เดี๋ยวนี้การวิจารณ์คนอื่นในแง่ลบดูเป็นเรื่องง่าย ยิ่งในโลกโซเชียลยิ่งง่ายใหญ่ เพราะจะพิมพ์อะไรก็พิมพ์ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ไม่ต้องสนใจว่าคนอ่านจะรู้สึกยังไง พูดง่ายๆ คือ ใครอยากจะพิมพ์อะไรก็พิมพ์ แล้วบางทีเราก็ติดเอานิสัยในโซเชียล มาใช้ในชีวิตจริง บางคนกลายร่างเป็นหมาปากเปราะ ที่นึกอยากจะเห่าอะไรก็เห่า โดยไม่คิด ว่าเสียงเห่าหอนของมันจะไปทำร้ายเยื่อแก้วหูใคร หรือจะไปสร้างความรำคาญใจให้กับใครบ้าง 

บ้างก็วิจารณ์ไปอย่างนั้น เพราะอยากแซว เพราะคิดว่าสนิทกัน ไปแซวเขาว่าเขาอ้วน ไปแซวว่าเขาดำบ้าง แล้วก็มาแก้ตัวว่า "แหม แค่แหย่เล่นๆ ทำไมต้องซีเรียสด้วย" คนที่เขาถูกล้อ เขาไม่ได้ตลกกับคุณด้วย ถูกล้อหลายๆ ครั้งเข้า ไอ้คนถูกล้อมันก็ท้อเหมือนกัน ไอ้คนอ้วนนี่ไม่เท่าไหร่ ยังพอลดน้ำหนักกันได้ แต่บางทีไปล้อไอ้เรื่องที่เขาแก้ไขไม่ได้ อย่างคนดำๆ นี่จะแก้ยังไง?  กูผิดมาตั้งแต่ยีนแล้วไง แล้วคนเป็นตุ๊ด ถ้ามันแก้ได้ง่ายๆ เค้าก็คงเปลี่ยนเป็นคนแมนๆ เตะบอลไปแล้วมั้ยล่ะ? เอาจริงๆ เลยนะ เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปมด้อย แต่คนแม่งชอบเอามาล้อไง ล้อกันจนหลอน คำว่าอ้วน คำว่าดำ คำว่าตุ๊ด กลายเป็นในแง่ลบไปหมดแล้ว  

ลามปามไปถึงคนในทีวี ที่เขาเรียกกันว่าคนสาธารณะ ที่เขาเรียกกันว่าเป็นตัวอย่าง (ที่ดี และไม่ดี) ของคนในสังคม คนพวกนี้น่าสงสาร รับรู้ข้อมูลที่ถูกวิจารณ์ แต่ตอบโต้ไม่ได้ บางทีเรื่องต่างๆ ที่ถูกพูดถึง เขาไม่ได้ทำ แต่ก็มีคำกล่าวอ้างอิงประมาณว่า "เค้าบอกว่า..." ซึ่งเราอยากจะรู้มากๆ เหมือนกันว่า "เค้าไหนวะ?"

"เค้าบอกว่าดาราคนนี้แม่งเป็นตุ๊ดแอ๊บแมน แต่งงานบังหน้า"

"เค้าบอกว่าดาราคนนี้ผ่านผู้ชายมาแล้วสามคน"

"เค้าบอกว่าดาราคนนี้ศัลยกรรม ไปยกหน้าที่เกาหลีมา"

...สารพัดจะสรรหาคำมาวิจารณ์

ซีรี่ย์เกาหลีเรื่อง I hear your voice มีตอนหนึ่งที่นำเรื่องการแกล้งกันของเด็กมัธยมมาเล่า คือมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถูกแกล้งเสมอๆ ที่โรงเรียน และวันหนึ่งเธอก็ตกลงมาจากตึก เด็กผู้หญิงท่าทางแก่นเซี๊ยวคนหนึ่งตกเป็นผู้ต้องหาในคดีนี้ทันที เพราะที่ผ่านมาเธอคือหัวโจกในการแกล้งเด็กผู้หญิงคนนี้เสมอๆ ทั้งที่ในความเป็นจริงเธอไม่ได้เป็นคนผลักเพื่อนให้ตกลงมา เธอแจ้งกับอัยการว่าที่เธอแกล้งเพื่อนเป็นประจำนั้นเป็นแค่การล้อเล่น แต่อัยการตอบกลับมาว่า "ถ้าล้อเล่นกันสนุกๆ คนที่ถูกล้อก็ต้องสนุกด้วย แล้วเพื่อนของหนูคนนั้นเค้าสนุกด้วยรึเปล่า เค้าหัวเราะไปด้วยกับเราตอนที่ถูกล้อไหม?" 

เราไม่ได้โลกสวยขนาดที่ว่าแอนตี้การต่อว่ากันขนาดนั้น ถ้าวิจารณ์แบบจิกกัน เผ็ดๆ มันส์ๆ ไปแล้วมันทำให้ชีวิตดี สังคมดีขึ้นก็วิจารณ์ไปเถอะ  และก็อาจจะจริง ที่คนที่ถูกวิจารณ์เขาทำไม่ถูก เขาก็ต้องหัดรับฟังคำวิจารณ์ของคนอื่นบ้าง เคยได้ยินมั้ย "ติเพื่อก่อน่ะ"... แต่บางคนสื่อออกมาในเชิงลบ เช่น การเหน็บแนม กระแนะกระแหน คำพูดทำร้ายจิตใจคนแบบนี้เราไม่เห็นว่ามันจะไปติเพื่อก่อได้ตรงไหน? พูดเพราะอยากได้ความสะใจ พูดเอามันส์ แต่ไปทำร้ายจิตใจคนฟัง คุณจะทำแบบนั้นไปทำไม?

คุณจะรับผิดชอบกับสิ่งที่คุณพูดไปได้มั้ย ถ้าหากคุณพูดไปแล้วทำให้คนอื่นเสียใจ คนๆ นั้นอาจเป็นพ่อแม่ เพื่อนสนิท หรือว่าคนรัก?

มันไม่ยากหรอก แค่ตั้งสติ แล้วคิดว่าคุณต้องการอะไร? แล้วพูดกันดีๆ...