เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Yuri!!! On Ice FanfictionKolya Plisetsky
Shape of my heart : Episode 1
  • ตอนที่ 1


    วิคเตอร์ นิกิโฟรอฟ ทอดถอนหายใจยาวอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ดูเหมือนการกลับมาแข่งสเก็ตหลังจากพักเบรคเพื่อไปเป็นโค้ชให้ยูรินั้นดูจะไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก... เพราะการทัวร์นาเมนต์การแข่งขันที่เขากับยูริลงแข่งมักจะจัดตรงกับวันสำคัญๆ ทั้งนั้น

    ตั้งแต่วันคริสต์มาส (และเป็นวันเกิดของเขาอีกด้วย!) ซึ่งยูริที่ต้องไปแข่ง Japan Nationals ในขณะที่เขาก็ต้องลงแข่ง Russian Nationals เช่นกัน เลยทำให้เขาทั้งคู่ต้องฉลองกันผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์แทน แม้ว่ายูริจะทำเซอร์ไพรส์ด้วยการซ่อนของขวัญไว้ในตู้เสื้อผ้าก็เหอะ แต่กว่าจะหาเจอก็ปาเข้าไปเกือบจะถึงวันปีใหม่โน่นแล้ว (เขาจะไม่บอกหรอกว่ายูริให้อะไรเป็นของขวัญ)

    บางทีเขาก็นึกสงสัยนะว่าพวกคู่รักที่มีความสัมพันธ์แบบ long distance นั้นเขาทนได้ยังไงนะ ขนาดว่าเขากับยูริห่างกันแค่ไม่กี่วันเขาก็คิดถึงยูริแทบขาดใจอยู่แล้ว

    วิคเตอร์มองปฏิทินบนหน้าจอโน้ตบุ๊คบ่งบอกว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะก้าวเข้าสู่วันที่ 14 กุมภาพันธ์แล้ว... ดูสิ ขนาดวันวาเลนไทน์แรกของเขากับยูริก็ยังต้องอยู่กันคนละที่เลย เพราะยูริต้องไปแข่งรายการ 4 Continents Championship ทีื่เกาหลีซึ่งคราวนี้เขาไปเป็นโค้ชให้ยูริไม่ได้เพราะต้องซ้อมเพื่อเตรียมตัวแข่ง European Championship แทน โชคดีที่แม้ตัววิคเตอร์จะไปไม่ได้มินาโกะและนิชิโกริจะช่วยดูแลยูริแทนเขาโดยจะประชุมกันผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ที่ยูริลงทุนซื้อกล้องและอุปกรณ์มาพร้อมสรรพ แต่ยังไงก็สู้ไปดูแลเองที่สนามไม่ได้อยู่ดี...  วิคเตอร์เสยผมตัวเองขึ้นแรงๆ เหมือนพยายามไล่ความวุ่นวายใจให้พ้นไป

    เสียงเตือนจากหน้าจอโน้ตบุ๊คปลุกเขาจากภวังค์ วิคเตอร์รีบคลิกเมาส์ไปที่สัญลักษณ์ของโปรแกรมสนทนาทางวิดีโอ ที่เตือนว่ามีวิดีโอคอลเข้ามา เมื่อคลิกเปิดหน้าสนทนาแล้วนั้น ก็เจอหน้ามินาโกะที่ฉากหลังเป็นลานน้ำแข็งที่ใช้ในการแข่งขัน...

    ใช่แล้ว ที่เขายังไม่ไปนอนแม้จะสองยามแล้วก็เพราะเขาต้องดูยูริซ้อมก่อนจะแข่งฟรีสเก็ตวันนี้ไง โดยที่วิคเตอร์ตกลงกับมินาโกะให้นิชิโกริช่วยเอากล้องมาถ่ายคลิปแบบ live ผ่านคอมพิวเตอร์ให้เขาดูเพื่อจะได้ดูว่าจะต้องมีการปรับเปลี่ยนรูทีนอะไรบ้าง

    ขอบคุณเทคโนโลยีและอินเตอร์เน็ตความไวแสงของเกาหลี ที่ทำให้อะไรๆ สะดวกขึ้น

    "Hi มินาโกะ นิชิโกริ ที่เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์กได้รับสัญญาณชัดเจนดีเลยล่ะ"

    "สวัสดีวิคเตอร์ การซ้อมจะเริ่มแล้ว ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันแพนกล้องไปที่ยูริเลยนะ" ภาพเอียงไปเอียงมาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่กล้องจะจับภาพนิ่งไปที่ร่างสันทัดของชายชาวเอเชียที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตวอร์มที่เป็นลายทีมชาติญี่ปุ่นยืนอยู่กลางน้ำแข็ง น่าตลกตรงที่ได้เห็นแค่นี้หัวใจของวิคเตอร์ก็เต้นระรัวเป็นกลองจังหวะซัลซ่าเสียแล้ว

