เมื่อจู่ๆ คนกลายเป็นหงส์ตัวน้อย ซ้ำยังอัปลักษณ์ ยามต้องตาบุรุษใดก็มีสาวคนรักเก่าตามขัดขวาง แถมยังต้องเผชิญกับศึกชิงอำนาจในหกแดน เป็นคนก็ว่าน่าเบื่อแล้ว เป็นนกไหม้ก็ล้วนไม่มีอะไรดี!

คนเรียก “หงส์ในฝูงกา นกกระเรียนในฝูงไก่” แล้วตัวฉันนี่นับว่าเป็นอะไรกัน ตกเข้ามาในทะเลสวรรค์ถูกไก่รังแก ทั้งเสียใจทั้งทำอะไรไม่ถูก หงส์น้อยตัวนี้เกิดมาไม่ค่อยงามเช่นหงส์ตัวอื่น หัวเล็กไม่ว่า แม้แต่ขนยังเป็นสีดำไหม้ ไร้ความเงางาม ในร่างของหงส์น้อยอัปลักษณ์มีวิญญาณพิเศษอาศัยอยู่ดวงหนึ่ง ไม่ผิด… ตัวเอกของเรื่องก็คือมันนี่แหละ

“เจ้าหงส์ขี้เกียจไม่กินก็นอน เมื่อไรถึงบำเพ็ญเพียงจนได้ร่างมนุษย์”

บำเพ็ญเพียรหรือ เถียนเจินแสร้งไม่ได้ยิน เปลี่ยนจากนกเป็นคนมีอะไรน่าประหลาดใจ ฉันจากคนกลายเป็นนก นี่สิถึงมีฝีมือ

เรื่องนี้เป็นเรื่องของสู่เค่อเรื่องแรกที่เราได้อ่านค่ะ เป็นแนวรอมคอมเทพเซียน นางเอกของเราอยู่ดีๆจากคนก็กลายร่างมาเป็นหงส์ได้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทะลุมิติแต่ไม่ได้ส่งผลอะไรกับเนื้อเรื่องนอกจากจะทำให้นางเอกคิดอะไรเป็นภาษาทันสมัยสักหน่อยเท่านั้น

ตอนแรกถูกเทพสวรรค์ช่วยเอาไว้ แต่ผู้ชายคนนี้ดันมีพะวงกับคนรักเก่า พอคนรักเก่ากลับมานางเอกก็เลยหนีไปเจอประมุขแดนปีศาจเข้า

วิธีการดำเนินเรื่องเหมือนการ์ตูนแก๊กอ่ะ ปล่อยมุกเป็นจังหวะๆ สร้างคาแรกเตอร์พระเอกออกมาดีมาก คือน่ารักมากกกกกกกกกก ชอบพระเอกซื่อๆแบบนี้ พระเอกเป็นเทพบรรพกาลที่เก่งมากแต่ซื่อมาก ชอบเวลาพระเอกแทนนางเอกว่า หงส์ แทนตัวเองว่า ข้าพเจ้า มันแบบให้ความรู้สึกตรงแหน่วเหมือนไม้บรรทัด แต่ทำอะไรก็ซื่อสัตย์กับใจตัวเอง ฉลาด ไม่งี่เง่า เพียงแค่ชอบทำอะไรตรงๆเท่านั้นตามประสาคนที่ไม่เคยต้องงัดข้อกับใครเยอะ (เพราะตูเก่งสุด)

"ข้าพเจ้าใส่ใจ"

เนี่ยยยย ประโยคสั้นๆง่ายๆแต่น่ารักมาก สรุปแล้วเราค่อนข้างชอบ โดยเฉพาะพระเอก แต่มีจุดที่เราไม่แน่ใจว่ามันยังไง เพราะมันมีบางช่วงที่เราเหมือนอ่านไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าเป็นที่ตัวหนังสือ ภาษาที่แปลมา หรือตัวเราเอง ปกติเราอ่านแนวเทพเซียนมาหลายเล่ม ไม่มีเรื่องไหนที่รู้สึกมึนๆแบบเรื่องนี้

แต่โดยรวมก็คือผ่าน (เพราะพระเอกน่ารักมากนั่นแหละ) นางเอกก็น่ารักเหมือนกัน มีความตกหลุมรักผู้คนจากหน้าตา 5555 แต่ว่าจริงๆพระเอกเป็นคนดี น่ารักมากๆ อยู่แล้วด้วย

แอบหมั่นไส้พระรอง (ทั้งสองคน) นิดนึง แบบอ่านแล้วอยากเบะปากใส่ 5555555

สรุปว่าชอบค่ะ