Fast & Feel Love เร็วโหดเหมือนโกรธเธอ (2022, นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์)

เราอาจไม่ใช่คนที่ติดตามหนังของ คุณเต๋อ นวพล อย่างต่อเนื่องแบบแฟนเดนตาย เอาเข้าจริงสิ่งที่ทำให้เรารู้จักกับชื่อชั้นของเขาเป็นครั้งแรกกลับไม่ใช่ผลงานหนังสั้นหรือหนังฉายโรงแต่อย่างใด สิ่งนั้นคืองานวิดีโอเบื้องหลังการถ่ายปรินท์แอด ชื่อว่า “This Brings Me Here - Behind-the-Scene ft. Kiko Mizuhara” ซึ่งมันทำให้เราได้พบกับผู้กำกับวิสัยทัศน์กว้างไกลสุดลูกหูลูกตาชนิดที่ไม่น่าเชื่อว่า นี่คือวิดีโอเบื้องหลัง 

ทว่าสิ่งหนึ่งที่เรามักจะเป็นมาตลอดกับงานของเขาคือ เรามักจะจบกับมันแค่ครั้งเดียวพอ ไม่ว่าจะเป็นงานโฆษณา หนังสั้น และหนังฉายโรง (ที่ยังดูไม่ครบทุกเรื่อง) เรากลับไม่เคยดูเรื่องไหนเกินหนึ่งครั้งเลย ซึ่งสาเหตุนั้นไม่ได้เกิดจากความชอบหรือไม่ชอบ เพียงแต่เรารู้สึกว่า ผลงานเหล่านั้นทำงานกับเราได้ดีมากพอแล้วในครั้งแรกที่รับชม นั่นจึงทำให้เราคิดตลอดระหว่างการดู Fast & Feel Love ว่า เราอาจรู้สึกเช่นเดียวกับมันเหมือนที่รู้สึกต่อเรื่องที่ผ่าน ๆ มา

แต่มันไม่ใช่เลย ความห่าเหวของเรื่องราวในแบบฉบับการ์ตูนญี่ปุ่นขี้ล้อ (ที่ชวนให้รู้สึกถึง กินทามะ, สเก็ตดัน และคุโรมาตี้) ช่วยยึดโยงคนดูให้รู้สึกอิหยังวะพ่วงด้วยเสียงหัวเราะไปกับสถานการณ์การโดนชีวิตสู้กลับแบบล้มฟุบของชายหญิงอายุ 30+ ซึ่งก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า คุณเต๋อยังคงเป็นผู้กำกับที่มักจะหาความขบขันจากแง่มุมของชีวิต (ทั้งจากของตัวเองและผู้อื่น) อันแสนธรรมดาให้ออกมามีรสมีชาติได้อย่างชวนประหลาดใจ เช่น การทอดไข่ดาว การทำงานบ้านทุกชนิดที่หลาย ๆ คนมองมันเป็นเพียงเรื่องสามัญประจำวัน รวมไปถึงวัฒนธรรมร่วมของการถูกแม่เรียกระหว่างประกอบธุระสำคัญ

อีกหนึ่งลายเส้นของเขาเห็นจะเป็นการเขียนตัวละครขึ้นมาให้เป็นมนุษย์จริง ๆ และก็มักจะทำออกมาได้ประสบความสำเร็จทุกครั้ง ตัวละคร เกา (ณัฏฐ์ กิจจริต) เองก็เช่นกัน หากผิดพลาดแม้เพียงประการเดียว ตัวละครนี้สามารถกลายเป็นผู้ชาย Toxic ในสังคมชายเป็นใหญ่ได้ในทันที แต่ก็อย่างที่บอกไปข้างต้นว่า เขามักจะทำออกมาได้ประสบความสำเร็จทุกครั้ง เกา จึงเป็นตัวละครที่ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร เขาพร้อมที่จะ Coming of age ตัวเองในแบบที่คน Middle age จำเป็นต้องทำ เขาพร้อมที่จะเติบโตโดยการเห็นคุณค่าของคนรอบข้างและปรับปรุงตัวเองแบบเต็มใจหาใช่จำยอม เขาพร้อมที่จะขอโทษ แม้จะยังคงมีอีโก้ภายใต้การไม่ยอมรับถึงช่วงเวลาที่ “ยุคทอง” ของเขากำลังล่มสลายก็ตามที

