เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Girl x Friend (ss1-2) | hunhanhuan_97
-02-
  • สองอาทิตย์ถัดมา... 

    ที่โรงเรียนในระดับชั้นมัธยมปลายมีการรับน้องเข้ามาเป็นสายรหัส ซึ่งผมเองก็ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าจะได้ใครเป็นพี่รหัส ลู่หานเองก็ดูตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้มีพี่รหัส เธอค่อนข้างที่อยากจะมีเลย ผมคิดว่างั้นนะ

    แต่ก่อนที่จะมีการจับฉลากสายรหัส มีกิจกรรมรับน้องมาก่อน ทางโรงเรียนเรียกมันว่าค่ายแต่ผมคิดว่ามันก็คือการรับน้องดีๆเนี่ยแหละ

    พี่ๆในระดับมอห้าและมอหกร่วมใจกันทำขึ้นมาตามสายที่เรียน และบางส่วนก็แยกตัวออกมาเป็นพี่สตาฟฟ์พาน้องๆไปตามฐาน นักเรียนทุกห้องถูกจับคละกันหมดและแบ่งเป็นกลุ่มตามจำนวนฐาน ผมเองอยู่กลุ่มสาม ลู่หานอยู่กลุ่มสอง ผมแค่เห็นผ่านๆ อย่างเข้าใจผิดล่ะ

    ลู่หานเองยืนอยู่ข้างๆผม เธอใช้นิ้วไล่ดูชื่อเมื่อเจอชื่อตัวเองกับเพื่อนที่รู้จักก็ยิ้มออกมา แต่ก็หยุบยิ้มลงเมื่อไม่มีชื่อใครคนหนึ่งในกลุ่มที่เธออยู่ ใครกันนะ

    “เสียดาย กูไม่ได้อยู่กับพวกมึง” จงแดบ่น ผมเห็นมันอยู่กลุ่มสี่ แถมยังบ่นอีกว่าไม่สนิทกับใครสักคนในนั้น

    “แค่วันเดียวมึงไม่ตายหรอกมั้งไอ่จงแด” ผมพูด

    "กลุ่มมึงยังมีไอ่ยองโฮอยู่ด้วย กูคงไม่สนุกอ่ะ"

    “อย่างน้อยห้องเราก็ยังมีมินซอก มึงก็มีคนรู้จักอยู่ไง”

    “หลบหน่อยได้มั้ย พวกกูจะดู” พวกผมโดยไล่กลายๆโดยวาจาเรียบๆของผู้มาใหม่ ผมเดินออกมาเงียบๆเพราะไม่อยากมีเรื่องด้วย ผมไม่ได้อันธพาลแบบพวกนั้น ยิ่งอยู่สายวิทย์ยิ่งต้องเรียบร้อย

    เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นเมื่อใกล้ถึงห้อง เสียงคนไม่พอยังมีเสียงเพลงจังหวะชวนเต้นอีก ช่วงเวลาพักเป็นช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยของเด็กห้องนี้ บางคนเล่น บางคนทำการบ้าน(พวกเด็กขยัน) และบางคนนอน

    “แบคแอบมีซัมติงกับพี่ชานก็บอกมาเหอะ”

    “ใช่ ฉันเห็นด้วยสุดๆ”

    “โว้ย! ก็บอกว่าเป็นแค่พี่กับน้องไง หยุดพูดไปเลยนะ” 

    แบคฮยอนที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกมะเขือปั้นหน้านิ่ง ลู่หานกับเวนดี้ยังคงแซวเพื่อน ผมสังเกตเห็นทุกครั้งที่พูดเรื่องความรัก ลู่หานจะคอยเป็นที่รับฟังให้แก่เพื่อนๆเสมอ และจะยิ้มไม่หุบเมื่อได้ฟังความรักของเหล่าเพื่อนๆของเธอ

    “ยอมรับมาเถอะ พี่เขาออกจะเปิดเผยขนาดนี้อ่ะ” ลู่หานพูด

    “ก็บอกแล้วไงว่าเป็นแค่พี่น้องอ่ะ เธอนี่ชักจะเอาใหญ่แล้วนะลู่หาน”

    “ฉันจะคอยเชียร์พี่ชาน ฮ่าฮ่าฮ่า”

    ผมล่ะเชื่อเขาจริงๆเลย ยัยตัวเล็ก




    กิจกรรมค่ายถูกจัดขึ้นในวันเสาร์ เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยเพราะเล่นเกมส์หนักมาก ทำให้วันนี้ตื่นสายไปหน่อย พอมาถึงโรงเรียนคนก็พลุกพล่านน่าดู ผมกำลังมองหาเพื่อนของผม ไปอยู่ไหนกันหมดนะ

    “อ้าวลุง! กำลังมาหรอเนี่ย”

    “อือ เห็นเพื่อนเราบ้างป่ะลู่”

    “เมื่อกี้เห็นนั่งกันอยู่ตรงนั้นอ่ะ” ลู่หานชี้พิกัด “เห็นบ่นๆเหมือนกันนะว่าลุงมาช้า เห็นเมื่อคืนออนดึกหนิ”

    “อ่า เล่นเกมส์น่ะ ไปก่อนนะ”

