?Summer 1/2?
Couple : Jooheon x I.M
by : Cacao
แสงแดดที่ร้อนแรงราวกับจะเผาร่างกายให้ละลายไปกับโลกใบนี้กำลังสาดแสงส่องเข้ามาในห้องนอนของผู้ชายตัวเล็กที่กำลังนั่งตากพัดลมในห้องพร้อมกับกระติกน้ำหนึ่งใบที่มีน้ำแข็งอยู่เต็มกระติก
ถึงจะปิดเทอมหน้าร้อนแต่ก็ไม่ทำให้เขาสามารถหลบความร้อนของดวงอาทิตย์ได้เลย ความร้อนยังตามรุกรานทุกที่ในบ้านแถมแอร์ดันมาพังช่วงนี้อีกทำให้ต้องทนร้อนไปต่อไป เท่าที่จะทำได้ก็คงมีแค่การนั่งตากพัดลมกับกินน้ำเย็นๆบรรเทาไปก่อน
แต่ถึงอากาศจะร้อนอย่างนี้ก็พลาดที่จะไปเที่ยวไม่ได้อยู่ดีพูดถึงหน้าร้อนก็ต้องไปเที่ยวทะเลกันใช่มั้ยละ เขาตั้งตารอให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆไม่ไหวแล้วเพราะจะได้ไปเที่ยวกับคนรักที่นานๆทีจะว่างก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา
เขาอยากเห็นจูฮอนใส่ชุดสบายๆในวันหยุดบ้างทุกวันนี้เขาเห็นแต่พี่จูใส่ชุดทำงานแม้ว่าวันนั้นจะเป็นวันหยุดพี่จูก็เข้าทำงานอยู่ตลอด ถ้าพี่เขาได้ใส่เสื้อผ้าแบบนั้นคงต้องดูดีไม่น้อยแน่ๆเลยและวันนี้เราก็มีนัดกันไปซื้อของเตรียมไปเที่ยวในวันพรุ่งนี้ด้วยแค่คิดเขาก็มีความสุขขึ้นมาแล้ว
ไม่นานนักรถยนต์คันรู้ก็มาจอดที่หน้าบ้านพร้อมกับผู้ชายผิวขาวดูดีที่กำลังกดโทรศัพท์เพื่อโทรออกหาคนตัวเล็กของเขา
'ฮัลโหลพี่จู' ปลายสายตอบกลับมาด้วยเสียงน่ารักสดใสเหมือนทุกครั้ง
'พี่อยู่หน้าบ้านแล้วครับ'
'อ้าวถึงแล้วหรอ งั้นรอแปปนึงนะครับจะรีบลงไป'
'ไม่ต้องรีบหรอกพี่รอได้'
'ไม่เอาเดี๋ยวพี่เปลี่ยนใจไม่พาไปทำไงละ'
'โถ่ เด็กน้อยงั้นรีบๆมานะครับพี่คิดถึงเราจะแย่อยู่แล้ว'
'โอเคครับ เอ็มก็คิดถึงพี่'
ปลายสายวางไปก่อนที่เขาจะนั่งเล่นโทรศัพท์รอคนตัวเล็กที่กำลังลงมา
มือเล็กเปิดประตูรถด้านข้างคนขับก่อนจะขึ้นมานั่ง วันนี้ดูคนตัวเล็กจะกระตื้อรื้อรนมากๆคงเพราะจะดีใจที่จะได้ไปซื้อของสำหรับวันพรุ่งนี้ถึงเอ็มจะไม่ได้ยิ้มอกมาแต่เขาก็รับรู้ได้จากแววตาและท่าทางที่คนตัวเล็กแสดงออกมา
"กินอะไรมายังครับ"
"กินแล้วครับแต่เอ็มหิวน้ำมากกว่า"
"งั้นเดี๋ยวไปเลยนะจะได้ไปซื้อน้ำที่นั้นกิน"
"โอเคครับ"
รถคันหรูเคลื่อนตัวออกจากหน้าบ้านของเขาก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ห้างสรรพสินค้าที่เป็นเป้าหมายของเราในวันนี้ตอนที่ขึ้นมาบนรถเขาสังเกตเห็นเอกสารงานของคนเป็นทพี่ที่กองอยู่เบาะด้านหลังรถพี่จูคงจะเพิ่งมาจากที่ทำงานแน่ๆเลยถึงจะเปลี่ยนเสื้อแต่เขาก็จำกางเกงที่พี่จูชอบใส่ไปทำงานได้
"พี่เพิ่งกลับจากที่ทำงานหรอ"
