แม้ถูกซัดสาดและหลงทาง ฉันก็เป็นอิสระ
더이상 날 가두는 어둠에 눈 감지 않아
ไม่หลับตาลงในความมืดมิดที่กักขังฉันไว้อีกต่อไป
두 번 다시 날 모른 척 하지 않아
ไม่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักตัวเองอีกแล้ว
"
그러나 시간이 지나도
คือรอนา ชีกานี ชีนาโดแต่แม้เวลาจะผันผ่านไป
아물지 않는 일들이 있지
อามุลจี อานึน อิลดือรี อิดจีก็มีหลายเรื่องที่ไม่เคยหายดีเลย
내가 날 온전히 사랑하지 못해서
แนกา นัล อนจอนฮี ซารังฮาจี มดแฮซอเพราะฉันไม่สามารถรักตัวเองได้อย่างเต็มที่
맘이 가난한 밤이야
มามี คานันฮัน พามียาเป็นค่ำคืนที่หัวใจช่างน่าสงสาร
거울 속에 마주친 얼굴이 어색해서
คออุล โซเก มาจูชิน ออลกูรี ออแซกแฮซอใบหน้าที่สบตามองกันในกระจกดูเงอะงะ
습관처럼 조용히 눈을 감아
ซึบกวันชอรอม โชยงฮี นูนึล คามาฉันจึงหลับตาลงเงียบๆ เหมือนอย่างที่เคยชิน
밤이 되면 서둘러 내일로 가고 싶어
พามี ทเวมยอน ซอดุลลอ แนอิลโล คาโก ชีพอเมื่อตกกลางคืนก็อยากรีบเร่งไปให้ถึงวันพรุ่งนี้
수많은 소원 아래 매일 다른 꿈을 꾸던
ซูมานึน โซวอน อาแร แมอิล ทารึน กูมึล กูดอนเด็กน้อยที่เคยมีความฝันต่างกันทุกวัน ภายใต้ความปรารถนามากมาย
아이는 그렇게 오랜 시간 겨우 내가 되려고 아팠던 걸까
อาอีนึน คือรอคเค โอแรน ชีกัน คยออู แนกา ทเวรยอโก อาพัดตอน กอลกาเจ็บปวดมาแสนนานขนาดนั้น เพียงเพื่อกลายมาเป็นตัวฉันเหรอ
쌓이는 하루만큼 더 멀어져
ซาอีนึน ฮารูมันคึม ทอ มอรอจยอ
เราห่างไกลกันมากขึ้นพอๆ กับแต่ละวันที่สั่งสมมา
우리는 화해할 수 없을 것 같아
อูรีนึน ฮวาแฮฮัล ซู ออบซึล กอด กัดทา
ดูเหมือนว่าเราคงไม่อาจคืนดีกันได้แล้ว
나아지지 않을 것 같아
นาอาจีจี อานึล กอด กัดทา
ฉันว่ามันคงไม่ดีขึ้นเลย
어린 날 내 맘엔 영원히 가물지 않는 바다가 있었지
ออริน นัล แน มาเมน ยองวอนฮี คามุลจี อันนึน พาดากา อิดซอดจี
ตอนที่ยังเด็ก ในใจของฉันเคยมีทะเลที่ไม่แห้งเหือดตราบนิรันดร์
이제는 흔적만이 남아 희미한 그곳엔
อีเจนึน ฮึนจอกมานี นามา ฮีมีฮัน คือโกเซน
ในตอนนี้สถานที่อันเลือนรางนั้นเหลือเพียงร่องรอยทิ้งไว้
설렘으로 차오르던 나의 숨소리와
ซอลเลมือโร ชาโอรือดอน นาเอ ซุมโซรีวา
เสียงหายใจของฉันที่เคยเติมเต็มด้วยความตื่นเต้น
머리 위로 선선히 부는 바람
มอรี วีโร ซอนซอนฮี พูนึน พารัม
และสายลมที่พัดเย็นสบายอยู่เหนือศีรษะ
파도가 되어 어디로든 달려가고 싶어
พาโดกา ทเวออ ออดีโรดึน ทัลลยอคาโก ชีพอ
ฉันอยากกลายเป็นคลื่นทะเลโลดแล่นไปไม่ว่าที่ใด
작은 두려움 아래 천천히 두 눈을 뜨면
ชากึน ทูรยออุม อาแร ชอนชอนฮี ทู นูนึล ตือมยอน
เมื่อค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาภายใต้ความหวาดกลัวเล็กๆ
세상은 그렇게 모든 순간
เซซังงึน คือรอคเค โมดึน ซุนกัน
โลกทั้งใบ ทุกช่วงเวลา
내게로 와 눈부신 선물이 되고
แนเกโร วา นุนบูชิน ซอนมูรี ดเวโก
เข้ามาหาฉันและกลายเป็นของขวัญอันเจิดจ้า
숱하게 의심하던 나는 그제야
ซุดฮาเก อึยชิมฮาดอน นานึน คือเจยา
ตัวฉันที่เคยมีข้อกังขาเหลือเกิน ในตอนนั้นเอง
나에게 대답할 수 있을 것 같아
นาเอเก แทดับฮัน ซู อิดซึล กอด กัดทา
จึงรู้สึกเหมือนตอบคำถามให้ตัวเองได้แล้ว
선 너머에 기억이 나를 부르고 있어
ซอน นอมอเอ คีออกี นารึล พูรือโก อิดซอ
ความทรงจำที่อยู่ล้ำเส้นกั้นกำลังเพรียกหาฉัน
아주 오랜 시간 동안 잊고 있던 목소리에
อาจู โอแรน ชีกัน ทงอัน อิดโก อิดตอน มกโซรีเอ
สุ้มเสียงที่ลืมเลือนไปแล้วในช่วงเวลาอันยาวนาน
물결을 거슬러 나 돌아가
มุลกยอรึล คอซึลลอ นา โทรากา
ฉันทวนกระแสน้ำย้อนกลับไปหา
내 안의 바다가 태어난 곳으로
แน อาเน พาดากา แทออนัน กดซือโร
สู่สถานที่ที่ทะเลข้างในตัวฉันกำเนิดขึ้นมา
휩쓸려 길을 잃어도 자유로와
ฮวิบซึลลยอ คีรึล อีรอโด ชายูโรวา
แม้ถูกซัดสาดและหลงทาง ฉันก็เป็นอิสระ
더이상 날 가두는 어둠에 눈 감지 않아
ทออีซัง นัล คาดูนึน ออดูเม นุน คัมจี อานา
ไม่หลับตาลงในความมืดมิดที่กักขังฉันไว้อีกต่อไป
두 번 다시 날 모른 척 하지 않아
ทู บอน ทาชี นัล โมรึน ชอก ฮาจี อานา
ไม่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักตัวเองอีกแล้ว
그럼에도 여전히 가끔은
คือรอเมโด ยอจอนฮี คากือมึน
ถึงอย่างนั้น แม้ยังมีบางครั้ง
삶에게 지는 날들도 있겠지
ซัลเมเก ชีนึน นัลดึลโด อิดเกดจี
ก็มีบางคืนวันที่พ่ายแพ้ให้กับชีวิต
또다시 헤매일지라도
โต ทาชี เฮแมอิลจีราโด
แต่แม้ว่าฉันจะหลงทางอีกครั้ง
돌아오는 길을 알아
โทราโอนึน คีรึล อารา
ฉันก็รู้หนทางย้อนกลับมา
Eng trans by Genius
Th trans by unearththissoul
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in