ได้เวลาเข้าออฟฟิศแล้ว ตื่นเต้นมาก ๆ

ออฟฟิศที่นี่คือบ้านหนึ่งหลังแล้วแบ่งโซนเป็นแผนก ๆ มีห้องครัว ห้องน้ำ เครื่องชงกาแฟ สวนผัก และแมวหนึ่งตัวก็ดูปกติดีตามสไตล์บริษัทเล็ก ๆ  และแล้วความแปลกก็เกิดขึ้น..

สิ่งแรกที่ต้องทำตอนเข้าออฟฟิศคือการการกราบพระพุทธรรูปหน้าบ้าน การกราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ แบบอัญชลี วันทา อภิวาท กันเลยทีเดียว ที่ไม่ใช่แค่ยกมือไหว้ แต่เป็นการกราบแนบมือลงไปบนพื้นบ้านเลย แบบเป็นสุดยอดชาวพุทธ หลังจากนั้นก็ต้องช่วยกันทำความสะอาดบ้านทั้งกวาดบ้าน และถูพื้น บางคนก็ไปถางหญ้า เด็ดวัชพืชที่ขึ้นมาตามรั้ว แล้วจึงค่อยแยกย้ายกันไปทำงานตามแผนกต่าง ๆ (คนต่างศาสนาจะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ไหมนะ)

เมื่อเราขึ้นไปชั้นบนและเปิดประตูไปเป็นห้องทำงานเราจะเจอกับเก้าอี้มีพนักเรียงต่อกัน ติดริมกำแพงห้อง บนเก้าอี้มีคอมพิวเตอร์และแลปท็อปหลายเครื่อง ขัดกับภาพห้องทำงาน และบนพื้นมีเบาะนั่ง ใช่ค่ะ ที่นี่เขาเอาเก้าอี้มาดัดแปลงเป็นโต๊ะทำงาน และนั่งทำงานกันบนพื้น ฉันแปลกใจมากที่ยังมีคนทำงานกันมาได้ตั้งแต่ก่อตั้งบริษัท 

ระบบอาวุโส ที่สตรองมาก เช่น ถ้าเราเกิดปีเดียวกันแต่ห่างเดือนก็ต้องเรียกคนที่เกิดก่อนว่าพี่ ถ้าไม่เรียก คนอื่นก็จะมองว่าเราไม่เคารพผู้ใหญ่ไปอีก และฉันก็เป็นคนที่ไม่ค่อยยิ้ม พี่ ๆ ก็เลยไม่กล้าเข้ามาหาฉัน ทำให้บรรยากาศการทำงานตึงมาก ๆ เราจะมีกรุ๊ปแชทกัน แต่ในห้องทำงานเราจะไม่ค่อยคุยกันเลยนอกจากการประชุม จะอะไรก็จะแชทกันอย่างเดียว เพื่อรักษาความเงียบ บรรยากาศในห้องจะเงียบกริบแบบได้ยินเสียงแอร์หึ่ง ๆ ๆ บางครั้งแค่การพิมก็ไม่สามารถทำให้เราเข้าใจได้ 100% สุดท้ายก็ต้องคุยงานกันอยู่ดี (ในเวลาพักเที่ยงน่ะนะ) 

ก็...นั่นแหละ สิ่งที่แปลก ๆ ในบริษัทก็มีประมาณนี้ ถ้าคนที่ไม่ได้คิดว่ามันแปลก มันก็ไม่แปลกนะ มันไม่ได้ดีหรือแย่ แต่มันแค่แปลก ๆ หน่อย สำหรับเรา และพอได้ลองมาทำงานดูจริง ๆ ก็พบว่าเราคงไม่ได้เหมาะกับวัฒนธรรมแบบนี้ขนาดนั้น

ขอให้ฉันเจองานที่ใช่สำหรับฉันเร็ว ๆ แล้วกันนะ

แล้วก็คนที่กำลังหางานอยู่ด้วยก็สู้ ๆ เหมือนกัน เดี๋ยวพวกเราก็คงเจอสิ่งที่มันเหมาะสมแหละ สิ่งที่เข้ามามันคือประสบการณ์ที่ทำให้เราโตขึ้น และได้เจอผู้คนหลากหลายมากขึ้นนั่นแหละเนอะ :)