ตัวละคร เจ (อุรัสยา เสปอร์บันด์) เองก็เช่นกัน หากก้าวพลาดแม้เพียงนิดเดียว เธอจะกลายเป็นตัวร้ายที่ขัดขวางความสำเร็จของชีวิตพระเอกในทันที ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่เธอตัดสินใจกระทำลงไปนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากเกา เธอแค่ต้องการทำตามความฝันซึ่งไม่เคยได้รับการสนับสนุนมาก่อน เพราะตลอดที่ผ่านมา เธอต่างหากคือผู้สนับสนุนและคอยผลักหลังให้อีกคนเข้าเส้นชัยสู่เลเวลต่อไป ในขณะที่เธอนั้นอาจต้องตกรอบหรือกลายเป็นที่ 2 ผู้ถูกลืมเลือน การเลือกเดินหมากของตัวละครจึงไม่ใช่การทอดทิ้งอีกฝ่ายไปโดยปริยาย แล้วหนีไปแข่งอีกโปรแกรมเพื่อให้ตัวเองได้เป็นผู้ชนะ (ฝัน) บ้าง แต่เป็นการใช้แรง (ใจ) เฮือกสุดท้ายหมั่นฝึกวิทยายุทธ์ให้เกาสามารถผ่านเลเวลนั้นได้ โดยที่ไม่ต้องมีเธอเป็นผู้เต็มใจเสียสละอีกต่อไป

อย่างไรก็ตามพอวิธีการเล่าเรื่องของหนังถูกเล่าออกมาในรูปแบบของความตลกล้อเลียนที่มีกลิ่นอายและรูปแบบของงานโฆษณา 5 วิต้องปัง รวมไปถึงท่าทีการเล่นใหญ่แบบญี่ปุ๊นญี่ปุ่น ปัญหาที่ตามมาจึงหนีไม่พ้นความเอือมระอาในจังหวะที่จำเจ แม้จะไม่ได้เกิดกลับตัวผู้เขียนที่โดนเส้นแทบทุกดอก และหัวเราะเป็นวรรคเป็นเวรในหลาย ๆ มุข แต่ก็สามารถรู้สึกได้ถึงความยังมือไม่นิ่งของจัวหวะชง ตบ ขัด 

นอกจากนี้การล้อเลียนเองก็เป็นปัญหาที่ใช่ย่อยเลย เพราะความค่อนข้างเฉพาะทางเกินกว่าทุกคนจะเข้าใจได้อาจเผลอทำคนดูที่อยู่นอกวงโคจรมุขล้อเลียนเหล่านั้นหลุดมือไปแบบไม่ได้ตั้งใจ เพราะเพียงแค่เรื่องราว Mid Life Cry sis (Crisis) ก็ยากพออยู่แล้วที่จะต่อติดกับคนดูซึ่งยังไปไม่ถึงจุดนั้น 

เหมือนที่เพื่อนคนหนึ่งของผู้เขียนบอกเอาไว้ว่า “ความสนุกของหนังเรื่องนี้จะแปรผันตามปริมาณหนังและมีมในอินเทอร์เน็ตที่คุณเสพ” ด้วยเหตุนี้เองการสร้างเสียงหัวเราะภายในเรื่องที่แลดูจะมีความต่อเนื่องไปจนตลอดรอดฝั่งจึงกลับยังขาดหมัดเด็ดที่จะทำให้คนดูขำกันจนปอดโยกไปแบบน่าเสียดาย (ฉากท่องสูตรคูณเองก็ยังไม่ถึงขั้น)

กระนั้นเอง ความชิบหายวายป่วงของหนังเรื่องนี้ก็เพียงพอจะทำให้เราตลกไปกับมันได้อย่างทันทีทันใดผ่านฝีมือการกำกับที่คิดไปคิดมาก็เริ่มรู้สึกว่า หรือนี่จะเป็นผลงานโชว์เซนส์ตลกของคุณเต๋อที่เรามักจะเห็นได้จากหลาย ๆ สเตตัสในเฟซบุ๊กของเขา แต่ในทางกลับกัน ความเร็วโหดเหมือนโกรธตัวละครนั้นจะทำให้เราตลกได้มากน้อยแค่ไหนเมื่อมองด้วยฟิลเตอร์จริงจังของชีวิต และการพยายามรักษาบ้านที่มีความหมายมากกว่าการเป็น “ที่อยู่อาศัย” เอาไว้ ซึ่งมีความเป็นไปได้ที่เราหลายคนจะต้องเก็บคองอเข่ารับแรงกระแทกแบบเกา

เขียนโดย: พัทธนันท์ สวนมะลิ