"อ่อ พอดีมีงานด่วนที่พี่ต้องเซ็นเอกสารน่ะเลยต้องเข้าไปแต่พี่จัดการเรียบร้อยแล้วนะไม่ต้องกังวล"
เขาไม่ไม่ได้กังวลว่าวันนี้พี่จูจะไม่ได้ไปซื้อของกับเขาเท่าไรหรอกเพราะถึงวันนี้จะไม่ว่างแต่เขาก็ไปซื้อเองได้แต่เขากลัวว่าพรุ่งนี้จะมีงานด่วนที่ทำให้พี่จูทิ้งเขาไปแล้วเราจะต้องพังทริปทะเลที่วางแผนไว้เมื่อก่อนเขาจะปิดเทอมน่ะสิ
"พี่แน่ใจใช่มั้ยว่าพรุ่งนี้มันจะไม่มีอะไรอีก"
"แน่ใจสิ พี่เคลียงานไว้เป็นอาทิตย์เพื่อเตรียมไปกับเราเลยนะ"
“ก็เอ็มกลัวว่าพี่จะทิ้งเอ็มไปทำงานเหมือนครั้งที่แล้ว....”
“ตอนนั้นพี่ขอโทษนะแต่คราวนี้มั่นใจได้เลยว่าพี่เลือกเอ็มแน่นอน” จูฮอนจับมือของเอ็มด้วยมือข้างขวาส่วนมืออีกข้างยังคงจับพวงมาลัยและควบคุมทิศทางของรถต่อ
“เอ็มเชื่อพี่นะ” เขาได้แต่ส่งยิ้มน้อยๆไปให้คนพี่
ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึงที่หมายห้างสรรพสินค้าอยู่ไม่ไกลบ้านของเขาเท่าไรขับรถมาแค่ 20 นาทีก็ถึงแล้ว
คนตัวเล็กยิ้มร่ารีบจูงมือจูฮอนไปยังร้านที่ตัวเองต้องการทันที เอ็มมาหยุดอยู่ที่ร้านนึงเป็นร้านเสื้อผ้าผู้ชายที่ตอนนี้เป็นคอเลคชั่นฤดูร้อนทั่วร้านเขาตรงเข้าไปหยุดอยู่ตรงหุ่นที่สวมเสื้อเชิ้ตหลากสีลายนกฟรามิงโกตากลมมองเสื้อสลับกับคนพี่ที่ยืนอยู่ข้างๆหุ่นพอดี
"อะไรหรอ"
"เอ็มว่าตัวนี้เข้ากับพี่จู"
"แต่ว่า....."
"ไม่มีแต่ครับ ลองให้เอ็มดูหน่อยนะครับๆ" เอ็มทำสายตาออดอ้อนใส่ทำให้จูฮอนต้องใจอ่อนยอมลองเสื้อให้เอ็มดู
คนตัวสูงพาร่างตัวเองไปยังห้องลองชุดพร้อมกับเสื้อเชิ้ตที่คนรักของเขาเลือกให้ จูฮอนเขาไปสักพักก่อนจะออกมาพร้อมกับเสื้อบนตัวที่ดูเข้ากับเขาเหลือเกิน พนักงานสาวต่างพากันหันมามองที่จูฮอนเป็นตาเดียวจนเอ็มต้องลุกออกจากโซฟาแล้วตรงเข้าหาคนพี่อย่างเร็ว
"เป็นไงดีมั้ย"
"ดีมาก ดีเกินไปด้วยซ้ำ"
"หึงหรอครับ" ลักยิ้กเสน่ห์ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของร่างสูง จูฮอนก็พอรู้แหละว่าทำไมคนตัวเล็กถึงพูดแบบนั้นแถมยังทำหน้าหงุดหงิดนิดๆอีกมันไม่ได้ดูไม่ดีเลยออกจะน่ารักด้วยซ้ำ
"หึงสิครับ พี่เป็นแฟนผมนะแต่ดันมีแต่คนมองไม่ชอบเลย"
"มีแฟนหล่อต้องทำใจนะครับ"
เอ็มละไม่อยากจะเชื่อว่าพี่จูฮอนของเขาจะพูดอะไรแบบนี้กับเขาเป็นด้วยเพราะส่วนมากพี่จูไม่ค่อยขี้เล่นให้ได้เห็นเท่าไรหรือเรียกว่าไม่ค่อยมีเวลาให้กันจนเขาไม่เคยเห็นด้านนี้เลยก็ได้
ถุงเสื้อผ้ากับของใช้หลายอย่างถูกจูฮอนหิ้วอยู่เต็มสองมือ เกิดมาเขาเคยแต่มีคนคอยทำให้ไม่ค่อยได้ออกแรงทำด้วยตัวเองเท่าไหร่จะเรียกว่ายอมคนๆนี้ก็ได้ถ้าเอ็มให้เขาไปทำอะไรที่ลำบากกว่านี้เขาก็ยอมที่จะทำ
06:20 น.
