008 - new relationship
เมื่อเส้นด้ายพันกันจนทำให้จักรไปต่อไม่ได้
มีสองทางให้เลือก
ระหว่างจะเดินจักรต่อ หรือจะเลาะด้ายเส้นนั้นออกซะ
ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน
แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าท้องฟ้าข้างนอกค่อย ๆ หรี่แสงลงแล้ว
วันนี้ภาพท้องฟ้าที่จะเอาลง IG คงมืดกว่าปกติ
นี่ก็เข้าวันที่ 6 แล้วที่เริ่มทำ โปรเจ็กต์ Sky today
แล้วก็เป็นวันที่ 6 แล้ว หลังจากโดนปฏิเสธที่คาราโอเกะ...
ติ๊ง
เสียงแจ้งเตือนเข้าจากไลน์ดังขึ้น
ดึงความสนใจจากงานตรงหน้าที่จดจ่อมานับสี่ชั่วโมงได้เป็นอย่างดี
ไม่เห็นชื่อก็พอจะเดาได้ว่าใครที่เป็นคนส่งข้อความมาหาดึกดื่นขนาดนี้
ก็มีอยู่คนเดียว
ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกปฎิเสธแท้ ๆ
แต่การกระทำที่แสดงออก มันมีแต่จะคอยฉุดรั้งกันไว้ไม่ใช่หรือไง?
นอนยัง
ยัง
แล้วทำอะไรทำไมไม่นอน
ทำงานน่ะสิ ถามได้
พอได้ละปลวก
ไปนอนไป
ไม่อ่ะ งานยังไม่เสร็จ
มึงสิไปนอน
ปกตินอนหัวค่ำนี่
มึง
กูมาคิดดู
กูตัดสินใจแล้ว
ว่า?
"คุยกับใครวะเพื่อน?"
"อ่ะ มึงเอาไปตอบแทนกูที กูจะทำงาน"
ยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนสนิทตัวดี
ที่ชะโงกหน้ามามองข้อความในมือถือ
ส่วนตัวเป็นคนไม่หวงโทรศัพท์
จะหยิบ จะเล่น จะตอบ อะไรก็ไม่สำคัญ
โดยเฉพาะเพื่อนสนิท เป็นเรื่องปกติที่ไม่เคยมีความลับต่อกัน
"มะ..มึง.."
"หืม"
"คะ.. คือว่า.."
"มีอะไรก็รีบพูดสิวะ คนจะทำงาน"
หันไปมองด้วยสีหน้ารำคาญ แต่ไม่ได้จริงจังอะไรมาก
ก็อยู่ดี ๆ พูดติด ๆ ขัด ๆ อย่างกับคนติดอ่าง
มันเป็นยังไง
"มะ.. มันขอมึงเป็นแฟนอ่ะ"
"ว่าไงนะ!?"
แทนที่คำพูดนั้นจะหลุดมาจากปากของเรา
กลับกลายเป็นเสียงของเพื่อนสนิทคนอื่น ๆ ที่อยู่ในห้องพักแทน
มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ
เพราะทุกคนรู้สถานการณ์ตอนนี้ดี
ว่าเราเพิ่งถูกปฏิเสธมาหมาด ๆ
"ไม่อำดิมึง"
พูดอย่างอึ้ง ๆ พร้อมกับคว้าโทรศัพท์กลับมาอ่าน
จะเป็นไปได้ยังไง ?
เป็นแฟนกันนะ
มึงอำกูปะเนี่ย?
ถ้าใช่กูไม่ตลกนะ
พูดจริง
แต่ถ้ามึงไม่อยากเป็นก็ได้นะ
จริงหรอวะ
มึงคิดดีแล้วหรอวะ
คิดแล้ว
ตกลงจะเป็นไหม?
นับหนึ่งถึงสาม
1
2
โว้ยยย
เป็นเซ่ถามได้
โคตรร้าย
ตกหลุมรักไปได้ไงวะคนแบบนี้
ต่อจากนี้
ชีวิตกูเป็นของมึงแล้วนะ
อยากทำอะไร ก็ตามสบายเลย
สุดท้ายก็เลือกเดินจักรต่อ แม้ด้ายจะพันกันจนยุ่งเหยิงก็ตาม
_____________________________
Talk w/me
งงใจ งงไปหมด
อารมณ์เหมือนเป็นไบโพล่ากลาย ๆ ฮ่า ๆ
เป็นนิยายที่พีคในพีค
สับสนในความคิดของตัวละครสุด ๆ
เป็นความซับซ้อนระดับเซปชั่นอินเซปชั่น
อย่าเพิ่งเบื่อกันน้าาา จะพยายามอัพเรื่อย ๆ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in