"เหนื่อยก็พักก่อนนะ" คนตัวสูงบอกให้เขาพักผ่อนหลังจากที่เพิ่งมาถึงที่พักไม่กี่นาทีที่แล้วแต่ตัวของเขาเองกลับไม่ยอมพักทั้งๆที่ก็ขับรถมาตั้งแต่เช้า

"พี่นั้นแหละที่ต้องพักก่อน ขับรถมาก็เหนื่อย" เอ็มเดินไปหาน้ำในตู้เย็นก่อนจะเทใส่แก้วเสร็จสรรพพร้อมกับส่งให้คนพี่

"ขอบคุณครับ" ร่างสูงรับแก้วน้ำก่อนจะยกขึ้นดื่มเพื่อดับบรรเทาความเหนื่อยล้า

พวกเราจองบ้านพักธรรมดาชั้นเดียวอยู่ติดริมชายหาดจริงๆพี่จูอยากจะนอนโรงแรมมากกว่าแต่มาถึงที่นี้ทั้งทีก็ต้องทำตัวให้กลมกลืนแล้วก็เก็บบรรยากาศใช่มั้ยละ พอมาถึงจริงๆคนตัวสูงกับดูจะชอบมันมากกว่าตอนแรกสะอีก

"เย็นนี้พี่จูอยากกินอะไครับ"

"เอ็มอยากกินอะไรละ"

"ไม่เอา พี่ต้องบอกมาว่าอยากกินอะไร"

"อยากกินเราได้มั้ย"

"เอาอีกแล้วนะพี่จูอะ"

"หยอดเรื่อยๆเผื่อเราใจอ่อน"

"ไม่คุยด้วยละอุตส่าจะทำให้กิน" คนตัวเล็กหันหน้าหนีไปอีกทางพร้อมกับกอดอกเป็นเชิงง้องอนคนเป็นพี่

"โอ๋ๆไม่งอนนะครับเอ็มทำอะไรพี่ก็กินอยู่แล้ว"

"ทำเป็นพูดดี"

ร่างเล็กที่หันอยู่ถูกสวมก่อนจากทางด้านหลังเบาๆคางมนของจูฮอนวางลงบนไหล่ข้างขวาของเอ็ม จูฮอนง้อคนรักของเขาอยู่อย่างนั้นกว่าจะหายงอนก็เล่นเอาเหนื่อยไม่น้อยถ้าคนที่บริษัทมาเห็นคงจะพากันหัวเราะให้กับท่าทางง้อแฟนของเขามันช่างดูเด็กๆเหลือเกินต่างจากจูฮอนที่อยู่ในบริษัทอย่างสิ้นเชิงไม่มีใครเคยเห็นมุมนี้ของเขานอกจากเอ็มและจะไม่มีใครได้เห็นมันอีกด้วย 

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยก้อนเมฆกับแสงแดดของพระอาทิตย์ที่ส่องลงมาปะปราย ชายหาดที่มีแค่คนสองคนกำลังเดินอยู่บนพื้นทรายสีขาวที่เลือกมาพักที่นี้อีกอย่างเป็นเพราะปลอดคนด้วยมันค่อนข้างส่วนตัวเพราะช่วงนี้ถ้าไปทะเลคนก็จะแน่นแย่งกันเล่นไปหมดไม่ค่อยสะดวกแต่ที่นี้สบายจะทำอะไรก็ได้เล่นตรงไหนก็ไม่มีคนเบียด

"พี่จู!!" น้ำทะเลสีใสถูกกวักขึ้นมาใส่หน้าของจูฮอนเข้าเต็มๆ

"แกล้งพี่หรอหะ มานี่เลย" จูฮอนวิ่งไล่เอ็มที่กำลังวิ่งหนีด้วยความลำบากเพราะน้ำทะเลกับคลื่นที่ซัดเข้ามาทำให้เอ็มเซเข้าหาจูฮอนอย่างหนีไม่ได้

"แงง พี่จูปล่อยเอ็มนะครับเอ็มไม่เล่นแล้ว" คนตัวเล็กพยายามดิ้นในอ้อมกอดของจูฮอนแต่ไม่มีท่าทีว่าคนตัวสูงจะทำตามที่ขอและเขาก็พอเดาได้ว่าจูฮอนจะทำอะไรต่อไป