วันนี้ต้องตื่นแต่ช้าตรู่เพราะต้องรีบเดินทางไปทะเลตามแพลนที่วางไว้ กระเป๋าใบใหญ่ถูกลากด้วยคนตัวเล็กให้ลงมายังห้องรับแขกที่ตอนนี้คนที่จะเดินทางไปกับเขาได้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
จูฮอนในชุดไปรเวทย์ท่อนบนเป็นเสื้อที่เราไปเลือกด้วยกันส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์สีอ่อนขาดตามแฟชั่นเป็นบางส่วน เขารู้สึกเหมือนตัวเองย้อนวัยจากอายุ 26 ย่าง 27 กลับไปเป็นเด็กวัย 20 อีกครั้ง สำนวนบอกว่าเข้าเมืองตาหลิ่วให้หลิ่วตาตามแต่นี่เขามีแฟนเด็กก็ต้องเด็กตามหรือเปล่า
เอาเถอะสามวันนี้เขาจะลองกลับไปเป็นวัยรุ่นแบบที่ตัวเองไม่ค่อยได้สัมผัสมันมากนักออกจากนักธุรกิจหนุ่มเป็นผู้ชายธรรมดาเปลี่ยนจากจับปากกาเซ็นเอกสารเป็นจับมือคนตัวเล็กแล้ววิ่งลงทะเลด้วยกันก็คงไม่เลวเท่าไร
"ช้าจังเลยลูก พี่จูมารอหนูตั้งนานแล้ว" ผู้เป็นแม่บ่นลูกชายที่เพิ่งจะเดินลงมายังห้องรับแขก
"เอ็มกำลังตรวจดูของอยู่ไงครับเผื่อลืมอะไร"
"ตื่นสายแล้วอ้างมากกว่า"
"แม่อ่าา" คนตัวเล็กยู่หน้าเมื่อแม่ของเขารู้ทันไปสะหมด
"รีบไปได้แล้วเดี๋ยวรถติดพี่จูจะขับรถเหนื่อย"
"โห่ แม่นี่เอ็มเป็นลูกแม่หรือพี่จูเป็นลูกแม่กันแน่"
แม่ของเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปมีแต่ทำหน้ายิ้มๆส่งกลับมา คนพี่ที่นั่งมองสองแม่ลูกคุยกันอยู่สักพักก็ได้แต่ยิ้มตามเขาอยากมีครอบครัวที่น่ารักบ้างไม่ใช่ว่าที่บ้านของเขาไม่ดีแต่เพราะทำธุรกิจกันตั้งแต่รุ่นปู่ทำให้พ่อไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไรแม้แต่แม่ของเขาก็ทำงานด้วยเหมือนกันเรียกง่ายๆคือทุกคนในครอบครัวล้วนแล้วแต่มีหน้าที่ในบริษัททั้งนั้น
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ"
"เห็นมั้ยคนขับยังบอกไม่เป็นอะไรเลย"
"ไม่อยากเถียงกับเราละ เดินทางดีๆนะลูกดูแลน้องดีๆนะพี่จู"
"ครับ จะดูแลอย่างดีเลย"
"ถ้าดื้อแม่อนุญาติให้ตีได้ครับ"
หลังจากนั้นก็เป็นเสียงหัวเราะของผู้เป็นแม่กับคนเป็นพี่ส่วนเอ็มก็ได้แต่ทำหน้าเหง้าหงออยู่อย่างนั้น
