หน้า ๓๐-๔๓ ...

วันแรกผ่านไปไม่เรียบลื่นอย่างที่คิด แม่ปลุกเขาตั้งแต่เช้า และเมื่อเธอกลับมาจากทำงาน ถึงกับต้องเดินตึงตังหัวเสียขึ้นไปบนห้องลีวาน มือเล็ก ๆ เคาะประตูซ้ำไปซ้ำมา ทั้งแรงและดังเรื่อย ๆ ราวคนไม่มีความคิด แคนนิสโวยวายเสียงดังเรื่องกับข้าวจืดชืดในห้องครัว พร้อมด้วยเรื่องแมลงและมดไต่ตอมจานอาหารแสนประณีต...

เอ้กอีเอ้กเอย แม่เคยกำเคียวเกี่ยวข้าว พ่อเคยหว่านไถทุกคราว ไม่ตื่นแต่เช้าหรือไร ...

หน้า ๒๒-๒๙ ...

หากวันหนึ่ง “คนใน” กลายเป็น “คนนอก” แม้ช้ำชอกแต่จงปลงใจเถิดหนา ผูกพันได้ก็คลายได้ ธรรมดา อย่าประหม่าเมื่อกลายเป็น “ส่วนเกิน” เราอาจเคยเป็น “ส่วนหนึ่ง” อย่างใครเขา คือ “พวกเรา” เพื่อนแท้ไม่ห่างเหิน อีกทั้งเพื่อนร่วมทางไม่หมางเมิน ที่จะเพลินร่วมทุกข์สุขไปจนตาย แต่วั...

นั่น นั่น นั่นเจ้าแมวกับซอหนึ่งคันแม่วัวโดดข้ามพระจันทร์หมาน้อยหัวเราะเสียงลั่นเมื่อได้เห็นภาพเขียนนั้นส่วนช้อนหนีไปกับจาน...

ระฆังดังเหง่งหง่างแมวในอ่างใครอุ้มใส่หนูจ้อยจอมแก่นไงช่างทำได้ใจร้ายจริง แมวน้อยน่าสงสารเคยเฝ้าบ้านจับหนูหริ่งต้องมานอนแน่นิ่งในอ่างน้ำหลังบ้านเอย...

หน้า ๖-๑๔ ...

"ถ้าเปรียบเทียบกับคนอื่นไปตลอดก็จะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต"คือสัจธรรมเลิศล้ำนำดวงจิตที่ย้ำคิดจนติดในสำนึก เกิดมาก็ตัวคนเดียวไม่เห็นต้องเอาคนอื่นมาเกี่ยวให้รู้สึกใครดีชั่วแค่ไหนไยต้องรู้ลึกฉันจึงฝึกให้ใจไม่ผันแปร เห็นคนอื่นแย่กว่าไยต้องรู้สึกดีเห็นคนอื่นดีกว่าไยต้องรู้สึกแย่ถ้าไม่แข่งกับใครก็ไม่ต้อง...

เพลงโศก หนูน้อยมาลีเธอมีลูกหมูตัวเล็กน่าดูกว่าหมูตัวไหน มันชอบเล่นซนบนทุ่งดอกไม้แล้วมันก็ตายไม่ฟื้นขึ้นมา หนูจ้อยอาลัยร้องไห้เรียกหาและวันต่อมามาลีก็ตาย จบแล้วชีวิตสามมิตรสหายเด็กหญิงเด็กชายและหมูหนึ่งตัว...

หน้า ๓-๕ ...

เรื่องนี้อาจเรียกได้ทั้งจดหมาย นวนิยาย และอัตชีวประวัติของผมเอง แรกเริ่มเดิมทีนั้นผมตั้งใจเขียนให้ "แม่ของเปิ้น" อ่าน เพื่อบอกเล่าเรื่องราวชีวิต ความรักความคิดถึงที่ผมมีต่อแม่ จึงเขียนเป็นคำเมือง (ภาษาเหนือ) ซึ่งเป็นภาษาที่ผมใช้อู้ (พูด) ตามปกติกับแม่ เพราะเราเป็นคนเมือง (คนภาคเหนือ) เขียนไ...

สักวาสิ่งใดคือตัวฉันที่ฉันนั้นเข้าใจว่าเป็นอยู่หรือคือสิ่งที่คนอื่นเขามองดูหรือทั้งคู่คือตัวตนที่ฉันเป็นหรือที่จริงฉันคือฉันที่เป็นมาหรือว่าฉันคือฉันที่มองเห็นว่าอยากเป็นหรือคนอื่นอยากให้เป็นหรือไม่เป็นทั้งหมดสิ้นดังกล่าวเอย 12/2555...

The Man & The Mandolin เป็นงานเขียนที่ผมทำขึ้นเพื่อรวบรวมบทกวีที่เคยเขียนไว้ตั้งแต่ปี 2552 เป็นต้นมา นับจนถึงวันนี้ (13 ม.ค. 65) มีจำนวนทั้งสิ้น 77 บท แบ่งเป็น 3 พาร์ท ได้แก่ PART I The Man - เรื่องราวเกี่ยวกับตัวผม ทั้งปรัชญาชีวิต ทัศนคติส่วนตัว อุดมการณ์ และเรื่องทางจิตวิญญาณ (10 บท)...