ตู้มมม

เสียงน้ำกระทบก้บร่างเล็กน้ำทะเลกระเซ็นเปอะไปตามใบหน้าของจูฮอนผิดกับเอ็มที่ตัวจมลงอยู่กับน้ำและพื้นทรายด้านล่างทั้งตัวเสื้อผ้าของเขาไม่มีตรงไหนที่ไม่เปียก

เขาพยายามที่จะลุกขึ้นโดยมีจูฮอนช่วยพยุงให้ขึ้นจากน้ำพร้อมกับเสียงหัวเราะหลุดดังออกมาจากคนตัวสูง

"พี่จูอะ เอ็มบอกแล้วไงว่าไม่เล่นแล้ว" ถ้าให้อธิบายว่าตอนนี้คนตัวเล็กทำหน้ายังไงอยู่ก็คงเปรียบได้กับปลาทูแม่กลองหน้างอคอหักของขึ้นชื่อที่นั้นเลย

"แกล้งพี่แล้วจะเลิกเล่นไม่ได้นะ" มือหนาคว้ามือเขาก่อนจะพาวิ่งลงไปในทะเลพร้อมกัน

"เหนื่อยแล้วอะ" เอ็มหันมาพูดกับจูฮอนก่อนจะล้มตัวนอนลงบนทรายสีนวล

"นอนพักก่อนละกันค่อยไปอาบน้ำ" 

"พี่จู" 

"ว่าไงครับ"

"พี่ได้คิดไว้มั้ยว่าต่อไปจะทำอะไร"

"ก็ไปอาบน้ำหาอะไรกินไง"

"ไม่ๆเอ็มหมายถึงอนาคต" จูฮฮนเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงกับประโยคคำถามของคนตัวเล็ก

"อนาคตหรอ อืม นั้นสิพี่ก็คงรับช่วงต่อจากพ่อแล้วก็คงทำงานหนักมากกว่าเดิม"

"แค่นั้นหรอ"

"อืม จริงๆมีอีกอย่าง" ร่างสูงหันมาประจันหน้ากับคนตัวเล็กที่นอนตะแคงหาเขาก่อนอยู่แล้ว

เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปทำเพียงแค่เงียบแล้วรอฟังสิ่งที่จูฮอนจะพูด 

"เอ็ม"

"ครับ"

"พี่รอเราเรียนจบ....แล้วมาแต่งงานกันนะ"

เขาได้แต่มองหน้าคนเป็นพี่อยู่อย่างนั้นไม่คิดว่าจะได้ฟังคำตอบชวนอึ้งแล้วก็เขินในตอนนี้ จริงๆเขาแค่อยากลองใจถามดูว่าในอนาคตจูฮอนจะมีเขาอยู่ในนั้นหรือเปล่าเพราะถ้าคำตอบของจูฮอนไม่มีเขาอยู่ในนั้นมันคงเศร้าน่าดู ตอนนี้เขาไม่ค่อยมั่นใจในความสัมธ์ของเรานักจริงๆคงเป็นตัวเขาเองที่กลัวอะไรหลายๆอย่าง

"ทำไมเงียบละครับ พี่เสียใจนะเนี่ย"

"ก็เอ็มตกใจ ไม่คิดว่าพี่จะพูดอะไรแบบนี้"

"แล้วสรุปเราว่าไง"

"ว่าไงยังไงอะ"

จูฮอนลุกขึ้นนั่งก่อนจะพาร่างเล็กให้ลุกขึ้นตามมา ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมที่ยังคงสั่นไหวและสับสนในการกระทำของเขา

“แต่งงานกันนะครับ”

“พี่...มาขออะไรตอนนี้”

“อยากจองไว้ก่อน อยากให้เรามั่นใจด้วยว่าพี่จริงจังกับเอ็มมากนะครับ”

“พี่คิดดีแล้วหรอ”

“พี่คิดมาตลอด คิดถึงแต่เรื่องของเราสองคน”

“....”

