หลังจากอ่านหนังสือ "ท่องนรกสวรรค์กับสามเณรพาหุง" ไปแล้ว ความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสวรรค์ก็ยังไม่หายไป และโบราณว่าตีเหล็กต้องตีตอนกำลังร้อนๆ จึงตัดสินใจอ่านหนังสือที่กล่าวถึงสวรรค์อีกหนึ่งเล่ม นั่นคือ ตะลุยสวรรค์

     หนังสือเล่มนี้กล่าวถึงสวรรค์โดยไม่เกี่ยวกับนรก การเขียนจะเป็นการเล่าเรื่องโดยอิงจากพระไตรปิฎกเป็นหลัก เล่าถึงสาระของความเป็นเทวดาทั้งหลาย สภาพของสวรรค์ทั้งหกชั้นว่าเป็นอย่างไร ทำเช่นไรจึงจะสามารถขึ้นมาเป็นสหายของชาวสวรรค์แต่ละชั้นได้ ซึ่งในแต่ละชั้นรายละเอียดจะไม่เท่ากัน สวรรค์ชั้นที่มีเนื้อหามากที่สุดนั้นคือชั้นหนึ่ง หรือชั้นจาตุมหาราชิกา เหตุผลอาจเพราะสวรรค์ชั้นนี้มีเทวดาแบ่งได้เป็นประเภทถึงสี่ประเภทด้วยกัน แลยังมีเทวดาอีกกลุ่มหนึ่งอีกที่มีภูมิลำเนาอยู่ในจาตุมหาราชิกา แต่ไม่เข้ากับทั้งสี่กลุ่มนี้เลย ส่วนสวรรค์ชั้นที่รายละเอียดน้อยที่สุดนั้นคือชั้นที่สาม หรือชั้นยามาภูมิ ซึ่งก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเหตุใดรายละเอียดจึงน้อยเพียงนั้น

  

     เอาสิ่งที่พูดๆไปขณะอ่านมายกตัวอย่างให้ดู
- จริงๆเราก็เป็นวิทยาธรได้อยู่ เรามีความรู้ทางโหราศาตร์ (วิทยาธรคือเทวดาประเภท คนธรรพ์)
- ทำบุญเจือโทสะ หุหุ ถ้าขึ้นสวรรค์ชั้นนี้ได้ ตรูคงเป็นยักษ์ (ยักษ์ที่ว่านี้เป็นเทวดาประเภทหนึ่งในชั้นจาตุฯ อยู่ภายใต้การปกครองดูแลของท้าวเวสสุวรรณ)
- ครุฑบินได้ นาคมีพิษและอยู่ในน้ำ ถ้าเอาครุฑกับนาคผสมกันได้คือเพอร์เฟค!!! (ครุฑและนาคต่างเป็นเทวดาชั้นจาตุฯทั้งคู่ แต่คนละประเภท)
- อายุขัยชั้นจาตุฯคือ 9 ล้านปีมนุษย์ คุณพระ เป็นเทวดาจนหมดบุญแล้วเพิ่งเท่ากับใช้กรรมในนรกวันเดียวเอง
- ทำบุญเพราะเห็นว่าบุญเป็นสิ่งดีงาม เออ ความคิดเวลาทำบุญเราก็สอดคล้องกับชั้นดาวดึงส์อยู่นะ
- หนังสือบอกว่าอายุในชั้นดุสิตนั้นไม่มากไม่น้อยไป อยู่ในชั้นยามา 144 ล้านปีมนุษย์นี่คือน้อยไป เออ..เอาเหอะ มันคงเป็นเรื่องที่มนุษย์ตัวน้อยอายุไม่ถึงร้อยปี...ไม่เข้าใจ
     และอื่นๆอีกมากมาย เชื่อว่ามีคนคิดว่าโชคดีแค่ไหนที่ตนเองไม่ได้อยู่ข้างๆตอนที่ยัยคนเขียนอ่านหนังสือเล่มนี้

  

     มีภพเดียวเท่านั้นที่เป็นนิรันดร์ นั่นคือ นิพพาน

  
     แต่..พูดก็พูดเถอะ ในยุคที่ไม่มีพระพุทธเจ้า และพุทธสาวก อันเอื้อให้การฟังธรรมเป็นที่แพร่หลายเนี่ย มันไม่ใช่ว่าฟังธรรมครั้งสองครั้งแล้วผู้คนจะบรรลุโสดาบัน อันเป็นบันไดขั้นแรกของการนิพพาน ได้ง่ายๆที่ไหนกัน! แล้วก็ไม่ใช่ทุกคนที่นั่งสมาธิแล้วจะเป็นสมาธิ ได้ฌานโน่นนี่นั่นจนสามารถเข้าถึงสหายแห่งพรหม ซึ่งอยู่สูงกว่าสวรรค์ได้ คือหากทำจริงๆคงมีคนทำได้ แต่มันไม่ง่ายแบบที่อ่านๆกันในสิ่งที่เกิดขึ้นสมัยพุทธกาล
     คงจะมีเพียงแรงบันดาลใจในการทำตนเองให้ขึ้นสวรรค์ให้ได้ และหากจะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง คงจะเป็นการเขียนว่า อายุขัย 1 อายุขัยของเทวดาชั้นจาตุมหาราชิกา เท่ากับเวลาเพียง 1 วันในนรกชั้นสัญชีพฯ เอาไปแปะไว้ฝาบ้าน เพื่อเตือนใจในการดำรงชีวิตต่อไป
   

     ทำได้แค่นั้นจริงๆ 

     สวัสดีวันสิ้นปีนะคะคุณผู้อ่าน หลังจากวันนี้ไปก็จะเข้าศักราชใหม่ ปี ๒๕๖๕ แล้ว ขออาราธนาคุณศรีพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก จงดลบันดาลให้คุณผู้อ่านทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง พบแต่ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน เจริญก้าวหน้าในการทำงาน ได้ครอบครองสิ่งที่อยากครอบครอง ได้เจอคนที่อยากเจอ ได้ไปที่ๆอยากไป คิดสิ่งใดก็สมหวัง และมีความสุขมากๆนะคะ 

     สวัสดีปีใหม่(ล่วงหน้า) ค่า ^o^ 

     ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่