ระหว่างก้าวเดินไปนั้น เขาจะจินตนาการว่าตัวเองเป็นพระเอกในซีรีส์ มันทำให้เขามีแรงเคลื่อนตัวไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น สาธิตเข้าใจดีว่า…ความจริงเขาอาจจะไม่หล่อเท่ ซักเท่าไหร่ แต่” จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ “ สาธิตเคยอ่านหนังสือมา คนเขียนบอกไว้แบบนี้ สาธิตจึงคิดว่า…หากมีจินตนาการที่ดี จะเป็นหมุดหมายนำพาให้เขาเดินไปแบบที่คิด

คิดว่าหล่อเท่…ยังไงมันก็เท่ เดินไปแบบเท่ๆ ชีวิตมันจะเท่ขึ้นไปเรื่อยๆ 

 ปรื้ดดดดด… ตุ้บ!!!! เสียงหัวเข่ากระแทกพื้น สาธิตลื่นไถลพาตัวไปกองบนพื้นถนน น้ำฝนเจ้ากรรมทำให้พื้นทางเท้ามีปัญหา และสาธิตเป็นคนแรกที่ประสบพบเจอ 

แม่ค้าขายผลไม้ที่จอดรถขวางทางเท้า หันมายิ้มให้ พร้อมกับส่งคำบอกกล่าว “ ไม่เป็นไรใช่มั้ย ลุกเร็วๆ มันขวางหน้าร้าน ฉันจะขายของ" 

สาธิตเพิ่งรู้ตัวว่า…เขาไถลมาไกลจนขวางหน้าร้านขายผลไม้ แม้ไม่ค่อยสบอารมณ์กับคำพูดแม่ค้าเท่าไหร่ แต่สาธิตยังยึดหลัก ถ้าไม่สำคัญนัก ก็ปล่อยผ่านไปเถอะ ชีวิตข้างหน้าจะได้ราบรื่น (แต่ไม่ลื่นแบบเมื่อกี้นะโว้ย) 

ในจังหวะที่สาธิตกำลังจะลุกขึ้นยืน ปืนในประเป๋าสะพายดันตกลงที่พื้นตุ๊บ!!!!!! สาธิตหันไปมองที่ต้นเสียง พอเห็นปืนตัวเอง นอนบนพื้นถนนเปียก..เขาอุทานในใจ…" เฮ็ดเข้…ซวยแล้วกู…. มีใครเห็นมั้ยวะเนี่ย" 

สาธิตมองซ้ายขวา โชคดีที่ไม่มีใครเดินตามมา เห็นจะมีก็แต่ แม่ค้าผลไม้คนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ “ป้าไม่เห็นอะไรนะลูก อ่ะ เอาส้มไปกินซักสองสามลูก แก้เจ็บเข่า" แม่ค้าผลไม่เริ่มปฎิบัติต่อสาธิตดีขึ้น แม้รู้ดีว่าเพราะเหตุใด สาธิตไม่มีเวลาที่จะใส่ใจ เขารีบเก็บปืนใส่กระเป๋าแล้วคว้าถุงส้ม ก้มหัวแสดงความขอบคุณให้แม่ค้าผลไม้ แล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้น

สาธิตแวะพักหลบเม็ดฝนที่โปรยลงมาแบบอ้อยอิ่งทิงนองนอย… ตรงชายคาตึกเก่า เขาล้วงเอาผลส้มออกมาปอกเปลือกกิน ในเรื่องซวยเมื่อกี้ ยังมีข้อดี เขากำลังหิว ท้องกำลังว่าง ได้ส้มซักสองลูก ท้องคงไม่มีเสียงร้องไปอีกซักระยะ 

รสหวานอมเปรี้ยวของส้ม ทำให้สาธิตสดชื่นขึ้นมานิดหน่อย แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ท้องหิวนานไปกว่านี้ เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะถึงที่พักของน้องดอกจิก หลังจากที่แผนสำเร็จ สาธิตจะมีเงินมากพอที่จะไม่ทำให้ท้องหิวแบบนี้ เย็นนี้น่าจะฉลองด้วย หมูกระทะสักชุด ตามด้วยเบียร์คราฟเย็นๆซักแก้ว 

อ่า…..คิดแล้วชื่นใจ

ยังไม่ทันที่จะหยิบส้มลูกที่สาม(ลูกสุดท้าย) จากถุง สาธิตรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกที่แผ่นหลัง 

ตุ๊บ!!!!! เอ้า ลื่นอีกแล้วหรอวะ สาธิตนึกในใจ ทว่าไม่ใช่ คนนั่งเฉยๆ จะลื่นได้ไง สาธิตคิดออกอีกที พร้อมกับหน้าลงไปกระแทกพื้นเปียกของถนน…. 

อ๋อ….โดนถีบนี่เอง…. ใครวะ!!!! สาธิตไม่รอช้าหันกลับหลังไปดู 

 ตุบ!!!! สาธิตรู้สึกถึงผิวพื้นรองเท้าแตะที่ใบหน้าเขา ครั้งนี้ บอกได้เลยว่า เห็นดาวหลายดวง ไม่ได้การละ เขาต้องทำอะไรสักอย่าง

 ปั้ง!!!!!!!!!!!

(to be continued)