สวัสดีไดอารี่

อีกครั้งแล้วสินะที่มาเขียนลงที่นี่ วันนี้เพิ่งได้ดู A Beautiful Day in the Neighborhood (2019) พอดี (เพราะว่าลง Netflix แล้ว) แต่ไม่ได้จะพูดถึงเรื่องหนังหรอก มาย้อนรำลึกถึงความทรงจำในวันวานซะมากกว่า

เท่าที่จำได้น่าจะอ่านจบ 3 จาก 4 เล่ม หรืออาจจะอ่านจบแล้วหมดเลย ก็ไม่แน่ใจ พอนึกได้แบบนี้ปุ๊บ มาคิดดูอีกที อ่านครบหมดแล้วล่ะ แหะๆ เผลอแป๊บเดียวก็เรียนจบครบปีแล้ว ปีนี้เวลาผ่านไปไวเหมือนยังไม่ได้ทำอะไรเลย ฮ่า โควิด-19 เอาไปกินหมด 

นึกย้อนกลับไป ฉันคิดถึงหมดทุกอย่างคิดถึงหอพัก คิดถึงหอสมุด คิดถึงครู คิดถึงเพื่อน คิดถึงความรู้สึกกังวลตอนจำสคริปต์ คิดถึงตลาด คิดถึงน้ำปั่น คิดถึงร้านค้าหน้ามอ คิดถึงหมดเลย

คิดถึงหอพัก เวลาสี่ปีที่เรียกได้ว่าฉันเห็นความคิดตัวเองแจ่มชัดมากที่สุด มันเงียบ เหงาบ้างในบางเวลา ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันกับเมท เพื่อนร่วมคณะ ย้อนกลับไปก็มีแต่ความทรงจำเรื่องดีๆ 

คิดถึงหอสมุด ฉันอ่านหนังสือบ่อยขึ้น เพราะลองอ่านตามลิสต์วรรณกรรมสำหรับเด็ก ไม่ว่าจะสอบมิดเทอม หรือไฟนอล ถ้ามีเวลาฉันมักจะบอกให้เพื่อนแวะหอสมุดให้เสมอ ข้อเสียคือฉันขับมอเตอร์ไซค์เองไม่เป็น จะยืมก็คืนก็ต้องอาศัยเพื่อนเอา ข้อดีอีกหนึ่งคือมีห้องสมุดคณะ ถึงแม้จะเล็กนิดเดียว แต่ก็ยังพอมีวรรณกรรมให้ได้ยืมอยู่บ้าง อย่างสี่เล่มข้างต้นยืมจากห้องสมุดคณะทั้งหมดเลย ฉันชอบความรู้สึกตอนอ่านหนังสือ มันสงบ ทั้งกายและใจ เพราะฉะนั้นหนังสือคือเพื่อนรักของฉันเวลาเครียด

คิดถึงเพื่อน ตอนเรียนอยู่กับเพื่อนแทบจะตลอดเวลา ทั้งอยู่หอ กินข้าว กลับหอ วนเวียนอยู่ด้วยกันไปแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันหรอกนะ ไม่งั้นเบื่อหน้ากันแย่ เมื่อเย็นไปกินย่างเนยกับที่บ้าน มันยิ่งทำให้คิดถึงเพื่อนมากขึ้นไปอีก เพราะไม่ว่าจะตอนเปิดเทอม ก่อนสอบ หรือแม้กระทั่งสอบเสร็จ พวกเรามักพากันไปหาอะไรกินหน้ามอเสมอ บะหมี่จับกัง ชาบู เฝอ หมูกระทะ คาเฟ่ ร้านก๋วยเตี๋ยว ปาร์ตี้น้ำเต้าหู้ รวมถึงย่างเนยด้วยถึงแม้จะมาเปิดตอนใกล้จะจบแล้วก็เถอะ เพราะงั้นการไปนั่งหน้าเตาครั้งนี้มันถึงอบอวลไปด้วยความทรงจำที่ได้มีร่วมกันกับเพื่อน 

คิดถึงทุกอย่างเลย ลมเย็นๆที่โชยมาเวลาไปนั่งเล่นที่สระพระ ตบยุงกันมันมือ ไปขับรถเล่นแก้เครียด เดินไปเซเว่นหน้าออกเป็นการสูดอากาศ

สงสัยจังเลยว่าฉันจะเติบโตไปทิศทางไหน จะเป็นคนที่โตขึ้นแบบที่ตัวเองฝันหรือเปล่า

กำลังเติบโตอยู่ไหมนะ ผู้ใหญ่ที่ว่าต้องเป็นยังไงกัน 

โลกแห่งความจริง ฉันคงเป็นแค่คนๆหนึ่งที่ต้องเดินต่อไป ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เถอะ

พรุ่งนี้ที่สดใสรอเราอยู่

ขอบคุณนะที่รับฟัง

w.allflower

10/08/2020