Spider-Man: No Way Home

[Spoiler Alert]

ตื้นตัน หวนคิดถึง เคล้าน้ำตา และน่าเสียดาย คำจำกัดความเหล่านี้เห็นจะเหมาะสมกับการบรรยายถึงหนังปิดไตรภาคไอ้แมงมุมประจำ MCU เพราะถึงแม้ว่าหนังจะเต็มไปด้วย Fan Service ให้คนดูได้เสียอาการไม่มากก็น้อย แต่เนื้อในกลับเต็มไปด้วยปัญหาหลากแผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับองก์ 1 ที่ไม่ต่างอะไรจาก Montage แบบมีบทพูด การถูกเปิดเผยตัวตนและตกเป็นจำเลยสังคมของปีเตอร์นั้นกลับกลายเป็นเพียงลู่ทางสู่ประตูมัลติเวอร์ส (จักรวาลคู่ขนาน) จนทำให้หนังดูจะลืมพล็อตหลักของตัวเองในตอนต้นไปอย่างรวดเร็ว

นอกจากนี้ช่วงเวลาในองก์ 2 ซึ่งเต็มไปด้วยบทสนทนาแลกเปลี่ยนกันระหว่างเหล่าตัวร้ายก็มีท่าทีที่น่าสนใจและดูสนุกปนตลกไม่น้อย ทว่าการตัดสินใจของตัวละครในช่วงเวลานี้น่าจะไม่สามารถซื้อใจคนดูได้ทุกคน เพราะแม้กระทั่งหนึ่งในตัวร้ายยังพูดขึ้นมาว่า "ใจดีเรี่ยราด" แบบแทบจะแทนใจคนดู อย่างไรก็ตาม หากมองย้อนกลับไปยัง 2 ภาคก่อนหน้า การเลือกเส้นทางนี้ของปีเตอร์ก็ไม่ได้หลุดทิศทางของตัวละครแต่อย่างใด ถึงจะดูเหมือนการแกว่งเท้าหาเสี้ยนก็ตามที

เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึง องก์ 3 ความแตกสลายที่มาพร้อมกับประโยคหลักใหญ่สำคัญ "พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง" ซึ่งจะทำให้ปีเตอร์ได้เติบโตเป็น Spider-Man อย่างสมภาคภูมิ สภาวะจนตรอกของตัวละครจึงดูน่าเห็นอกเห็นใจ อีกทั้งยังชวนให้ติดตามว่าทุกอย่างจะจบลงอย่างไร น่าเสียดายที่การมาของรุ่นพี่ทั้ง 2 คน นั้นไม่ค่อยจะเต็มอิ่มสักเท่าไหร่นักในแง่ของที่มาที่ไปและสถานะปัจจุบันของตัวละคร หรือก็คือ ยังไม่สามารถเทียบชั้น Into the Spider-Verse ได้ รวมไปถึงฉากไคลแม็กซ์ที่คงต้องกล่าวโทษความมือไม่ถึงของ จอห์น วัตต์ ที่เอาไม่อยู่อย่างไม่ควรจะเป็น ความรุนแรงแบบกะให้ตายกันไปข้างในองก์ 2 หายวับไปกลับตา กลายเป็นเพียงก้อน CG ในพื้นหลังมืดทึบ ขาดลูกเล่นและเสน่ห์ความเป็นแอคชั่น อีกทั้งยังดูไม่รู้เรื่อง ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อหนังก่อนหน้าที่ผู้เขียนดูมาคือ West Side Story พอมาเห็นการกำกับใน No Way Home แล้ว ก็ชวนให้รู้สึกถึงเด็กที่ได้ของเล่นชิ้นแพงล้ำค่ามาไว้ในมือ แต่กลับเล่นไม่คุ้มราคาค่อนไปทางเสียของ

จนแล้วจนรอด Spider-Man: No Way Home จึงไม่ต่างอะไรจากบทส่งท้ายสู่การเติบโตของ ปีเตอร์ พาร์คเกอร์ (ทอม ฮอลแลนด์) และเป็นหนังเอาใจเหล่าแฟนเดนตายของไอ้แมงมุมให้ได้สานฝันกันอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะเดียวกันเหล่าขาจรเองก็ได้มีหนังฟอร์มยักษ์ไว้ดูเอาสนุกในช่วงท้ายปี แต่อย่างที่ว่าไปนั้น สุดท้ายแล้วหนังก็เต็มไปด้วยความน่าเสียดายที่ไม่อาจมองข้ามได้ การปิดจบไตรภาคในครั้งนี้จึงแลดูจะไม่ค่อยสมบูรณ์แบบเท่าไหร่นักด้วยเหตุผลนานับประการ

เขียนโดย: พัทธนันท์ สวนมะลิ