ในงานศึกษาที่เกี่ยวข้องกันแต่เป็นเรื่อง ติดทีวี ของ Robert Kubey และ Mihaly Csikszentmihalyi ชื่อว่า Television Addiction is no mere metaphor ได้ให้ข้อมูลไว้ว่า แค่เพียงเริ่มนั่งหรือเอนตัวลงเพื่อเตรียมจะดูทีวีก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นได้แล้ว แต่ถ้าหากปิดทีวี ความรู้สึกผ่อนคลายก็จะหายวับไปทันทีไม่ต่างกัน และเพราะรู้ว่าการปิดทีวีจะทำให้ต้องออกห่างจากความรู้สึกผ่อนคลายดี ๆ ที่ว่า ก็เลยรู้สึกอยากจะเลื่อนเวลาปิดทีวีออกไปเรื่อย ๆ ถึงได้บอกตัวเองว่า อีกตอนเดียวแล้วกัน แล้วก็ดููไปเรื่อย ๆ
ซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นลักษณะเดียวกันกับที่เราติดซีรีส์ในอินเทอร์เน็ต
- ความรู้สึกเข้าถึงตัวละคร เพราะมีอะไรคล้าย ๆ กัน สัมพันธ์กัน หรือเคยผ่านประสบการณ์คล้าย ๆ กันมาก่อน (Relatable) ไม่ได้เพียงทำให้คนดูรู้สึกอินเท่านั้น แต่ยังสามารถเพิ่ม ความภูมิใจในตนเอง (Self-esteem) ได้ด้วย บางครั้งจะรู้สึกราวกับตัวละครนั้นเป็นเพื่อนของตัวเอง ทั้งหมดนี้ทำให้รู้สึกอยากจะติดตามต่อไปเรื่อย ๆ (Page, 2017)
เป็นที่น่าสังเกตว่าพอหยุดดูหรือซีรีส์จบ มักจะรู้สึกโหวง ๆ โล่ง ๆ อยู่เสมอ
PBWD ย่อมาจาก Post binge-watch depression หรือบางครั้งก็ใช้ Post binge-watching blues หมายถึงอาการเซ็งซึมหลังหยุดดูซีรีส์ไม่หลับไม่นอน ไม่ใช่คำเป็นทางการหรืออาการที่บรรจุเป็นทางการแต่อย่างใด แต่ชาวเน็ตก็ดูจะใช้คำนี้กันแพร่หลาย เพราะหลาย ๆ คนเป็นเหมือนกัน
*แปลและเรียบเรียงส่วนไหนผิดขออภัยล่วงหน้า ทักมาบอกได้เลยนะคะ
Contact / ช่องทางการบอก
Twitter direct message : @rainbowflick17
E-mail : rainbowflick37@gmail.com
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in