บางทีนะ...บางที 

ถ้าเธอเสียสติกว่านี้อีกสักนิด, และฉันสติดีกว่านี้อีกสักหน่อย--

เราคงรักกันได้มากกว่านี้.

ภาพจาก Readery (สั่งได้ที่ลิ้งนี้ด้วย)

โชคร้าย!, ก่อนหน้าที่จะอ่านจบและเขียนรีวิวนี้ เผอิญผมผ่านตาไปเห็นรีวิวหนังสือเล่มนี้ของคนอื่น ๆ ก่อนหน้า. เกลียดเหลือเกิน! --- เพราะไม่ว่าจะพยายามเพียงไร ความคิดของเราก็กลายเป็นเอ็กโค่บนผิวน้ำของคนอื่นไปเสียฉิบ ถึงกระนั้น ก็พอใจตรงที่ได้รู้ว่า หนังสือเล่มนี้ได้ทำหน้าที่หนังสือวรรณกรรมอย่างหนึ่งเต็มที่แล้ว, คือถ้าไม่รักเทิดทูนบูชา ก็จะด่าสาดเสียเทเสียไปเลย.

หนังสือเล่มบางกระจ้อยน่อยที่อาจทำให้ใคร ๆ สงสัยในความคุ้มค่าของราคาที่จ่าย แต่ใครละจะสน? ผมไม่เห็นใครสักคนจะมานั่งบ่นกาแฟแก้วแสนแพงแลกกับการเดทที่ได้นั่งจ้องหญิงสาวนัยน์ตาหูกวาง หรือชายหนุ่มเสียงทุ้มนุ่มเหมือนเบรครถ BMW นี่

สำหรับผมน่ะเหรอ? อยากจะบอกว่าหนังสือเล่มนี้น่ารักน่าเอ็นดู เริ่มตั้งแต่ความเจ้าคิดเจ้าครุ่นตั้งชื่อต่าง ๆ ทั้งชื่อเล่มและชื่อตอน ที่น่าพิศวงไปอีกคือความที่เธอผู้เขียนได้ปลุกเสกเรื่องราวรักแปลกประหลาด 18 มิติมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่อ่านแล้วเพลินชะมัด! สนุก และแปลกตา เหมือนเธอเป็นดังหนอนผีเสื้อสายพันธุ์มูราคามิที่โตด้วยใบหม่อนแห่งเทือกเขาผีปันน้ำ.

สำหรับคนที่ไม่ชอบ, มีหลายคนบอกว่ามันสั้นมากเสียจนไม่เข้าใจอะไร อันนี้ผมเข้าใจว่าในแง่หนึ่ง คนคงคาดหวังเรื่องที่ครบองค์ประกอบตั้งต้น ตอนกลาง ปลายจบแบบที่อริสโตเติลตั้งไว้ แต่สำหรับเรื่องสั้นในหนังสือเล่มนี้ ผมอยากจะเรียกมันว่า, ในภาษาชาวฟิกชั่น, One shot --- คือหนึ่งอณูเหตุการณ์ที่บรรจุอารมณ์ไร้นามเอาไว้ให้เราดื่มกิน, ซึ่งถ้าคุณทานเป็น เอสเปรสโซแก้วเดียวก็ทำให้รู้จักได้ทั้งโรม.

แต่ก็นั่นแหละ หนอนผีเสื้อยังไม่อาจโผบินได้ฉันใด ผมคิดว่าหนังสือเล่มนี้ยังเติบโตได้มากกว่านี้ฉันนั้น ด้วยศัพท์แสงลีลาและวิชาผูกเรื่องของผู้เขียน ผมมองเห็นนวนิยายเล่มเขื่องไม่ก็รวมเรื่องสั้นเนื้อข้นที่หนังสือเล่มนี้อาจเป็นได้ ที่เราเห็นยังเป็นแค่เงาแห่งความสามารถคลุมเครือ, อ่านไปก็อดเปรี้ยวปากไปไม่ได้ว่า--นี่จบแล้วหรือ ต่ออีกนิดเถิดนะ.

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงนั่งรองานเล่มต่อไปของผู้เขียนอย่างจดจ่อ.

เอาเถอะ, คุณจะชอบหรือไม่ชอบก็ตามใจ แต่ผมหลงรักผู้หญิงสวมเสื้อกันฝนสีมัสตาร์ดไปแล้ว.

ปล. งานอาร์ตประกอบเล่มนี้สวยจะตาย ;P

ยัวรส์,

มะเขือ. 

Lunar Lunatic คุณคือดวงจันทร์ ฉันสิคนบ้า. ฉัตรรวี เสนธนิสศักดิ์.  2560. สำนักพิมพ์ P.S.