เราลืมตาอยู่ในความมืด ไม่ได้คิดอะไรเลย แค่คิดว่าทำไมต้องตื่นขึ้นมาเวลานี้ด้วยวะ

หยิบมือถือขึ้นมาไถเฟซบุค ทวิตเตอร์ไปเรื่อยๆ

จำได้ว่าหมอบอกว่า ถ้าตื่นแล้วให้ลุกออกจากเตียงไปเลย ไปทำอย่างอื่น ไม่ต้องพยายามหลับ เพราะยิ่งอยู่บนเตียงนานๆ โดยที่ไม่หลับ จะทำให้การนอนหลับเสียระบบแล้วก็จะยิ่งเพิ่มความเครียดว่าต้องหลับให้ได้เข้าไปอีก 

แต่ว่ามันก็ขี้เกียจลุกนี่นะ ไม่มีแรงจะลุก ปวดตัวไปหมด

อยากจะซุกผ้าห่มแบบนี้ไปตลอดกาล ..

ความร้ายกาจของการตื่นนอนเร็วกว่าปกติ (Early morning awakening) กับเรามันคือ ความว่างเปล่า .

เราโชคดีมากที่ไม่ได้ต้องอยู่ลำพัง มีเพื่อนร่วมเตียง แต่ยิ่งสถานการณ์ชีวิตดีกว่าคนอื่นยิ่งรู้สึกแย่

การต้องตื่นตาสว่างก่อนเวลามันโดดเดี่ยวมาก เราต้องเห็นคนข้างๆ นอนหลับสบาย อยากปลุกให้ตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนจัง แต่ก็ทำไม่ได้ 

กว่าจะเริ่มรู้สึกว่าง่วงอีกรอบ ก็เป็นเวลาที่ต้องตื่นออกไปทำงานแล้ว ,, แย่จัง .