    "เอาล่ะ จะเริ่มเลยนะ" เสียงของมินาโกะดังขึ้นพร้อมกับเสียงดนตรีที่ดังขึ้น ชายหนุ่มในภาพกำลังวาดมือไปตามเสียงเปียโน ต่อด้วยสเต็ปสเก็ตไถลบนน้ำแข็งไปตามจังหวะดนตรี ดวงตาสีฟ้าอ่อนมองตามทุกการเคลื่อนไหวของลูกศิษย์ตัวเองอย่างไม่วางตา ร่างกายที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเสียงเพลงนี่ไงที่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ ยูริ คัทสึกิ คนที่สอนให้เขารู้จักความรักและการใช้ชีวิตที่เขาละทิ้งไปกับการสเก็ตมาเกือบ 20 ปี  ความอบอุ่นเหมือนดวงอาทิตย์ที่ละลายกรงน้ำแข็งบนหอคอยที่จองจำเขาด้วยความคาดหวังและตำแหน่งแชมป์โลกห้าสมัย

    จนกระทั่งมาถึงช่วงกลางเพลงที่เริ่มเข้าช่วงที่ 2 ของฟรีสเก็ต วิคเตอร์เผลอเม้มปากแน่นเมื่อเห็นยูริทำท่าสไปรัลก่อนที่จะกระโดดทริปเปิลแอคเซิล ชายหนุ่มเซไปเล็กน้อยตอนจังหวะแลนดิ้ง วิคเตอร์รีบจดสิ่งที่เขาจะต้องแนะนำยูริไว้ในสมุดก่อนจะตั้งใจดูยูริสเก็ตไปจนจบเพลง


    *************************


    หลังจากเลคเชอร์สิ่งที่ต้องแก้ไขเป็นครั้งสุดท้ายก่อนแข่งแล้ว ยูริที่ทำหน้าเหมือนลูกหมีโดนดุยกข้อมือมาดูนาฬิกาแล้วก็ร้องเสียงดัง "โอ้ ตายจริง ตอนนี้ที่รัสเซียคงเข้าวันวาเลนไทน์แล้วสินะครับ" 

    อย่างน้อยก็ยังจำได้นะว่าวันนี้เป็นวันอะไร วิคเตอร์ค่อนแคะในใจ หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกซ้อมเสร็จแล้วพวกเขาถอดบทบาทของโค้ชกับนักกีฬาออกและกลับมาเป็นคนรู้ใจกันเหมือนเดิม (จนป่านนี้ยูริก็ยังไม่กล้าเรียกวิคเตอร์ว่า "แฟน" สักที)

    "ช่ายยยย แถมเป็นวาเลนไทน์แรกของเราสองคนด้วยนะ" คนแก่กว่าแกล้งทำเสียงกระเง้ากระงอดออดอ้อนคนที่อยู่ปลายสาย "เสียดายจังนะ... เราสองคนควรอยู่ด้วยกันในวันที่โรแมนติกมากๆ อย่างวันนี้"

    ยูริเห็นท่าทางบ่นพึมพำเป็นคนแก่ของวิคเตอร์แล้วก็อดที่จะแหย่เล่นไม่ได้  "ยังไม่แก่แต่ขี้ใจน้อยแบบนี้ระวังจะหัวล้านไวนะครับ" และยิ่งหัวเราะเสียงดังขึ้นเมื่อเห็นคนในจอแท็บเล็ตรีบเอามือปิดกระหม่อมตรงที่เขาชอบจิ้มเล่นบ่อยๆ

    "คัทสึกิ ยูริ...."  น้ำเสียงเย็นๆ ของวิคเตอร์ที่ปกติยูริควรจะสะดุ้งกลับไม่ทำให้ชายหนุ่มหยุดหัวเราะได้ เพราะรู้ดีว่าวิคเตอร์ไม่ได้โกรธอะไร

    "โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนนะครับ รับรองว่าหลังจากแข่งฟรีสเก็ตวันนี้แล้วผมจะมีของขวัญวาเลนไทน์ไปฝากคุณแน่นอน"

    "ฉันเป็นคนเรื่องมากนะ ของขวัญวันวาเลนไทน์ปีนี้ฉันอยากได้แค่อะไรที่กลมๆ ทองๆ เท่านั้น อย่างอื่นฉันไม่รับเป็นอันขาด" ยูริกระตุกมุมปากยิ้มกับความนัยที่ซ่อนระหว่างบรรทัดของวิคเตอร์ คนที่อยู่บนหน้าจอนั่นส่งแววตายั่วเย้าเหมือนทุกครั้งที่กำลังวางแผนทำอะไรสนุกๆ อยู่สักอย่าง

    "แล้วถ้าผมได้เอาไอ้เจ้ากลมๆ ทองๆ ไปฝากคุณได้ คุณจะให้อะไรเป็นของขวัญผมกลับล่ะ?"


    *************************

    TBC.


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Tamago (@fb1322150287810)
ดีต่อใจเหลือเกินนน ฮืออ
Kolya Plisetsky (@kolyaplisetsky)
@fb1322150287810 ดีใจที่ชอบค่ะ งืออออ
Tamago (@fb1322150287810)
@kolyaplisetsky แต่งต่ออีกนะคะ อิอิ