    ตึก ตึก ตึก ตึก

    นั่นไม่ใช่เสียงฝีเท้าของใครที่ไหนหรอก ใจของผมที่กำลังเต้นเป็นจังหวะกลองชุดเนี่ยแหละ มาโรงเรียนก็เจอกันแต่เช้าเลย แถมยังร่าเริงอีกนะ เพื่อนคนนี้แหละที่ทำให้ผมอยากจะมาโรงเรียน

    กิจกรรมเริ่มขึ้นในเวลาเก้าโมง แต่ละกลุ่มถูกแยกฐานตามที่กำหนดไว้ ของผมกลุ่มเป็นกลุ่มสามก็ต้องเข้าฐานสาม ฐานนี้เป็นของพี่ๆศิลป์จีน เข้ามาก็โดนจัดหนัก ตอนนี้หน้าผมมีแต่แป้งผสมสีโป๊ะทั่วหน้า แถมได้ป้ายที่มีข้อความเขียนไว้ว่า คนนี้พี่จอง จากรุ่นพี่ผู้หญิงด้วย

    เวลาล่วงเลยจนมาถึงช่วงบ่าย พี่ๆปล่อยให่พวกเราได้กินข้าวกลางวันกัน ตอนนี้ผมรู้สึกหนักหน้ามากเลยอ่ะ แป้งที่พี่ๆทั้งหลายร่วมใจกันโป๊ะละเลงบนหน้าหล่อๆของผม จะพูดกับใครทีนึงแป้งหลุดเป็นหิมะตกเลย

    ผมนั่งอยู่แถวๆนั้น ลู่หานเดินผ่านมาทางนี้พอดี สภาพหน้าก็เละพอๆกัน ผมรู้นะว่าเธอต้องกำลังบ่นอะไรสักอย่างอยู่แน่ๆเพราะปากเล็กขยับขมุบขมิบอยู่

    “ถ้ามึงจะมองขนาดนี้ไปจีบมาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยไป” ยองโฮพูดขึ้น

    “อะไรของมึง มึงรู้หรอกว่ากูมองใคร?” ผมถามอย่างตื่นๆ หวังว่ามันจะไม่รู้นะ

    “กูรู้นะว่ามึงมองมินซอกอ่ะ” ผมล่ะอยากลุกไปกระโดดขาคู่ใส่ไอ่ยองโฮมากเลย เล่นเอาผมใจหายใจคว่ำหมด

    “นั้นไม่ใช่สเป็คกู ไม่รู้อย่าพูดมาก” ผมยัดข้าวเข้าปากมันให้เงียบลงและเลิกสงสัยอะไรที่ผมมอง มันก็ยังคงเซ้าซี้ไม่เลิก ต้องการรู้ให้ได้

    “ลุง หน้าเละมาเลยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า” ลู่หานทักขึ้น มาตั้งแต่เมื่อไหร่

    “เราหล่อใช่ป่ะล่ะ” ผมยักคิ้วจึกๆให้เธอ

    “หลงตัวเองอ่ะ ไปดีกว่า” แค่นี้จริงๆครับ

    ลู่หานยิ้มพร้อมหัวเราะ ผมและเธอวันๆก็คุยกันแค่นี้จริงๆครับ ก็ไม่ได้สนิทขนาดเรียกกันว่ามึงกูได้ เหมือนคนรู้จักกันมากกว่า

    “กูรู้ละว่าใคร ไอ่ฮุนเอ๊ย ไอ่ฮุน”

    “อะไรของมึงอีก?” ไอ่นี่ไม่เลิก

    “ชอบสาวใส่แว่นก็ไม่บอก คนที่ทักมึงเมื่อกี้อ่ะ กูรู้นะๆ”

    “กูกับลู่เป็นแค่เพื่อนกัน มึงอย่าๆ” ผมรีบแก้ตัว

    อีกอย่างที่ลู่หานไม่ชอบคือการโดนล้อเรื่องเพื่อนผู้ชาย เธอค่อนข้างจะเซนสิทีฟกับเรื่องพวกนี้มาก มีครั้งหนึ่งเธอเคยโดนล้อกับเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง เล่นมองหน้ากันไม่ติดเลย และผมก็ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ผมยังอยากที่จะได้คุยกับเธอ ถึงแม้จะเป็นบทสนทนาสั้นๆก็ตาม

    ในช่วงบ่ายมีกิจกรรมต่อจนถึงสี่โมง ผมโคตรเหนื่อยเลย ส่วนเหล่าเพื่อนๆที่กระจัดกระจายก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ในมือของแต่ละคนมีแก้วชานมคนละแก้วเพราะเป็นของว่างจากทางโรงเรียน ผมเห็นบนคอจงแดมีมะเขือยาวห้อยอยู่ด้วย พี่เค้านี่ช่างสร้างสรรค์อะไรแปลกๆจริงๆ

    “กลับไปกูคงต้องพอกหน้าด้วยโฟมอ่ะ แม่งมีแต่คราบสี”

    “กูด้วย หน้าเละมาก”

    “มีแต่พวกมึงที่ไหนเล่า คนอื่นก็เละพอๆกับมึงนั้นแหละ”

    “ไม่ต้องพูดมากเลยไอ่ฮุน” ยองโฮพูดขึ้น “เรื่องเมื่อตอนกลางวันกูยังไม่หายสงสัยนะเว้ย” ผมอยากจะตบหัวมันจริงๆ ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเพื่อนกันเฉยๆ เชื่อผมหน่อยสิไอ่คุณเพื่อน
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in