เจ้าซีรี่ย์เรื่องนี้เป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของนักเขียนโนฮีคยอง ผู้ฝากผลงานปลายปากกาไว้ในซีรี่ย์ชื่อดังหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น That Winter The Wind Blows, It's Okay That's Love, Liveนอกจากนี้ซีรี่ย์เรื่องนี้ยังได้รางวัลละครยอดเยี่ยมของงาน Baeksang Arts Awards ในปี 2017 อีกด้วย

dear my friends เป็นเรื่องของกลุ่มเพื่อนวัยสูงอายุกลุ่มหนึ่ง ที่ถูกเล่าผ่านมุมมองของปาร์ค วานซึ่งเป็นลูกของหนึ่งในกลุ่มผู้สูงอายุในเรื่องนั่นเอง ในช่วงเริ่มตัวซีรี่ย์ดำเนินเรื่องราวให้เราเห็นถึงความสัมพันธ์และนิสัยคร่าว ๆ ของตัวละคร ซึ่งถ้าหากมองในมุมของปาร์ควาน ตอนแรกเราจะพบว่ากลุ่มผู้สูงอายุกลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่น่ารำคาญมากในสายตาของเธอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการจู้จี้จุกจิก และมักสอดรู้สอดเห็นชีวิตของเธอแม้เธอจะอายุใกล้เลข 4 เต็มที แต่ถึงอย่างไรก็ตามเมื่อซีรี่ย์ดำเนินเรื่องราวมาเรื่อย ๆ เรามักจะพบการสอดแทรกคำพูดที่แสนเรียบง่าย แต่ลึกซึ้งและทำให้เรามักกลับมาตกตะกอนกับตัวเองอยู่บ่อยครั้ง คล้ายกับว่าเราได้เติบโตและเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อคนกลุ่มนี้ไปพร้อม ๆ กับปาร์ควาน

ถ้า reply 1988 เป็นตัวแทนของเรื่องราวชีวิตตอนวัยรุ่น

my mister เป็นตัวแทนของเรื่องราวชีวิตในวัยกลางคน

dear my friends เรื่องนี้ก็น่าจะเป็นตัวแทนของชีวิตในวัยที่ถึงคราวโรยรา วัยที่กำลังจะเดินจากโลกนี้ไป วัยที่ต้องปล่อยในเรื่องที่ไม่อยากปล่อยมากที่สุด

ซีรี่ย์เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ให้ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากซีรี่ย์หลาย ๆ เรื่อง เนื่องจากนำเสนอชีวิตในมุมมองของวัยที่มีอายุที่กำลังใกล้เดินเข้าโลงศพไปทุกที สิ่งที่ทำให้เราคิดว่ามันค่อนข้างแปลกใหม่คงเป็นเพราะเราไม่เคยดูซีรี่ย์ที่นำเสนอเรื่องราวของชีวิตในมุมมองที่ใกล้เคียงกับความตายมากขนาดนี้มาก่อน
ความตายที่ใครหลายคนอาจจะคิดว่าเป็นสิ่งน่ากลัวและไม่อยากพบเจอ แต่ซีรี่ย์เรื่องนี้กลับนำเสนอเรื่องราวเหล่านั้นได้อย่างสวยงาม เรียบง่ายและแสนอบอุ่นหัวใจ

ฉากในซี่รี่ย์ที่เราชอบมากที่สุดคงเป็นฉากตอนผู้สูงอายุกลุ่มนี้เดินทางไปถ่ายรูปด้วยกัน เผื่อในวันที่ตัวเองตายจะได้มีรูปสวย ๆ นำมาใช้ไว้ในงานศพ ฉากนี้เป็นฉากที่เราค่อนข้างประหลาดใจและคาดไม่ถึงพอสมควร เพราะเมื่อกลับมามองดูตัวเองแล้วเราคงรู้สึกแปลกดีถ้าอยู่ ๆ จะชวนเพื่อนไปถ่ายรูปเพื่อนำมาไว้ในงานศพตัวเอง ถึงอย่างนั้นมันแค่คงเป็นความเห็นนึงของคนวัยอย่างเราที่อายุคงยังไม่ใกล้ความตายเท่าไรนัก เพราะเมื่อถึงวัยนึงการเดินไปถ่ายรูปเพื่อนำมาใช้ในงานศพตัวเองคงไม่ใช่เรื่องแปลกเท่าไร

ภาพของคุณลุงคุณป้า 9 คนกำลังพยายามยิ้มเพื่อให้ได้รูปถ่ายที่ตัวเองดูดีที่สุดมาใช้ในวันที่ไม่สามารถจะกลับมายิ้มได้เหมือนในภาพแล้ว เป็นฉากที่เจือไปด้วยความสุขของบุคคลในเรื่องแต่ก็เต็มไปด้วยความเศร้าของคนที่มองอยู่ข้างนอก มันทำให้เรากลับมาตระหนักได้อีกทีว่าความตายมันแสนเรียบง่ายและธรรมดา

โดยภาพรวมของเรื่องแล้วถ้าคุณเป็นหนึ่งในคนที่ชอบเสพมุมมองของชีวิตและความสัมพันธ์อาจจะหลงรักเรื่องนี้ได้โดยไม่ยาก และที่สำคัญถ้าคุณได้รับชมเรื่องนี้แล้ว เราขอรับประกันเลยว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ทำให้คุณได้อะไรกลับไปมากกว่าความสุขแน่นอน