( ถ้าใครอยากอ่านที่เด็กดี :
♡ )
ข้อความล่าสุดที่ถูกส่งมาในหน้าต่างแชทไลน์กำลังทำให้ฮยองซอบรู้สึกหายใจติดขัด
‘เราชอบฮยองซอบนะ’
ให้ตายสิ...
ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ตื่นเต้นหรอก เพื่อนๆมักจะบอกว่าอูจินน่ะแอบชอบเขา แต่พอมารู้จากเจ้าตัวเองจริงๆแล้วก็อดหน้าร้อนไม่ได้อยู่ดี
เพราะฮยองซอบชอบอูจินเหมือนกันไง ._.
‘อ่านแล้วไม่ตอบแบบนี้ รู้สึกไม่ดีใช่ไหม..’
‘เราขอโทษนะ’
‘ถือซะว่าไม่เคยเห็นประโยคนั้นก็แล้วกัน’
เปล่านะอูจิน เราแค่มือแข็งพิมพ์ไม่ออกเฉยๆ ฮืออ ;___;
‘งั้นเราไม่กวนฮยองซอบแล้วนะ’
‘ฝันดีครับ’
เดี๊ยววว อูจินอย่าเพิ่งไป๊
‘เดีายวสิอูจินยยน อย่สเพิ่ฃๆปๆๆๆ’
ฮยองซอบเพิ่งรู้ตัวว่านอกจากมือแข็งแล้วมือของเขายังสั่นจนพิมพ์ไม่รู้เรื่องอีกด้วย ทั้งๆที่แป้นแมคบุ๊คมันใหญ่กว่าแป้นมือถือล้านเท่าได้...
‘???’
ฮยองซอบสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่เพื่อรวบรวมสติ ปลายนิ้วสวยวางลงบนแป้นอีกครั้ง
‘อูจินอย่าเพิ่งไป’
‘คือว่าเร—’
ฟึ่บบบ
“.....”
จู่ๆหน้าจอที่ปรากฏหน้าต่างแชทกลับกลายเป็นสีดำสนิท เขาได้แต่อ้าปากค้างก่อนจะวิ่งหาสายชาร์ตแบตไปทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอเสียที
ทำไงดีๆๆ ถ้าช้ากว่านี้อูจินต้องหนีไปนอนแน่ๆเลย
ฮยองซอบได้แต่ยืนหันรีหันขวางด้วยความตระหนก ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นมือถือที่ถูกชาร์ตไว้อยู่มุมห้อง
.
.
.
.
“คือว่าเรา... เราก็ชอบอูจินเหมือนกัน”
ทันทีที่อีกฝ่ายรับสายฮยองซอบก็รีบพูดออกไปเสียงเบาก่อนจะกดตัดสายทันที
ถ้าเขาหาสายชาร์ตเจอก็คงไม่ต้องโทรไปบอกอูจินแบบนี้หรอก...
รู้มั๊ยว่ามันเขินแค่ไหนน่ะ ฮือออ /เอาหมอนฟาดแมคบุ๊ครัวๆ
ช่วยด้วยครับ ฮยองซอบกำลังจะระเบิดตัวเองตายแล้ววว ;____;
— — — — — — — — —
เรื่องแรกของ #fictober challenge ที่เริ่มเขียนจากวันที่ 3 เลย 5555555 ห่างหายมานานมันอาจจะป่วงๆหน่อยเนอะ
หวังว่าจะเอ็นจอยรีดดิ้งกันนะคะ .___.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in