จริงๆก็ต้องบอกว่าเราค่อนข้างชอบฉางโกวลั่วเยวี่ยประมาณนึงเลย ถึงจะเคยอ่านมาแค่ นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน เกิดใหม่อีกทีไม่ขอมีสามีสกุลหลี่ แต่ทั้งสองเรื่องก็ชอบทั้งคู่ แล้วก็เป็นนักเขียนที่คิดว่าค่อนข้างไปทางพระเอกสายคลั่งรัก เพราะฉะนั้นเวลาอ่านก็ไม่ต้องมีฟีลอยากหยุมหัวพระเอกมาก 555555 เรื่องนี้เปิดมานางเอกทะลุมิติมาอีกแล้วค่ะ จริงๆก็ไม่ได้ส่งผลกับเรื่องขนาดนั้นนอกจากจะเป็นที่นิสัยนางเอกที่ค่อนข้างไม่เหมือนคุณหนูตระกูลใหญ่ คือสบายๆ แล้วก็เป็นคาราเต้สายดำด้วย ตอนช่วงแรกเป็นช่วงที่นางเอกอยู่ในบ้านเดิม โดนพี่สาวคนละแม่ของตัวเองรังแกสารพัด จนพี่สาวไปแต่งงานกับรัชทายาท ตัวนางเอกเองก็ได้รับราชโองการให้แต่งงานกับแม่ทัพที่ชายแดน ซึ่งก็คือพระเอกนั่นแหละ

ตอนแรกๆพระเอกคีพลุคเย็นชามาก (ไม่จนถึงนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่) คือเอาจริงๆ ต่อให้พระเอกคิดว่าตัวเองไม่ได้รักนางเอกเลยไม่ต้องเทคแคร์ก็ได้ แต่ก็ควรจะไว้หน้ากันบ้างตามประสามนุษย์ทั่วไปนะ 55555555

แต่พอเข้าโหมดรักแล้วก็เป็นพระเอกที่เชื่อฟังมาก สายคลั่งรักเลยทีเดียว เล่มหนึ่งยังไม่มีอะไรมาก เป็นนางเอกใช้ชีวิตหวานชื่นอยู่ที่ชายแดน สามีรักสามีหลงล้วนๆ คิดว่าความเข้มข้นเรื่องพี่สาว รัชทายาท ฮ่องเต้ หรือสงครามกับชาวหูน่าจะมาในเล่มสอง

เอาจริงๆ รู้สึกว่าต้นเล่มสองมีฟีลเรื่อยๆนิดหน่อยแต่ก็ยังอ่านต่อได้นะคะ เราอ่านเล่มหนึ่งสองต่อกันเลยด้วยซ้ำ ไม่ได้แวบไปอ่านเรื่องอื่นเลย แต่พออ่านจบรู้สึกแบบไม่ค่อยอินเท่าที่ควร แอบรู้สึกว่าตอนช่วงท้ายเล่มสองรวบรัดมากๆเลย ไม่ค่อยหวือหวาเท่าไหร่ เหมือนดูเหตุการณ์จากไกลๆอะ ซึ่งก็เข้าใจได้แหละ มองจากมุมมองนางเอกที่ไม่ได้ไปร่วมรบด้วยอะนะ แต่กระทั่งเรื่องของฉีซวิ่นกับเนี่ยหยวนหวาก็ยังแบบไม่ได้ชวนให้อินตามไปด้วยเท่าไหร่ และการกระทำของฉีซวิ่นที่มาสนับสนุนพระเอกแทนก็รู้สึกว่าอืมมม...เป็น reasoning ที่เข้าใจได้นะ แต่ก็แบบนิดนึงอะ

เราแอบรู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างธรรมดาเลย ถ้าเทียบกับเล่มก่อนๆที่เราเคยอ่านของคนเขียน แบบรู้สึกว่าสองเล่มจบยังมากไปด้วยซ้ำอะ มันมีช่วงยืดเยื้อค่อนข้างเยอะ แต่บทจะรวบก็รวบเลย

และอีกอย่างคือปกตินางเอกจะเรียกพระเอกว่า 'ท่าน' ปะ แต่เรื่องนี้นางเอกเรียกพระเอกว่า 'เจ้า' ไม่รู้ว่าต้นฉบับระหว่างสองคำนี้ต่างกันยังไง อาจจะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้นฉบับแล้วก็ได้ เพราะนางเอกก็ไม่ได้ดูอินังขังขอบอะไรกับประเพณีของที่นี่ด้วย

เราคิดว่าผู้ชายของฉางโกวลั่วเยวี่ยมีจุดร่วมคือความคลั่งรักมาก บางตัวละครอาจจะ step over boundary ไปเลยก็ได้ ในเรื่องนี้อาจจะไม่ถึงขนาดนั้นแต่อย่างพระเอกในนิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียนก็รู้สึกว่า on the line เหมือนกันนะ