ดารินไม่อยากเรียนกับครูคนใหม่ กลัวครูดุ กลัวการใช้ปากกา ดารินกลัวไปหมด แต่อย่างน้อยเทอมนี้ดารินจะได้เป็นพี่ปอห้าแล้ว 

วันเปิดเทอมมาถึงไวกว่าที่คิด ดารินเลือกที่นั่งมุมเดิม ๆ แถวที่สองชิดกับหน้าต่าง ป.ห้าไม่มีเพื่อนใหม่ เพราะส่วนใหญ่เป็นเด็กเก่า จะมีเด็กใหม่ก็แค่คนที่ย้ายโรงเรียนมาตอนป.สี่ ทุกครั้งที่เลื่อนชั้นดารินจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เทอมที่แล้วดารินเรียนวิชาคณิตศาสตร์ได้ดี ครูที่สอนใจเย็น เปลี่ยนมุมมองของดารินที่มีต่อวิชานี้ กลายเป็นว่าดารินกลัวการเปลี่ยนคุณครู จะทำให้กลับไปไม่ชอบวิชาคณิตฯแบบที่ผ่านมา

วันแรกยังไม่เจอคุณครูคณิต ดารินจึงต้องแบบความกังวลไปอีกวัน วันถัดมาดารินตื่นสาย เพราะวิชาแรกคือวิชาคณิต ตื่นสายเผื่อแม่จะใจดีปล่อยให้นอน กลายเป็นว่าวันนั้นดารินอดกินกับข้าวฝีมือแม่ ได้แต่กินข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าโรงเรียนแทน

กริ่งดังบอกว่าเวลา ดารินกำลังจะได้เจอครูวิชาคณิตในอีก 

สาม

.

.

สอง

.

.

หนึ่ง

หลังจากเลิกเรียน ดารินอยากเล่าเรื่องคุณครูคณิตให้ไดอารี่ฟัง รีบวิ่งเข้าห้องนอนด้วยความเร็วแสง 

สวัสดีเจ้าไดอารี่ วันนี้เราได้เรียนวิชาคณิตของป.ห้าแล้วนะ เราโล่งมากๆเลย ครูไม่ดุแบบที่คิดเลย ไม่สิ ดารินเรียนเข้าใจหมดเลยแหละ อาจจะเพราะที่ให้แม่ติวเพิ่มตอนปิดเทอมด้วย พอเข้าเรียนจริงดารินสมองแล่นฉิว พุ่งปรื้นๆเลยแหละ ดีใจที่ยังชอบวิชาคณิตอยู่ แล้วก็ๆๆๆ วันนี้มีพะโล้ด้วยล่ะ อร่อยมาก เหมือนที่แม่เคยทำเลย แต่ไม่ค่อยชอบขนมวันนี้เลย อยากให้เป็นผลไม้มากกว่า ตอนถึงบ้านเราเลยรีบวิ่งไปตู้เย็นหาผลไม้มากินเลย ดารินต้องการความสดชื่น อิ-อิ คิดไม่ออกแล้วๆ ไว้เดี๋ยวมาเล่าใหม่พรุ่งนี้นะ บะบาย