สัมภาระทั้งหมดถูกจัดการโดยพี่จูฮอนที่เป็นคนแบกกระเป๋าและของอย่างอื่นที่เกินมาจากกระเป๋าใบใหญ่แล้วไปใส่ไว้หลังรถ รถเคลื่อนออกไปโดยไม่ลืมที่จะเปิดเพลงสร้างบรรยากาศสำหรับการเดินทางครั้งนี้แล้วหน้าที่ดีเจก็เป็นของเอ็มที่นั่งสบายคอยเลือกเพลงไปเรื่อยๆ
เสียงเพลงที่ค่อยๆเริ่มดำเนินเป็นสไตล์โฟลกฟังสบายดูเข้ากับการไปทะเลในครั้งนี้ เรื่องนี้คงต้องชมคนตัวเล็กที่เลือกเพลงได้ดีและเป็นแนวที่เขาชอบด้วย
Oceans apart and it's heavy on my heart
Roll and row but my rolling game too slow
รถได้เคลื่อนตัวมาถึงแถวๆชายทะเลแล้วสองข้างทางเต็มไปด้วยท้องทะเลสีฟ้าสดใสจนเห็นเนื้อทรายใต้พื้นน้ำกับต้นปาล์มและต้นมะพร้าวที่อยู่อีกด้านของถนนฝั่งนั้นก็ส่วนไม่แพ้กันดอกไม้ตามริมทางดูสดใสราวกับต้อนรับเขากับเอ็มที่มาเยือน
I'm happy you know
ใช่ จูฮอนกำลังมีความสุขเป็นความสขที่ไม่ได้ผ่อนคลายมานานแล้วทั้งวันต้องอยู่กับห้องสีเหลี่ยมและเอกสารมากมายทั้งต้องเดินทางไปต่างประเทสเพื่อทำงานบ่อยครั้งกลับบ้านยังมีงานเป็นกองที่เขาต้องสะสางแต่พอมาอยู่ที่นี้แล้วเขากลับรู้สึกดีกว่าตอนทำงานอยู่อีก
Why beauty's in the simple things
Your sweetness and your elegance
ทุกสิ่งดูเรียบง่ายดูสวยด้วยตัวของมันเองผู้คนในเมืองนี้ดูเป็นกันเองอยู่กันแบบสบายๆ ท้องฟ้าที่ดูสดใสกว่าทุกวันดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าสว่างไสวแต่กลับไม่ร้อนอย่างที่คิดทุกอย่างที่เขาเห็นช่างสวยงามอะไรขนาดนี้แต่สำหรับเขาที่ดูดีที่สุดในตอนนี้ก็คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นั่นก็คือเอ็ม
I'm lost in your smile
คนตัวเล็กที่ดูดีอยู่แล้วมีความสดใสร่าเริงเป็นปกติกลับยิ่งดูไชน์ขึ้นเมื่ออยู่กับสิ่งที่สวยงามแบบนี้ เขาเพิ่งรู้ว่าเอ็มดูเหมาะกับที่นี้มากยิ่งตอนที่เอ็มยิ้มมันเหมือนกับเขาตกอยู่ในภวังค์รอยยิ้มที่มีลักยิ้มคู่สวยไม่แพ้ใครอย่างไงอย่างงั้น
เขาคิดว่าตัวเองคงหลงอยู่ในรอยยิ้มของเอ็มแล้วละ
[tbc.]
Song : Ship and the globe - Kae Sun
เป็นหนึ่งในซีรีย์ season ที่เรื่องแรกคือ rainy season ส่วนตอนนี้คือ summer นะคะตอนนี้ก็จะมีตอนต่อไปอีกไม่รู้จะจบลงที่ตอนไหนแล้วก็จะเปลี่ยนฤดูไปเรื่อยๆค่ะ(งงมะ5555) ฝากติดตามด้วยนะคับบ
??รออ่านเสมอค่ะ