น้อยครั้งที่เราจะพูดคำนี้ออกไป คำนี้กลายเป็นคำต้องห้ามสำหรับเรา เป็นคำที่เรานิยามให้มันคือการแสดงออกถึงความอ่อนแอ 

เหนื่อย - การแสดงออกถึงความอ่อนแอของร่างกาย คำนี้ไม่ถึงเป็นคำต้องห้ามของเรา

เหนื่อย - การแสดงออกถึงความอ่อนแอของจิตใจ คำนี้แหละกลายเป็นคำต้องห้ามสำหรับเรา

ตัวเราเองยังนับครั้งได้รับการที่ตัวเองได้ยินคำนี้ แต่สำหรับความรู้สึกของเรามันกลับได้ยินคำนี้ก้องในหัวแทบทุกวัน นับภาษาอะไรกับการพูดคำนี้กับคนอื่น มันเป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะแสดงควาอ่อนแอของตัวเองออกมาให้คนอื่นเห็น กลัวคนอื่นจะมองเราเปราะบาง ทั้งหมดมันคือความรู้สึกนึกคิดของเราล้วนๆ จริงๆเราไม่รู้หรอกว่าคนอื่นจะรู้สึกอย่างไร มีแต่ตัวเราเองแหละที่นึกกลัวไปเอง

เราไม่รู้จะพูดคำนี้กับใคร หรือเป็นเราเองที่ไม่กล้าจะพูดกับใคร เมื่อสุดท้ายแล้วตัวเราเองที่ไม่กล้าพอ งั้นก็คงมีแต่ตัวเองที่ค่อยปลอบเราได้