แน่นอนว่า เมื่อเราได้ยินคำนี้ 

มันมักจะเป็นอะไรที่ไม่ค่อยดีเลยว่าไหม?

นั่นมันเป็นเพียงพฤติกรรมความรุณแรง 

ที่อาจเกิดจากสันดานดิบ ที่โหยหา และกระหายในประโยชน์ หรืออำนาจการคลองตนที่หนึ่งเพื่อประกาศศักดาให้เป็นที่ประจักษ์เท่านั้น เพราะความอดอยากปากแห้งของคนหมู่มาก อาจเป็นเพียงแค่ฉากหน้า ที่ทำให้ใครบางคนสามารถนำมาใช้เป็นคำกล่าวอ้าง เพื่อความรุ่งโรจน์ในอะไรบางอย่างก็เป็นได้

โอเคสงครามที่เรากำลังจะมาพูดถึงกัน

นั้นไม่ได้หมายถึงการรบราฆ่าฟัน หรือสาดกระสุนใส่กันแต่อย่างใด

แต่เรากำลังพูดถึงน้ำลายที่พ่นออกมาจากจิตใจอันคับแคบ และมุมมองที่ปิดกั้นจากโลกภายนอกที่กำลังหมุนไป

“สงครามที่ไม่มีวันจบนั้น คือสงครามของคนที่มีความสุขอยู่กับอดีต กับคนที่หวังว่าจะมีความสุขในอนาคต”

ไม่ว่าจะอายุอานามเท่าไหร่ เป็นคน Gen ไหน นั้นไม่สำคัญ ขอแค่เริ่มที่ตัวคุณนั้นยอมเปิดใจและรับฟัง เพื่อให้บทสนทนานั้นกลมกล่อม และเต็มเปี่ยมไปด้วยสาระสำคัญที่ต่างคนต่างหยิบยกแล้วนำมาแลกเปลี่ยนกันด้วยความจริงใจอย่าได้ถือโทษโกรธกัน

เพราะแม้แต่สถาบันแรกเกิดที่เราอยู่ในนั้น อย่างครอบครัวก็เช่นกัน หรือสถาบันการศึกษาทุกรูปแบบที่เราได้ก้าวเข้ามาเพื่อตักตวงและเกี่ยวประสบการณ์

ครอบครัว สามารถเกิดสงครามได้

โรงเรียน สามารถเกิดสงครามได้

มหาลัย สามารถเกิดสงครามได้

หรือแม้แต่มหาลัยชีวิต

ก็ยังเกิดสงครามได้

นั่นแหละฮะเพื่อนมนุษย์

เพราะสงครามรูปแบบนี้มันเกิดขึ้นตลาดเวลา ในทุกหย่อมหญ้า กับเส้นทางที่เราต่างเลือกเดิน และเคยผ่านมา

“สงครามในชีวิตประจำวัน”

ในทางปรัชญาเชิงประโยชน์นิยม

มันจะมีใจความที่บอกประมาณว่า “ความสุขจะเป็นตัวตัดสินว่า อะไรดี ไม่ดี ควร หรือไม่ควร”

หากมองในมุมกลับกันแล้วนั้น

สิ่งที่ดี ควรหรือไม่ควรทำ ต้นแบบของมันต้องมาจากการรับรู้ และเข้าใจ 

กับการรับฟังและเปิดใจ

อาจเป็นตัวการสำคัญในการสร้างความสุขร่วมกันกับเพื่อนร่วมโลกใช่หรือไม่?

สงครามในชีวิตประจำวันจะทุเลาลงได้

ก็ต้องมีวิธีการ เพื่อหาทางออกด้วยรูปแบบประมาณนี้ ใช่หรือเปล่า

ด้วยความปรารถนาดี

จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง

ถึง เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น

MidnightMessageBox