ไม่ว่ายังไงก็ดูหนังรักโรแมนติกไม่เข้าใจจริงๆ— มาร์คฉุกคิดเรื่องนี้ได้หลังจากเพิ่งเดินออกจากโรงหนัง ข้างกายเขามีลูคัสผู้กำลังปาดน้ำตาตัวเองป้อยๆ รู้ตัวอีกทีเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่ก็เดินกำทิชชู่ยับยู่ยี่เข้าห้องน้ำไปเพื่อล้างหน้าล้างตา
พล๊อตเรื่องโรแมนติกดราม่ามักมีสูตรสำเร็จคือ มีการพานพบที่ทำให้เกิดความรัก ปิดท้ายด้วยการลาจากที่ชวนใจสลาย
และมาร์คดูเรื่องราวเหล่านั้นด้วยแววตาที่เรียบนิ่ง นิ่งเสียจนภายในร่างกายแทบจะได้ยินเสียงหัวใจตนเองเต้น
ต่อให้บนหน้าจอจะแสดงเรื่องราวโหดร้ายขนาดไหน ก็ไม่ทำให้ร่างกายนี้รู้สึกรู้สาใดๆ
แม้แต่ตัวมาร์คเองก็ไม่อาจตอบได้ว่าทำไมเขาถึงกลายมาเป็นแบบนี้— นิ่ง เงียบ ไร้ความรู้สึก
ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงกับลูคัส
“นี่มึงทนดูตอนนางเอกตายได้ยังไงวะ ตอนนั้นกูเอาหน้าซุกเบาะแล้ว แม่งโคตรโหดร้ายอ๊าาากกก”
“มึงบอกเองอ่ะว่าอยากดูหนังของผู้กำกับคนนี้ เป็นไงล่ะ”
“เออ หนังรักดราม่าหนักเหมือนเดิม โคตรถูกใจ”
“นี่สรุปว่ามึงชอบหรือไม่ชอบกันแน่วะ”
มาร์คหลุดหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in