นั่นสิ,

คิดเอาเองว่าหลายคนคงมีคำถามที่ว่านี้ วนไปวนมาในหัวเหมือนเรา วันละรอบสองรอบ

เรียนต่อโทเลยมั้ย หรือหางานทำดี เอ๊ะ หรือว่านี่เป็นจังหวะทองของการท่องเที่ยวว้า

สำหรับเรา, แผนที่วางไว้แบบคร่าว ๆ คือ หลังเรียนจบ เราอยากทำงานก่อนสัก 2-3 ปี แล้วค่อยเรียนต่อ

นั่นคือสิ่งที่คิดไว้

พอถึงเวลาเรียนจบจริง ๆ แม่งเคว้งว่ะ

ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต

มองไม่เห็นอนาคตตัวเองเท่าไหร่ เหมือนเดินไปข้างทางที่มีแต่หมอก

ไม่ชัดเจนสักอย่าง

นี่ก็สองเดือนเข้าไปละ ที่ยังว่าง ๆ อยู่

เรียกได้ว่างานอดิเรกตอนนี้คือการหางานทำ

มันกดดันนะ 

มันเหมือนเราใช้ชีวิตไปวัน ๆ อะไรแบบนั้นเลย

เงินก็ยังแบมือขอพ่อแม่อยู่ ทั้ง ๆ ที่มันควรจะเป็นเราที่เลี้ยงตัวเองได้แล้วหรือเปล่า

เราเคยไปสัมภาษณ์งานที่นึง เขาถามเราว่า คุณมองอนาคตตัวเองในอีก 5 ปีไว้ยังไง

เชื่อไหมว่า มันเป็นคำถามที่ทำให้เราจุก นิ่ง เบลอไปชั่วขณะหนึ่งเลย

พูดเหมือนเว่อร์, เห้ย แต่มันจริงนะ

เหมือนโดนตบหน้าเลย 

มันทำให้เรารู้สึกตัวทันทีว่า มึงควรวางแผนอนาคตได้แล้วนะ 

เลิกใช้ชีวิตแบบลอยละล่องไปวัน ๆ สักทีได้ไหม

อย่าว่าแต่ 5 ปีข้างหน้าเลย

ตอนนี้แค่ระยะสั้น ๆ 2-3 อาทิตย์ ยังไม่รู้จะทำอะไร ไปทางไหนเล้ย

โถ ชีวิต

23 ปี นี่มันวัยผู้ใหญ่แล้วนะคุณ 

เอาล่ะ ถึงแม้จิตใจเราจะยังสนุกสนาน วัยใส young at heart อะไรก็เถอะ

แต่เราควรหันมารับผิดชอบตัวเองแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยได้แล้ว

เริ่มจากเราควรจริงจังกับการหางานทำสักที

เชื่อมั่นในตัวเองมากกว่านี้อีกสักนิด

ค่อย ๆ ก้าวไปทีละหน่อย

ก้าวไปบนแผนชีวิตที่วาดให้มันชัดขึ้น ชัดขึ้น

เอาหน่อยเว่ย, เพื่อนเราชอบพูดแบบนี้

เออ, เอาหน่อยเว้ย

อนาคตจะเป็นยังไง ไม่มีใครรู้

เราก็ไม่รู้ คุณก็ไม่รู้

แต่เราว่า คงไม่มีใครเดินท่ามกลางหมอกไปตลอดหรอกนะ 

ว่ามั้ย

:)