นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 12 : อาคารเรียนหนึ่งกับศาลาชื่นฤดี โรงเรียนบ้านดอนผักหวานในสมัยก่อนยังมีการเรียนการสอนอยู่ที่วัดอยู่เลย บ่อยครั้งที่เดอลาอ้อนให้แม่เล่าให้ฟัง ว่าแม่เรียนที่ไหน ใส่ชุดอะไร แล้วใช้อะไรเรียนบ้าง มีสมุดดินสอเหมือนที่เขาใช้กันไหม ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสาวน้อยจะชอบถามแ...

นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ : เอิ้นขวัญ ณ ลานวัดหมู่บ้านดอนผักหวาน “หมู่ชาวเมืองมา เบื้องขวานั่งซ่ายล้ายเบื้องซ้ายก็นั่งเป็นแถว" “หนูฟ้า เอียงหัวไปด้านซ้ายด้วยลูก ดูเพื่อน ๆ ” คุณครูสมัยที่เป็นทั้งครูแนะแนว และครูสอนฟ้อนรำบายศรีสู่ขวัญให้กับเด็ก ๆ ที่จะไปรำงาน “เอิ้นขวัญ" ที่บ้านพ่อผู้ใหญ...

นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 8น้องนางบ้านนา ในขณะเดียวกันที่หมู่บ้านดอนผักหวาน บ้านของสาวน้อยเดอลา "นาง.. นางหล่า.ได้ยินบ่.. นางหล่า ตื่นได้แล้ว ไก่ขันแล้ว…. ลุกไปหานึ่งข้าวนึ่งน้ำ" เสียงของแม่ร้องเรียกให้เดอลาตื่นเพื่อไปก่อไฟนึ่งข้าวเหนียว มีไม่กี่ครอบครัวที่จะปลูกข้าวเจ้าไว้กิน เพราะข้าว...

นวนิยายเรื่่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 5: เฒ่าดอง หลังจากที่เด็ก ๆ แยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อไปทำหน้าที่ของตัวเอง นั่นก็คือตักน้ำใส่โอ่งและหุงหาอาหาร ในช่วงค่ำที่บ้านของเดอลา พ่อกับแม่กำลังคุยกันเรื่องไปช่วยเตรียมงานแต่งที่บ้านต้อย ลูกพี่ลูกน้องของเธอลา “พ่ออีนางกินข้าวแล้วเจ้าสิไปเฮือนอ้ายคำกับข่อยบ่มื...

นวนิยายเรื่อง ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 4 แก๊งสาวส่าแห่งบ้านดอนผักหวาน ณ ลานวัดหมู่บ้านดอนผักหวาน ไม่ว่าจะเช้า สาย บ่าย ค่ำ โดยเฉพาะเดือน 4 ย่างเดือน 5 ใกล้สงกรานต์อย่างนี้ บริเวณลานวัดไม่ได้ว่างเว้นจากสมาชิกตัวน้อย ๆ ของหมู่บ้านเลย แม้กระทั่งเดอลาสาวน้อยที่มีขนาดตัวไม่กะเปี๊ยกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เธอก็ยัง...

นวนิยายเรื่อง : ก่อนตะวันรอน ตอนที่ 2 : ย้อนอดีตกับเดอลาสาวน้อยจากดินแดนที่ราบสูง #กลับบ้านเราลาบรออยู่ ................................................................... เดอลาในวัยเด็กเธอรับหน้าที่เป็นตัวแทนซื้อของกินของใช้เข้าบ้าน ตามรายการของพ่อแม่และญาติ ๆ อยู่เสมอ ในเช้าวันนี้ก็เช่นกัน "แม่จ่อ...

อารัมภบท ณ หมู่บ้านดอนผักหวานหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ทางภาคอีสานของประเทศไทย ในช่วงยุค 80 หมู่บ้านแห่งนี้ยังมีชาวบ้านอาศัยอยู่ไม่มาก ถ้านับเป็นครัวเรือนแล้วมีไม่ถึง 50 หลังคาเรือน บ้านแต่ละหลังจะปลูกเรียงกันตามแนวถนนทั้งฝั่งซ้ายและขวา จะมีบางช่วงที่เว้นระยะกันบ้าง ที่เว้นระยะกันนี่แหละเลยกลายเป็นเขตแดนแ...

อยู่บ้านนอกสิ่งหนึ่งที่เรามักจะทำ คือ ตามถ่ายรูปสัตว์ และก็มักจะตามถ่ายได้ครั้งละนาน ๆ เฝ้าดูความน่ารักของมัน ความขี้เล่น คอยดูว่ามันจะไปไหน ทำอะไร ซึ่งแน่นอนว่าความน่ารักนี้กรุงเทพฯ ให้เราไม่ได้ ภาพนี้ถ่ายตอนที่เรากับแม่ช่วยกันรื้อกองฟืนเพื่อฉีดยากันปลวก แม่เห็นว่าปลวกเยอะมากเลยให้เราเอาท่อนฟืนไป...

โชคดีอย่างยิ่งที่เกิดมาเป็นลูกอีสานและเราก็ภาคภูมิใจในรากเหง้าของตนเอง เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน เทศกาลไหน ๆ ไม่มีที่ไปก็กลับบ้าน บ้านเกิดเราอยู่ จ.ยโสธร แม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนไป ความเจริญแผ่กระจาย ในชนบทห่างไกลสัญญาณมือถือเข้าถึง ถนนลาดยางตัดผ่าน บ้านไม้กลายเป็นบ้านปูน วิถีชีวิตแบบบ้านนากำลั...