อูจินกับฮยองซอบเป็นคู่แข่งกัน

          ทั้งๆที่อยู่คนละห้องคนละสาย แต่ก็ยังหาเรื่องแข่งกันได้เกือบทุกเรื่อง

          ครั้งล่าสุดในงานโรงเรียนมีการแข่งตอบปัญหาความรู้ทั่วไป ทั้งฮยองซอบและอูจินลงแข่งด้วยกันทั้งคู่

          ใครๆก็คิดว่าอูจินจะชนะเพราะคำถามมักจะเอนไปทางวิทยาศาสตร์เสียส่วนใหญ่ แต่แล้วผลก็พลิกล็อคเมื่อคำถามตัดสินฮยองซอบเป็นคนตอบได้เสียอย่างนั้น

          การแข่งขันครั้งนี้ฮยองซอบเป็นฝ่ายชนะ

          และไม่มีใครรู้ว่าอูจินรู้สึกอย่างไร...

          แต่ที่แน่ๆคือหลังจากการแข่งขันจบลง เจ้าตัวก็เดินออกจากห้องประชุมไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนฮยองซอบก็ยิ้มด้วยสีหน้าเบิกบานยืนถ่ายรูปกับเพื่อนๆไม่ได้สนใจอะไร

          อูจินเดินหนีออกมานั่งที่สวนด้านหนังหอประชุม ลมเอื่อยๆกับบรรยากาศน่านอนทำให้เขาเผลอหลับไป

          ก่อนจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะแรงเขย่าเบาๆที่หัวไหล่ เจ้าของแรงกระทำนั้นเดินอ้อมมานั่งตรงข้ามอูจินอย่างถือวิสาสะ

          และเมื่อสายตาเริ่มปรับโฟกัสได้แล้ว ใบหน้ายียวนกับดวงโตกลมโตเหมือนกระต่ายก็ปรากฏตรงหน้าเขา

          “ไงครับคนแพ้”

          “หึ”

          อูจินไม่พูดตอบเพียงทำเสียงขึ้นจมูกไปเท่านั้น

          “ฮะๆ หน้าบูดเชียว”

          ฮยองซอบเอื้อมมือไปดึงแก้มของอีกคน ซึ่งอูจินก็ไม่ได้ปัดมือออกแต่อย่างใด

          “จริงๆเราเห็นนะ”
          “ว่าอูจินแอบยิ้มก่อนจะเดินออกมา”

          “แล้วไง”

          “ขอบคุณนะ”

          ฮยองซอบเอ่ยขอบคุณออกมาดื้อๆ แต่คนอย่างอูจินก็เดาได้ว่าอีกคนขอบคุณเรื่องอะไร

          แน่สิ เขาฉลาดขนาดนี้ไม่รู้ก็แย่แล้ว

          แต่ตอนนี้ขอแกล้งไม่ฉลาดหน่อยก็แล้วกัน

          “ขอบคุณเรื่องอะไร”

          “เรารู้ว่าอูจินรู้”

          “ไม่อ่ะ เราไม่รู้หรอก”
          “เราไม่ได้ฉลาดขนาดนั้นนะ”
          “ดูสิแข่งเมื่อกี๊ยังแพ้เลย”

          พูดจบก็ส่งรอยยิ้มกวนๆไปให้ และแน่นอนมันทำให้ฮยองซอบหน้ามุ่ยตามที่เขาต้องการ

          “ไม่ต้องมาแกล้งเราเลยนะ”

          “เปล่าซักหน่อย :-)”

          “ชิ ขอบคุณเรื่องที่แกล้งแพ้ให้ไง!”

          “อ้าว? รู้ด้วยเหรอเนี่ย”

          “ไม่รู้ก็แย่ละ คำถามข้อนั้นเราเห็นอูจินทำเป็นการบ้านเมื่อวันก่อนเองนะ”
          “อีกอย่างอูจินก็เป็นคนเอามาถามเราอีกรอบด้วยอ่ะ”

          “อืม ไม่เป็นไร”
          “แล้วรู้ป่ะทำไมเราทำแบบนั้น”

          “???”

          “เพราะถ้าเราชนะ เราก็จะไม่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของฮยองซอบแบบที่เราชอบแอบมองบ่อยๆไง”

          “อะ—“

          และฮยองซอบก็ต้องชะงักค้างไปเมื่อคนขี้แกล้งแอบขโมยหอมแก้มนุ่มนิ่มของตัวเองไปเสียดื้อๆ ก่อนจะหันหลังเดินผิวปากออกไปอย่างสบายใจ

          ถึงแม้การแข่งครั้งนี้จะแพ้ไป แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ได้กำไรเสียหน่อย

          :-)


                                             — — — — — — — — —


          ไม่คิดว่าตัวเองจะแต่งฟิคออกมาได้ทุกวันเรื่อยๆแบบนี้ สถิติใหม่เลย 555555 แต่จะถือว่า #fictober สำเร็จยังไม่ได้ จะชาเล้นท์ตัวเองให้แต่งครบทั้งเดือนให้ได้ค่ะ