“เชื่อใจพี่ได้มั้ย ตอนนี้ยังไม่ต้องตอบก็ได้แต่พอถึงตอนนั้นพี่จะกลับมาถามเอ็มอีกที”

ถึงจะผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วแต่คำพูดของจูฮอนยังคงตีอยู่ในหัวของเขาอยู่แบบนั้น

‘แต่งงานกันนะครับ’

ความจริงเขาอยากตอบตกลงไปเลยด้วยซ้ำแต่มันยังเร็วไปหน่อยที่จะตัดสินใจอะไรไปในตอนนี้ ยังมีอีกหลายอย่างที่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับจูฮอนเราสองคนต่างยังไม่รู้จักกันมากพอทำให้เขาไม่กล้าที่จะคิดไปไกลขนาดนั้นหรือมันเป็นที่ตัวเขาเองไม่เคยคิดเรื่องอนาคตเลย

เอ็มไม่แน่ใจว่าจะคบกับจูฮอนไปถึงตอนไหนแต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดีมากๆแล้วเขาไม่อยากคาดหวังมากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้คาดหวังเลยแค่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เรื่อยๆจะดีกว่า

“คิดอะไรอยู่หรอ” ร่างสูงกับผ้าขนหนูผืนเดียวคลุมอยู่ส่วนล่างของลำตัว น้ำที่เพิ่งผ่านการอาบน้ำมายังเช็ดตัวไม่ดีนักเกาะปะปรายตามผิวขาวและกล้ามสวยได้รูปชวนมอง

"ถ้าพี่ไม่หยุดเอ็มกลัวว่ามันจะมากกว่าหอมแก้มนะ" ตากลมใสจ้องมองมาด้วยสายตาอ้อดอ้อนเอ็มจะรู้มั้ยยิ่งทำแบบนี้เขายิ่งไม่อยากปล่อยไปไหนเลย

จูฮอนช้อนร่างเล็กขึ้นมาก่อนจะตรงไปที่เตียงกว้างภายในห้องนอนดูเหมือนเอ็มจะตกใจจนดิ้นหนีแต่ไม่เป็นผลสักเท่าไรเพราะจูฮอนตัวใหญ่และแรงเยอะกว่าเอ็มมาก ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงสีกรมก่อนจะถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่

"อ้าว พี่ไม่ได้จะ..." เอ็มมองไปที่คนเป็นพี่ด้วยหน้าที่แปลกใจไม่ใช่น้อย

"พี่แค่จะพาเอ็มมานอน คาดหวังอะไรอยู่ละ" หน้าตาเจ้าเล่ห์ของจูฮอนกับมุมปากถูกยกขึ้นนิดมองยังไงก็ดูกวนประสาทที่สุด

"ปะ..เปล่านี่ เอ็มก็ง่วงพอดีนอนเลยมั้ย"

"เอ็มนอนก่อนเถอะ พี่ขอไปทำธุระก่อน" ไม่ต้องถามเขาก็พอเดาออกว่าธุระที่พี่จูบอกคืออะไร 

หลังจากบอกแบบนั้นจูฮอนก็เดินกลับไปทางห้องน้ำเพื่อจัดการกับธุระของตัวเองให้เรียบร้อย ส่วนเขาก็ได้แต่นอนรออยู่ในห้อง บางทีเขาก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่เป็นแฟนแท้ๆแต่กลับทำให้คนรักของตัวเองต้องทรมาน เอ็มรับรู้ตลอดว่าพี่จูของเขาคงอดทนอดกลั้นมาตลอด

"ขอโทษนะครับถ้าเอ็มพร้อมเมื่อไรเอ็มจะเป็นคนเข้าหาพี่เอง" เขาได้แต่พูดกับตัวเองแบบนั้นก่อนจะเผลอหลับไปด้วยความเพลียจากการเดินทางและการเล่นสนุกของตัวเองในวันนี้

[tbc.]

จบแล้วกับช่วงซัมเมอร์ตอนต่อไปจะเป็นฤดูอะไรดีคะ

ติดสอบนะคะช่วงนี้เลยจะตันๆช้าๆหน่อยเพราะเครียดนิดนึง ฝากติดตามด้วยนะคะเจอกันตอนหน้าค่ะ