อาจารย์บอกว่า...จงอย่าเป็นคนดี! จั่วเสียวเสี่ยว เด็กสาวกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูและสั่งสอนโดยอาจารย์ที่เที่ยวติดหนี้ชาวบ้านไปทั่ว ทำให้เธอกลายเป็นเด็กสาวที่บุ๋นไม่เอาไหน บู๊ก็ไม่ได้เรื่อง ก่อนที่อาจารย์จะจากโลกนี้ไปกลับทิ้งคำสั่งเสียสุดท้ายว่า “อย่าได้เป็นคนดีเด็ดขาด” จั่วเสียวเสี่ยวเด็กดีจึงตั้งปณิธานว่าจะเป็นคนชั่ว ทว่าการเป็นคนชั่วนั้นไม่ง่ายเลย เพราะไม่ว่านางจะทำอย่างไรก็ไม่อาจเป็นคนชั่วได้เสียที ทั้งยังถูกดึงเข้าไปพัวพันกับเรื่องราวต่างๆ มากมาย เสียวเสี่ยวอยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา อาจารย์...ไฉนการเป็นคนชั่วถึงได้ยากเย็นเสียเหลือเกิน

ตอนแรกเราดองเรื่องนี้เอาไว้นานมากค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยมีความรู้สึกอยากอ่านเท่าไหร่ ความรู้สึกแบบนี้มักจะมากับหนังสือที่ซื้อมานานเนอะ 55555 เห็นรีวิวในทวิตเตอร์ คนก็ค่อนข้างไม่ชอบกันเยอะ เราก็เลยอ่านด้วยความไม่คาดหวัง

ไม่รู้ว่าเพราะเราไม่คาดหวังรึเปล่านะคะ แต่อ่านจนจบแล้วเราชอบมากๆเลย

คนบอกกันว่าเรื่องนี้ตัวละครเยอะ แต่ก็เยอะจริงๆเพราะเป็นเรื่องที่อยู่ยุทธภพ มีหลายฝ่าย หลายสำนัก คนก็เยอะตามไปด้วยค่ะ แล้วยังมีราชสำนัก มีเรื่องในอดีตอีกแต่ถึงอย่างนั้นเราว่าจำนวนตัวละครก้ไม่ได้แตกต่างไปจากนิยายจีนเรื่องอื่นมากนักหรอกค่ะ ก็ประมาณนี้แหละ อ่านไปเรื่อยๆก็จำได้เอง อย่างเราเราไม่รู้สึกถึงปัญหาตัวละครเยอะเลยค่ะ

เนื้อเรื่องคร่าวๆคือนางเอกของเราเป็นเด็กกำพร้า ถุกอาจารย์เก็บมาเลี้ยง เปิดมาอาจารย์ก็ตายแล้ว นางเอกก็เลยออกเดินทางโดยตั้งมั่นว่าจะเป็นคนเลวให้ได้ แต่การเป็นคนเลวมันยากจริงๆแหละ 55555 นางเอกเหมือนคนซวยมากกว่าไม่รู้จะเรียกว่าซวยหรือโชคดีกันแน่ แต่ชอบไปพัวพันกับเรื่องยุ่งๆตลอดเวลา สุดท้ายรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในจุดศูนย์กลางตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

เราค่อนข้างชอบบุคลิกนางเอกมาก เป็นคนไม่คิดมาก ปัญหาแก้ไม่ได้ก็ช่างมัน รอดูไปก่อน แต่จริงๆเป็นคนมีไหวพริบมาก หัวไว แต่เป็นคนดีมากๆ มีช่วงที่เราน้ำตาซึมด้วยล่ะค่ะ 

แล้วก็ตัวละครที่เราชอบก็เยอะเลย คนที่ชอบมากก็คือนางเอก เสียวเสี่ยว เป็นคนที่จิตใจดี มีไหวพริบ ฉลาดนะอีกคนที่เราชอบรองลงมาคือ อิ๋นเซียว ค่ะ รู้สึกว่าคนนี้เป็นคนที่รักนางเอกอย่างบริสุทธิ์ใจในแง่พี่ชายคนนึง เป็นคนแรกที่จะยื่นดาบออกมาถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ยื่นออกมาก่อนพระเอกซะอีกในบางครั้งส่วนพระเอกของเรา เทพธนูเหลียนเจา พระเอ้กกกกพระเอกกกก จะบอกว่าตอนแรกเราไม่แน่ใจว่าคนนี้พระเอกรึเปล่า จนแบบอ่านไปเรื่อยๆรัศมีพระเอกจับมา แบบที่เบียดพระรองอย่างอาจารย์อาตกขอบไปเลยในความรู้สึกเราเรียกว่าลงเรือถูกลำล่ะค่ะ!

จริงๆเรามีช่วงที่รำคาญตัวละครฝั่งป้อมผู้กล้า รำคาญทุกคนเลย ตั้งแต่แม่ สาวใช้ สามพี่น้อง แต่สุดท้ายตอนจบก็ชอบทุกคนก็เหลืออยู่ค่ะอยู่ดีค่ะ (คือมันจะมีช่วงที่เราอยากถีบเว่ยอิ่งมากกกกกกก)เรารำคาญป้อมผู้กล้า 

แต่ซีนที่เราน้ำตาซึมกลับเป็นซีนนี้ค่ะ

เป็นซีนที่ทำให้เราทำใจชอบม่ออวิ่นและจ้าวเหยียนได้ในซีนต่อๆไป 

การเฉลยเรื่องเก้าศาตรา คือยังไงดีจะบอกว่ามันไม่เหนือความคาดหมายก็คงได้ค่ะ ตั้งแต่ที่เหลียนเจาพูดแล้วว่า อาวุธเก้าชิ้นจะไปครองใต้หล้าได้ยังไง เราก็คิดแล้วว่ามันน่าจะเป็นอะไรที่เป็นนามธรรมหน่อย แต่เอาเข้าจริงก็จับต้องได้ในระดับหนึ่งนะ

สรุปแล้วคือ เราชอบ เรามีอารมณ์ขันในระดับหนึ่ง สนุก ไม่น่าเบื่อ (แต่อันนี้คิดว่าแล้วแต่คนเลย เราเห็นคนบ่นว่าเบื่อเยอะ) แต่เราคงชอบแนวนี้ด้วยล่ะค่ะ เรารู้สึกว่าเหมือนอ่านการ์ตูนสนุกดีเราชอบคนท่องยุทธภพไหนเลยไม่โดนดาบด้วย เราคิดว่าใครที่ชอบเรื่องคนท่องก็อาจจะชอบเรื่องนี้เหมือนกันก็ได้ค่ะ

ลองไปอ่านกันดูนะ