เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Yuri!!! On Ice FanfictionKolya Plisetsky
Shape of my heart : Episode 2
  • ตอนที่ 2

    "เฮ้ ยูริใกล้จะถึงคิวของนายแล้วนะ" นิชิโกริที่ยืนเฝ้าจอมอนิเตอร์อยู่ส่งเสียงเรียกยูริที่กำลังยืดกล้ามเนื้ออยู่ข้างหลัง

    นักสเก็ตชาวญี่ปุ่นครางรับในลำคอเบาๆ ก่อนจะถอดหูฟังเครื่องเล่นเพลงออก ตั้งแต่ได้เปิดใจกับวิคเตอร์หลังแข่งกรังปรีซ์ไฟนัลแล้วนั้น อาการวิตกกังวลของเขาลดน้อยลง ถึงแม้ความเปลี่ยนแปลงนั้นอาจจะไม่ได้เป็นไปแบบฉับพลัน แต่เขารู้ว่าเขาแข็งแรงขึ้น มั่นคงขึ้น แม้ว่าไม่มีวิคเตอร์มาคอยโค้ชอยู่ข้างสนาม เขาก็สามารถทำผลงานออกมาได้ดีเป็นที่น่าพอใจ

    ชายหนุ่มเจ้าของเหรียญเงินกรังปรีซ์ไฟนัลครั้งล่าสุดสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วลุกขึ้นยืน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววมุ่งมั่น เขาต้องนำเหรียญทองไปเป็นของขวัญให้วิคเตอร์ให้ได้

     

    *************************


    การแข่งขันฟรีโปรแกรมชายเดี่ยวตรงกับช่วงพักหลังการฝึกซ้อมรอบเช้าที่เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์กพอดี ดังนั้นสมาชิกทั้งหลายจึงมารวมตัวกันที่ห้องอาหารเพื่อดูถ่ายทอดสดการแข่งขัน ซึ่งรวมถึงยาคอฟ และลิเลียด้วย

     

    "ดูเหมือนเจเจจะยังหาฟอร์มเก่งตอนช่วงก่อนกรังปรีซ์ไฟนัลไม่เจอสินะ" ลิเลียเปรยขึ้นมาเบาๆ เมื่อเห็นเจเจกระโดดควอดลูปพลาดในช่วงฟรีโปรแกรม

     

    "คงอยู่ช่วง Major Slump ละมั้ง" ยาคอฟเปรย


    "คงต้องใช้เวลาพอสมควรแหละกว่าจะกลับมาคืนฟอร์มให้เหมือนช่วงที่ยังพีคๆได้ ดูอย่างคัทสึกิ ยูรินั่นสิ กว่าจะกลับมาได้ก็ใช้เวลาเกือบปีเลย ใช่มั้ย วิคเตอร์?" โค้ชใหญ่แห่งทีมรัสเซียแซวศิษย์รักของตนที่นั่งใกล้ๆกัน ส่วนคนถูกพาดพิงไม่ตอบนอกจากยักไหล่ ทำเป็นไม่สนใจคำสัพยอกของคนแก่กว่า จากตารางบนจอโทรทัศน์บอกว่าต่อจากเจเจก็จะเป็นยูริที่เป็นคนสุดท้ายของฟรีโปรแกรมประเภทชายเดี่ยว


    "ยูริกำลังจะมาแล้ว" มิล่าร้องด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นยูริเตรียมตัวอยู่ตรงทางเข้าลานน้ำแข็ง

    "หวังว่าหมอนั่นคงไม่สติแตกจนพลาดอีกล่ะ... โอ๊ยยย" ยูริ พลิเซสกี้ หรือยูริโอะ เหน็บลูกศิษย์ของคนที่นั่งข้างๆ และได้รางวัลเป็นการโดนหยิกแก้มจนเป็นรอยแดง "ก็หมอนั่นชอบสติแตกตอนนายไม่อยู่ด้วยทุกทีนี่หว่า"

    "ไม่หรอก...ยูริตอนนี้กับหลายเดือนก่อนแตกต่างกันมากจนแทบเป็นคนละคนเลยล่ะ" ทั้งด้านจิตใจและร่างกายอะนะ วิคเตอร์ปล่อยมือจากแก้มของยูริโอะเมื่อโทรทัศน์ฉายภาพยูริก้าวสู่ลานน้ำแข็ง ยูริิที่ตอนนี้แต่งตัวเต็มยศ ผมด้านหน้าที่เคยปรกหน้าผากถูกหวีเสยขึ้นไปข้างบนทำให้หน้าดูคมเข้มกว่ายามปกติ แนวคิ้วเข้มได้รูปรับกับจมูกและสันกราม ยูริในยามนี้ดูมั่นใจกว่าหลายเดือนก่อนมากนัก ความวิตกกังวลที่เคยเป็นก็หายไปกลายเป็นความมุ่งมั่นและมั่นใจมากขึ้น


