางชู้สาวเท่าไหร่นะ คือทั้งสองคนรักกันมากๆแหละ แต่เราคิดว่าเป็นความรักแบบพี่น้องมั้ยนะ

แล้วก็มันมีหลายซีนเลยอะที่ imply ว่าเวลานางเอกทำร้ายถานไถจิ้น แล้วเจ้าตัวเกิดความรู้สึก...แบบที่โกวอวี้สงสัย ตอนที่ถีบหรือตอนที่จับมือเยี่ยซีอู้มาบีบคอตัวเอง แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย ก็เลยคิดว่าหรือว่าจริงๆมันไม่ใช่แบบนั้นแต่ชอบให้นางเอกสัมผัสตัวเองไม่ว่าทางไหนเฉยๆ (?) ไม่รู้เหมือนกัน 555555555

ปล. โกวอวี้ควรได้กลับมา คิดถึงน้องงง ถึงสองชาติหลังจะมีพิณคงโหว แต่ก็คิดถึงโกวอวี้อะ