007 - blue shade
เชื่อไหม สีของท้องฟ้า เปลี่ยนไปทุกวันเลยนะ
'แชะ'
"มึงถ่ายรูปท้องฟ้ามาร่วมอาทิตย์แล้วนะ จะเอาไปทำอะไรวะ"
คงจะสังเกตมานานแล้วสินะ วันนี้เลยถามขึ้นมาแบบนี้
"อืม ว่าจะทำโปรเจ็กต์เล็ก ๆ ใน IG"
"โปรเจ็กต์ไรวะ?"
"Sky today เคยได้ยินไหม เขาว่ากันว่าท้องฟ้าในแต่ละวัน สีไม่เคยเหมือนกันเลย"
"แล้ว?"
"กูเลยอยากลองพิสูจน์ โดยการถ่ายรูปท้องฟ้าทุก ๆ วัน"
"ไม่ใช่ว่าอกหักมาหรอ?"
"..."
"อย่าคิดว่ากูดูไม่ออก ถ้ามีอะไรอยากจะพูดก็พูดมาเถอะ"
สมกับที่เป็นเพื่อนสนิทกันจริง ๆขนาดคิดว่าซ่อนมันไว้แล้วแท้ ๆ สุดท้ายก็โดนจับได้
พักหลัง ๆ มานี้ การพูดคุยของเราก็เริ่มพัฒนาจากการสื่อสารผ่านตัวอักษร
กลายเป็นการสื่อสารผ่านเสียงแทน
"วันนี้มีคนมาขอเบอร์กูด้วย" "ก็ดีแล้วนี่ มึงจะได้ตัดใจจากกูสักที"
"..."
ถากถางกันขนาดนี้
ทำไมไม่แตก ๆ กันไปเลยวะ
ก็สงสัยอยู่ทุกวันนี้ ว่าทำไมยิ่งถากถางก็ยิ่งแนบชิดสนิทกันยิ่งกว่าเดิม
"แหม.. อิปลวก กูล้อเล่น ฮ่า ๆ"
แต่กูไม่เล่น
"แล้วไงต่อ ทำไมมึงไม่ลองคุยกับเขาดูล่ะ"
"ไม่อ่ะ กูว่าเขาก็แค่สนใจกูแค่แป๊บ ๆ เท่านั้นแหละ"
"นี่ไง มึงไม่ลองเปิดใจให้เขาอ่ะ"
"ทีมึงยังไม่เปิดใจให้กูเลย"
"..."
"กูล้อเล่น"
"เล่นแรงว่ะ"
"มึงก็เหมือนกันแหละ"
"พอ เลิก.. แบตกูจะหมดละ จะพูดอะไรก็รีบพูดซะ"
"เหลืออีกกี่เปอร์เซ็นต์?"
"สาม"
"โอเค งั้น.. รักนะ"
"อะไรของมึง?"
"ก็มึงบอกว่ามีอะไรก็ให้รีบพูด แบตจะหมดไม่ใช่หรอ?"
มันเงียบไปสักพักใหญ่ ๆ
เงียบไปจนใจนึกกลัวว่าไอ้พฤติกรรมบ้าบิ่นที่เราทำไปเมื่อกี้
มันได้สร้างความไม่พอใจให้แม่งหรือเปล่า?
"...รัก"
"อะไรนะ?"
ประโยคอะไรสักอย่างดังขึ้นมาแผ่วเบา
เสียงพูดที่ตะกุกตะกักบวกกับระดับเสียงทำให้จับใจความอะไรไม่ได้สักอย่าง
นอกจากคำว่ารัก
"ไม่พูดซ้ำแล้ว แค่นี้แหละไปชาตแบตก่อน"
"อ้าว เฮ้ย! เดี๋ยวดิ!"
ตื๊ด
ติ๊ง
หลังจากวางสายได้ไม่นาน
เสียงแจ้งเตือนข้อความในแอพพลิเคชั่นสนทนาก็ดังขึ้น
บอกว่า
ขอบคุณ ที่ยังรักอยู่
แล้วแบบนี้ จะให้ตัดใจยังไงไหววะ?
ดูเหมือนวันนี้ ท้องฟ้าจะสวยเป็นพิเศษแฮะ
'แชะ'_____________________________
Talk w/me
ดูเหมือนตอนนี้ จะยาวเป็นพิเศษแฮะ ฮ่า ๆ ๆ
หายไปนานเลยง่ะ ลืมกันยัง ?
ช่วงนี้ฝึกงาน ยุ่งโคตร
แต่จะพยายามปลีกตัวมาอัพให้ได้ เพราะใจรัก
คริคริ <3
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in