    เสียงกรี๊ดในสนามดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าของวิคเตอร์ที่ร้อนวูบเมื่อชายหนุ่มในจอโทรทัศน์ยกมือขวาขึ้นมาจุมพิตแหวนสีทองที่นิ้วนาง ทั้งๆ ที่ปกติยูริเป็นคนทื่อๆ ทึ่มๆ ไม่ค่อยชอบแสดงออกอะไรนัก แต่เวลาทำอะไรแบบนี้หัวใจวิคเตอร์ต้องเต้นแรงทุกครั้งไป คนผมบางแตะริมฝีปากกับแหวนบนนิ้วนางข้างขวาของตัวเองเบาๆ พลางกลั้นยิ้ม เขาว่าได้ยินเด็กหนุ่มข้างๆพึมพำเบาๆ ว่า "อย่าแพ้เค้านะ คัทสึด้ง" 

     

    *************************

     

    เสียงเชียร์ดังกระหึ่มหลังจากโน้ตสุดท้ายของเพลง Yuri on ice จบลง ยูริ ชูสองกำปั้นขึ้นฟ้าพร้อมกับเปล่งเสียงร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ฟรีโปรแกรมวันนี้ของเขาไร้ข้อผิดพลาดโดยสิ้นเชิง เขาไม่เคยมั่นใจกับการสเก็ตเท่าครั้งนี้มาก่อนเลยและเขาก็หวังว่าวิคเตอร์ที่ดูอยู่อีกซีกโลกหนึ่งจะภูมิใจกับเขา

    "สุดยอดเลยยูริ ควอดฟลิป***นั่นสุดยอดมาก แล้วสไปรัล*ก่อนเข้าทริปเปิ้ลแอคเซิล**นั่น ไหนบอกว่าวิคเตอร์ห้ามไม่ให้เธอทำท่านี้ไงล่ะ" มินาโกะโอบไหล่เขาเมื่ออยู่ใน Kiss & Cry เพื่อรอฟังคะแนน ยูริได้แต่เกาหัวพลางหัวเราะแหะๆ จริงๆ เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะดื้อกับวิคเตอร์หรอกนะ แต่บางอย่างในหัวเขาบอกว่าถ้าเขาไม่ลองตอนนี้ เขาอาจจะไม่ได้ใช้ท่านี้ไปอีกเลยก็เป็นได้


    บทสนทนาจบลงเมื่อพิธีกรในสนามประกาศคะแนนฟรีโปรแกรมของเขา ผลคะแนนออกมาสูงเกือบจะเท่าคะแนนที่เขาทำลายสถิติโลกของวิคเตอร์เมื่อตอนกรังปรีซ์ไฟนัล หย่อนไปแค่ไม่กี่คะแนนแค่นั้น และนั่นทำให้เขาที่สเก็ตฟรีโปรแกรมเป็นคนสุดท้ายขึ้นอันดับหนึ่งแซงหน้าเจเจและพิชิตที่จบฟรีโปรแกรมก่อนหน้าเขาไปแล้ว

    ชายหนุ่มยิ้มกว้างพลางโบกมือให้กับกล้อง และไม่ลืมที่จะทำท่าจูบแหวนบนนิ้วมือแล้วชี้นิ้วไปที่กล้องเพื่อสื่อไปถึงอีกคนที่กำลังดูอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงกรี๊ดจากแฟนๆ ข้างสนาม ยูริสัมภาษณ์กับพิธีกรในสนามอีกนิดหนึ่งก่อนที่จะเดินกลับไปห้องแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวสำหรับพิธีรับเหรียญ

     

    *************************

    "เฮ้! สไปรัลตามด้วยทริปเปิลแอคเซิลนั่นนายแอบฝึกเองใช่มั้ย" นิชิโกริเอ่ยถามยูริทันทีที่พวกเขากลับเข้ามาในห้องแต่งตัวในขณะที่กำลังจัดโต๊ะเพื่อวางแท็บเล็ตสำหรับวิดิโอคอลกับวิคเตอร์ 

     

    ยูริยิ้มแหยๆ เหมือนเด็กโดนจับได้ว่าทำอะไรผิด จริงๆ เขาแอบฝึกท่าสไปรัลนี้มาตั้งแต่หลังกรังปรีซ์ไฟนัลแล้วโดยอาศัยช่วงเวลาที่เขาไม่ได้อยู่กับวิคเตอร์ช่วงที่ต่างคนต่างแยกกันไปแข่งทัวร์นาเมนต์ภายในประเทศของตัวเอง เขาต้องพยายามให้มากกว่านี้เพื่อคู่ควรกับวิคเตอร์ เขาจึงพยายามฝึกท่าเหล่านี้ด้วยตัวเองเพราะรู้ว่าวิคเตอร์จะต้องคัดค้านเขาแน่ๆ และตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมเพราะความปวดแปลบบริเวณบั้นเอวที่เขาเริ่มรู้สึกหลังจากจบฟรีโปรแกรมที่ตอนนี้ยังไม่หายเจ็บเลย

