วันนี้วันที่18พฤศจิกายน2562
ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่
ฉันไม่รู้ตัวว่าฉันต้องการสิ่งใดบนโลกนี้
ความโดดเดี่ยวมันเงียบและเคว้งคว้างน่ากลัว
แต่มันก็ทรงพลังมากจนฉันหลงไหลมันเหลือเกิน
โลกนี้มันน่ากลัว
ฉันเริ่มคิดว่าการมีชีวิตทำไมมันถึงยาก
ทำไมเราๆถึงดิ้นรนเพื่อจะมีชีวิตรอด
ความสุขที่เราได้มานั้นเป็นจริงหรือเปล่า
หากความสุขนั้นเป็นจริงมันจะอยู่กับเรานานแค่ไหน
การมีชีวิตเพื่อไปถึงจุดมุ่งหมายคือสิ่งที่ต้องทำหรือเปล่า
มีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวสมองของฉันทุกวินาที
ทุกคำถามไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้นอกจากตัวฉันเอง
แต่จะทำไงได้...ตัวฉันไม่เคยให้คำตอบแก่ตัวฉันเลย
มีที่ให้ฉันยืนบ้างไหมที่ไหนก็ได้ที่ฉันจะไม่เป็นแบบนี้
ต้องขอบคุณwedนี้ที่อย่างน้อยก็มีคนรับรู้ว่าฉันยังยืนอยู่บนโลกใบนี้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in