     

    "พร้อมหรือยัง ฉันจะวิดีโอคอลหาวิคเตอร์แล้วนะ" มินาโกะเตือนสองหนุ่มในห้องก่อนจะกดปุ่มวิดีโอคอล ไม่นานนัก ก็ปรากฏภาพวิคเตอร์บนหน้าจอโบกมือทักทายทุกคนในห้อง "ฮาย~ ทุกๆ คน วันนี้ทำได้ดีมากเลยล่ะอ้อ ยินดีกับเหรียญทองด้วยนะยูริ"  ไม่รู้ทำไม ยูริรู้สึกได้ว่ารอยยิ้มของวิคเตอร์นั้นมีความเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกอยู่ เย็นชนิดที่เขาหนาวไปถึงไขสันหลังเลยทีเดียว

     

    วิคเตอร์คุยกับนิชิโกริกับมินาโกะเกี่ยวกับงานกาล่าวันพรุ่งนี้อีกสองสามประโยคก่อนที่จะขอให้นิชิโกริและมินาโกะปล่อยให้พวกเขาอยู่ลำพัง เมื่ออยู่ตามลำพังแล้วนั้น วิคเตอร์กับยูริก็เริ่มการรีวิวฟรีโปรแกรมวันนี้ ถึงจะทำได้เพอร์เฟ็คแต่ก็ยังมีข้อแก้ไขหลายจุด แต่สุดท้ายการรีวิวก็กลายเป็นทะเลาะกันจนได้ทั้งๆ ที่พวกเขาควรจะแสดงความยินดีกับเหรียญทองแรกจากรายการใหญ่ของยูริแท้ๆ แต่ดูเหมือนความไม่พอใจของวิคเตอร์จะมีมากจนลืมเรื่องนี้ไปเสียฉิบ

    “ถ้าจะยกระดับโปรแกรมให้ได้คะแนนเยอะขึ้นมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเสี่ยงนี่ครับ”ยูริเถียงผู้เป็นโค้ชเรื่องที่เขาขัดคำสั่งของวิคเตอร์


    "ถ้าเธออายุน้อยกว่านี้สักเจ็ดแปดปีฉันจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เธออายุ 24 แล้วนะ ความยืดหยุ่นของร่างกายเธอมันไม่ได้เยอะเหมือนตอนสมัยเด็กๆ ถ้าเธอยังฝืนที่จะทำแบบนี้ต่อไป เธอจะต้องบาดเจ็บหนักแน่นอน เข้าใจบ้างมั้ย" แววตาดื้อดึงของยูริที่มองผ่านกล้องแท็บเล็ตทำให้เขาถอนหายใจ บทจะดื้อก็ดื้อยิ่งกว่ากระทิงสเปนเสียอีก 


    "บางทีฉันก็สงสัยนะว่ายูริยังอยากจะได้ฉันเป็นโค้ชไปทำไม ในเมื่อเวลาฉันบอกอะไรก็ตามยูริไม่เคยทำตามที่ฉันสั่งเลยสักครั้ง" ผู้เป็นโค้ชถอนหายใจพลางกุมขมับ


    "ผมรู้จักร่างกายของผมดีคุณไม่ต้องมาคิดแทนหรอก!" ยูริตวาดเสียงดังโดยไม่รู้ตัวอารมณ์ความน้อยใจและความเครียดสะสมระเบิดออกมาเป็นความโกรธเกรี้ยว ทั้งๆ ที่จิตใต้สำนึกของเขารู้ว่าวิคเตอร์พูดถูก

     

    ดวงตาสีน้ำทะเลของวิคเตอร์เบิกกว้างด้วยความตกใจกับความก้าวร้าวของยูริ มากเกินไปแล้ว... ความผิดหวังของวิคเตอร์แสดงออกผ่านสีหน้าและแววตาจนยูริเริ่มรู้สึกได้ว่าเขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว


    "Fine… ถ้าเธอคิดว่าเธอรู้จักร่างกายเธอดีเราก็คงไม่มีอะไรจะพูดกันแล้ว" แล้ววิคเตอร์ก็ตัดสัญญาณวิดีโอคอลทิ้งพร้อมกับปิดเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดเหมือนไม่อยากจะเสวนาอะไรกับยูริอีก



    *************************

     

    To be continued…

    กลายเป็นน้ำผึ้งหยดเดียวเสียแล้ว ตอนหน้าคู่โค้ช-นักกีฬานี้จะแก้ปัญหายังไง แล้วยูริจะเอาเหรียญทองไปง้อวิคเตอร์ถึงรัสเซียหรือไม่ รอติดตามตอนหน้านะคะ ฮิ้วววว

     

    * Arabesque Spiral

    ** Triple Axel

    *** Quadruple Flip

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in